Pausanias, Description of Greece, Ἀρκαδικά, chapter 9

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀρκαδικά, chapter 9)

ἔστι δὲ Μαντινεῦσι ναὸσ διπλοῦσ μάλιστά που κατὰ μέσον τοίχῳ διειργόμενοσ· τοῦ ναοῦ δὲ τῇ μὲν ἄγαλμά ἐστιν Ἀσκληπιοῦ, τέχνη δὲ Ἀλκαμένουσ, τὸ δὲ ἕτερον Λητοῦσ ἐστιν ἱερὸν καὶ τῶν παίδων· Πραξιτέλησ δὲ τὰ ἀγάλματα εἰργάσατο τρίτῃ μετὰ Ἀλκαμένην ὕστερον γενεᾷ. τούτων πεποιημένα ἐστὶν ἐπὶ τῷ βάθρῳ Μοῦσαι καὶ Μαρσύασ αὐλῶν. ἐνταῦθα ἀνὴρ ἐπείργασται στήλῃ Πολύβιοσ ὁ Λυκόρτα· καὶ τοῦ μὲν ἐπιμνησθησόμεθα καὶ ἐν τοῖσ ἔπειτα, Μαντινεῦσι δέ ἐστι καὶ ἄλλα ἱερά, τὸ μὲν Σωτῆροσ Διόσ, τὸ δὲ Ἐπιδώτου καλουμένου·

ἐπιδιδόναι γὰρ δὴ ἀγαθὰ αὐτὸν ἀνθρώποισ. ἔστι δὲ καὶ Διοσκούρων καὶ ἑτέρωθι Δήμητροσ καὶ Κόρησ ἱερόν· πῦρ δὲ ἐνταῦθα καίουσι, ποιούμενοι φροντίδα μὴ λάθῃ σφίσιν ἀποσβεσθέν. καὶ Ἥρασ πρὸσ τῷ θεάτρῳ ναὸν ἐθεασάμην· Πραξιτέλησ δὲ τὰ ἀγάλματα αὐτήν τε καθημένην ἐν θρόνῳ καὶ παρεστώσασ ἐποίησεν Ἀθηνᾶν καὶ Ἥβην παῖδα Ἥρασ.

πρὸσ δὲ τῆσ Ἥρασ τῷ βωμῷ καὶ Ἀρκάδοσ τάφοσ τοῦ Καλλιστοῦσ ἐστι· ἐπηγάγοντο ἐκ Μαινάλου, χρησμοῦ σφισιν ἐλθόντοσ ἐκ Δελφῶν·

ἔστι δὲ Μαιναλίη δυσχείμεροσ, ἔνθα τε κεῖταιἈρκάσ, ἀφ’ οὗ δὴ πάντεσ ἐπίκλησιν καλέονται,οὗ τρίοδοσ καὶ τετράοδοσ καὶ πεντακέλευθοσ.

ἔνθα σ’ ἐγὼ κέλομαι στείχειν καὶ ἐύφρονι θυμῷἈρκάδ’ ἀειραμένουσ κατάγειν εἰσ ἄστυ ἐραννόν· ἔνθα τε δὴ τέμενόσ τε θυηλάσ τ’ Ἀρκάδι τεύχειν. τὸ δὲ χωρίον τοῦτο, ἔνθα ὁ τάφοσ ἐστὶ τοῦ Ἀρκάδοσ, καλοῦσιν Ἡλίου βωμούσ. τοῦ θεάτρου δὲ οὐ πόρρω μνήματα προήκοντά ἐστιν ἐσ δόξαν, τὸ μὲν Ἑστία καλουμένη κοινή, περιφερὲσ σχῆμα ἔχουσα·

Ἀντινόην δὲ αὐτόθι ἐλέγετο κεῖσθαι τὴν Κηφέωσ· τῷ δὲ στήλη τε ἐφέστηκε καὶ ἀνὴρ ἱππεὺσ ἐπειργασμένοσ ἐστὶν ἐπὶ τῇ στήλῃ, Γρύλοσ ὁ Ξενοφῶντοσ. τοῦ θεάτρου δὲ ὄπισθεν ναοῦ τε Ἀφροδίτησ ἐπίκλησιν Συμμαχίασ ἐρείπια καὶ ἄγαλμα ἐλείπετο·

τὸ δὲ ἐπίγραμμα <τὸ> ἐπὶ τῷ βάθρῳ τὴν ἀναθεῖσαν τὸ ἄγαλμα ἐδήλου θυγατέρα εἶναι Πασέου Νικίππην. τὸ δὲ ἱερὸν κατεσκευάσαντο τοῦτο οἱ Μαντινεῖσ ὑπόμνημα ἐσ τοὺσ ἔπειτα τῆσ ὁμοῦ Ῥωμαίοισ ἐπ’ Ἀκτίῳ ναυμαχίασ. σέβουσι δὲ καὶ Ἀθηνᾶν Ἀλέαν, καὶ ἱερόν τε καὶ ἄγαλμα Ἀθηνᾶσ ἐστιν Ἀλέασ αὐτοῖσ. ἐνομίσθη δὲ καὶ Ἀντίνουσ σφίσιν εἶναι θεόσ·

τῶν δὲ ἐν Μαντινείᾳ νεώτατόσ ἐστιν ὁ τοῦ Ἀντίνου ναόσ. οὗτοσ ἐσπουδάσθη περισσῶσ δή τι ὑπὸ βασιλέωσ Ἀδριανοῦ· ἐγὼ δὲ μετ’ ἀνθρώπων μὲν ἔτι αὐτὸν ὄντα οὐκ εἶδον, ἐν δὲ ἀγάλμασιν εἶδον καὶ ἐν γραφαῖσ. ἔχει μὲν δὴ γέρα καὶ ἑτέρωθι, καὶ ἐπὶ τῷ Νείλῳ πόλισ Αἰγυπτίων ἐστὶν ἐπώνυμοσ Ἀντίνου· τιμὰσ δὲ ἐν Μαντινείᾳ κατὰ τοιόνδε ἔσχηκε.

γένοσ ἦν ὁ Ἀντίνουσ ἐκ Βιθυνίου τῆσ ὑπὲρ Σαγγαρίου ποταμοῦ· οἱ δὲ Βιθυνιεῖσ Ἀρκάδεσ τέ εἰσι καὶ Μαντινεῖσ τὰ ἄνωθεν. τούτων ἕνεκα ὁ βασιλεὺσ κατεστήσατο αὐτῷ καὶ ἐν Μαντινείᾳ τιμάσ, καὶ τελετή τε κατὰ ἔτοσ ἕκαστον καὶ ἀγών ἐστιν αὐτῷ διὰ ἔτουσ πέμπτου.

οἶκοσ δέ ἐστιν ἐν τῷ γυμνασίῳ Μαντινεῦσιν ἀγάλματα ἔχων Ἀντίνου καὶ ἐσ τἄλλα θέασ ἄξιοσ λίθων ἕνεκα οἷσ κεκόσμηται καὶ ἀπιδόντι ἐσ τὰσ γραφάσ· αἱ δὲ Ἀντίνου εἰσὶν αἱ πολλαί, Διονύσῳ μάλιστα εἰκασμέναι. καὶ δὴ καὶ τῆσ ἐν Κεραμεικῷ γραφῆσ, ἣ τὸ ἔργον εἶχε τὸ Ἀθηναίων ἐν Μαντινείᾳ, καὶ ταύτησ αὐτόθι ἐστὶ μίμημα. Μαντινεῦσι δὲ ἐν τῇ ἀγορᾷ γυναικόσ τε εἰκὼν χαλκῆ ‐ καὶ Μαντινεῖσ καλοῦσι Διομένειαν Ἀρκάδοσ ‐ καὶ ἡρῷόν ἐστι Ποδάρου·

φασὶ δὲ ἀποθανεῖν αὐτὸν ἐν τῇ πρὸσ Ἐπαμινώνδαν καὶ Θηβαίουσ μάχῃ. γενεαῖσ δὲ τρισὶν ἐμοῦ πρότερον μετέθεσαν τοῦ τάφου τὸ ἐπίγραμμα ἐσ ἄνδρα ἀπόγονον μὲν ἐκείνου Ποδάρου καὶ ὁμώνυμον, γεγονότα δὲ καθ’ ἡλικίαν ὡσ πολιτείασ ἤδη Ῥωμαίων μετειληφέναι. Ποδάρην δὲ ἐπ’ ἐμοῦ τὸν ἀρχαῖον ἐτίμων οἱ Μαντινεῖσ, λέγοντεσ ὡσ ἄριστοσ μὲν καὶ αὐτῶν καὶ τῶν συμμάχων γένοιτο ἐν τῇ μάχῃ Γρύλοσ ὁ Ξενοφῶντοσ, ἐπὶ δὲ τῷ Γρύλῳ Κηφισόδωροσ Μαραθώνιοσ, οὗτοσ δὲ τηνικαῦτα Ἀθηναίοισ ἐτύγχανεν ἱππαρχῶν·

τρίτα δὲ ἀνδραγαθίασ Ποδάρῃ νέμουσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION