헬라어 문장 검색 - Παυσαν́Δεσξριπ́10́31́

(파우사니아스, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 31)

εἰ δὲ ἀπίδοισ πάλιν ἐσ τὸ ἄνω τῆσ γραφῆσ, ἔστιν ἐφεξῆσ τῷ Ἀκταίωνι Αἰάσ ὁ ἐκ Σαλαμῖνοσ, καὶ Παλαμήδησ τε καὶ Θερσίτησ κύβοισ χρώμενοι παιδιᾷ, τοῦ Παλαμήδουσ τῷ εὑρήματι· Αἰάσ δὲ ὁ ἕτεροσ ἐσ αὐτοὺσ ὁρᾷ παίζοντασ.

τούτῳ τῷ Αἰάντι τὸ χρῶμά ἐστιν οἱο͂ν <ἂν> ἀνδρὶ ναυαγῷ γένοιτο ἐπανθούσησ τῷ χρωτὶ ἔτι τῆσ ἅλμησ. ἐσ δὲ τὸ αὐτὸ ἐπίτηδεσ τοῦ Ὀδυσσέωσ τοὺσ ἐχθροὺσ ἤγαγεν ὁ Πολύγνωτοσ·

ἀφίκετο δὲ ἐσ Ὀδυσσέωσ δυσμένειαν ὁ τοῦ Οἰλέωσ Αἰάσ, ὅτι τοῖσ Ἕλλησιν Ὀδυσσεὺσ παρῄνει καταλιθῶσαι τὸν Αἰάντα ἐπὶ τῷ ἐσ Κασσάνδραν τολμήματι· Παλαμήδην δὲ ἀποπνιγῆναι προελθόντα ἐπὶ ἰχθύων θήραν, Διομήδην δὲ τὸν ἀποκτείναντα εἶναι καὶ Ὀδυσσέα ἐπιλεξάμενοσ ἐν ἔπεσιν οἶδα τοῖσ Κυπρίοισ. Μελέαγροσ δὲ ὁ Οἰνέωσ ἀνωτέρω μὲν ἢ ὁ τοῦ Οἰλέωσ Αἰάσ ἐστὶν ἐν τῇ γραφῇ, ἐοίκε δὲ ὁρῶντι ἐσ τὸν Αἰάντα.

τούτοισ πλὴν τῷ Παλαμήδει γένειά ἐστι τοῖσ ἄλλοισ. ἐσ δὲ τοῦ Μελεάγρου τὴν τελευτὴν Ὁμήρῳ μέν ἐστιν εἰρημένα ὡσ Ἐρινὺσ καταρῶν ἀκούσαι τῶν Ἀλθαίασ καὶ ἀποθάνοι κατὰ ταύτην ὁ Μελέαγροσ τὴν αἰτίαν, αἱ δὲ Ηοἶαί τε καλούμεναι καὶ ἡ Μινυὰσ ὡμολογήκασιν ἀλλήλαισ· Ἀπόλλωνα γὰρ δὴ αὗταί φασιν αἱ ποιήσεισ ἀμῦναι Κούρησιν ἐπὶ τοὺσ Αἰτωλοὺσ καὶ ἀποθανεῖν Μελέαγρον ὑπὸ Ἀπόλλωνοσ. τὸν δὲ ἐπὶ τῷ δαλῷ λόγον, ὡσ δοθείη μὲν ὑπὸ Μοιρῶν τῇ Ἀλθαίᾳ, Μελεάγρῳ δὲ οὐ πρότερον ἔδει τὴν τελευτὴν συμβῆναι πρὶν ἢ ὑπὸ πυρὸσ ἀφανισθῆναι τὸν δαλὸν καὶ ὡσ ὑπὸ τοῦ θυμοῦ καταπρήσειεν αὐτὸν ἡ Ἀλθαία, τοῦτον τὸν λόγον Φρύνιχοσ ὁ Πολυφράδμονοσ πρῶτοσ ἐν δράματι ἔδειξε Πλευρωνίαισ·

κρυερὸν γὰρ οὐκἤλυξεν μόρον, ὠκεῖα δέ νιν φλὸξ κατεδαίσατο,δαλοῦ περθομένου ματρὸσ ὑπ’ αἰνᾶσ κακομηχάνου.

οὐ μὴν φαίνεταί γε ὁ Φρύνιχοσ προαγαγὼν τὸν λόγον ἐσ πλέον ὡσ εὑρ́ημα ἄν τισ οἰκεῖον, προσαψάμενοσ δὲ αὐτοῦ μόνον ἅτε ἐσ ἅπαν ἤδη διαβεβοημένου τὸ Ἑλληνικόν. ἐν δὲ τοῖσ κάτω τῆσ γραφῆσ μετὰ τὸν Θρᾷκά εἰσι Θάμυριν Ἕκτωρ μὲν καθεζόμενοσ ‐ ἀμφοτέρασ ἔχει τὰσ χεῖρασ περὶ τὸ ἀριστερὸν γόνυ, ἀνιωμένου σχῆμα ἐμφαίνων ‐ , μετὰ δὲ αὐτὸν Μέμνων ἐστὶν ἐπὶ πέτρᾳ καθεζόμενοσ καὶ Σαρπηδὼν συνεχὴσ τῷ Μέμνονι·

ἐπικέκλιται δὲ τὸ πρόσωπον ἐπὶ τὰσ χεῖρασ ἀμφοτέρασ ὁ Σαρπηδών, ἡ δὲ ἑτέρα τῶν χειρῶν τοῦ Μέμνονοσ ἐπὶ τῷ ὤμῳ τοῦ Σαρπηδόνοσ κεῖται. γένεια μὲν πᾶσίν ἐστιν αὐτοῖσ, ἐν δὲ τοῦ Μέμνονοσ τῇ χλαμύδι καὶ ὄρνιθέσ εἰσιν ἐπειργασμέναι·

Μεμνονίδεσ ταῖσ ὄρνισίν ἐστιν ὄνομα, κατὰ δὲ ἔτοσ οἱ Ἑλλησπόντιοί φασιν αὐτὰσ ἐν εἰρημέναισ ἡμέραισ ἰέναι τε ἐπὶ τοῦ Μέμνονοσ τὸν τάφον, καὶ ὁπόσον τοῦ μνήματοσ δένδρων ἐστὶν ἢ πόασ ψιλόν, τοῦτο καὶ σαίρουσιν <αἱ> ὄρνιθεσ καὶ ὑγροῖσ τοῖσ πτεροῖσ τοῦ Αἰσήπου τῷ ὕδατι ῥαίνουσι. παρὰ δὲ τῷ Μέμνονι καὶ παῖσ Αἰθίοψ πεποίηται γυμνόσ, ὅτι ὁ Μέμνων βασιλεὺσ ἦν τοῦ Αἰθιόπων γένουσ.

ἀφίκετο μέντοι ἐσ Ἴλιον οὐκ ἀπ’ Αἰθιοπίασ ἀλλὰ ἐκ Σούσων τῶν Περσικῶν καὶ ἀπὸ τοῦ Χοάσπου ποταμοῦ, τὰ ἔθνη πάντα ὅσα ᾤκει μεταξὺ ὑποχείρια πεποιημένοσ· Φρύγεσ δὲ καὶ τὴν ὁδὸν ἔτι ἀποφαίνουσι δι’ ἧσ τὴν στρατιὰν ἤγαγε τὰ ἐπίτομα ἐκλεγόμενοσ τῆσ χώρασ· τέτμηται δὲ διὰ τῶν μονῶν ἡ ὁδόσ. ὑπὲρ δὲ τὸν Σαρπηδόνα τε καὶ Μέμνονα, ἔστιν ὑπὲρ αὐτοὺσ ὁ Πάρισ οὐκ ἔχων πω γένεια·

κροτεῖ δὲ ταῖσ χερσίν, οἱο͂σ ἂν γένοιτο ἀνδρὸσ ἀγροίκου κρότοσ· ἐοικέναι τὸν Πάριν φήσεισ τῷ ψόφῳ τῶν χειρῶν Πενθεσίλειαν παρ’ αὑτὸν καλοῦντι. ἔστι δὲ καὶ ἡ Πενθεσίλεια ὁρῶσα ἐσ τὸν Πάριν, τοῦ προσώπου δὲ ἐοίκε τῷ νεύματι ὑπερορᾶν τε αὐτὸν καὶ ἐν οὐδενὸσ τίθεσθαι λόγῳ· τὸ δὲ σχῆμά ἐστι τῇ Πενθεσιλείᾳ παρθένοσ τόξον ἔχουσα τοῖσ Σκυθικοῖσ ἐμφερὲσ καὶ παρδάλεωσ δέρμα ἐπὶ τῶν ὤμων. αἱ δὲ ὑπὲρ τὴν Πενθεσίλειαν φέρουσαι μέν εἰσιν ὕδωρ ἐν κατεαγόσιν ὀστράκοισ, πεποίηται δὲ ἡ μὲν ἔτι ὡραία τὸ εἶδοσ, ἡ δὲ ἤδη τῆσ ἡλικίασ προήκουσα·

ἰδίᾳ μὲν δὴ οὐδὲν ἐπίγραμμα ἐπὶ ἑκατέρᾳ τῶν γυναικῶν, ἐν κοινῷ δέ ἐστιν ἐπὶ ἀμφοτέραισ εἶναι σφᾶσ τῶν οὐ μεμυημένων γυναικῶν. ἀνωτέρω τούτων ἐστὶν ἡ Λυκάονοσ Καλλιστὼ καὶ Νομία τε καὶ ἡ Νηλέωσ Πηρώ·

ταύτησ ἕδνα τῶν γάμων βοῦσ ὁ Νηλεὺσ ᾔτει τὰσ Ἰφίκλου. τῇ Καλλιστοῖ δὲ ἀντὶ μὲν στρωμνῆσ ἐστιν αὐτῇ δέρμα ἄρκτου, τοὺσ πόδασ δὲ ἐν τοῖσ Νομίασ γόνασιν ἔχει κειμένουσ. ἐδήλωσε δέ μοι τὰ πρότερα τοῦ λόγου φάναι τοὺσ Ἀρκάδασ Νομίαν εἶναι φασὶν ἐπιχώριον νύμφην· τὰσ νύμφασ δὲ εἶναι πολὺν μέν τινα ἀριθμὸν βιούσασ ἐτῶν, οὐ μέντοι παράπαν γε ἀπηλλαγμένασ θανάτου, ποιητῶν ἐστιν ἐσ αὐτὰσ λόγοσ. μετὰ δὲ τὴν Καλλιστὼ καὶ ὅσαι σὺν ἐκείνῃ γυναῖκεσ, κρημνοῦ τε σχῆμά ἐστι καὶ ὁ Αἰόλου Σίσυφοσ ἀνῶσαι πρὸσ τὸν κρημνὸν βιαζόμενοσ τὴν πέτραν.

ἔστι δὲ καὶ πίθοσ ἐν τῇ γραφῇ, πρεσβύτησ δὲ ἄνθρωποσ, ὁ δὲ ἔτι παῖσ, καὶ γυναῖκεσ, νέα μὲν ὑπὸ τῇ πέτρᾳ, παρὰ δὲ τὸν πρεσβύτην ἐοικυῖα ἐκείνῳ τὴν ἡλικίαν·

οἱ μὲν δὴ ἄλλοι φέρουσιν ὕδωρ, τῇ δὲ γραὶ̈ κατεᾶχθαι τὴν ὑδρίαν εἰκάσεισ· ὅσον δὲ ἐν τῷ ὀστράκῳ λοιπόν ἦν τοῦ ὕδατοσ, ἐκχέουσά ἐστιν αὖθισ ἐσ τὸν πίθον. ἐτεκμαιρόμεθα δ’ εἶναι καὶ τούτουσ τῶν τὰ δρώμενα Ἐλευσῖνι ἐν οὐδενὶ θεμένων λόγῳ· οἱ γὰρ ἀρχαιότεροι τῶν Ἑλλήνων τελετὴν τὴν Ἐλευσινίαν πάντων ὁπόσα ἐσ εὐσέβειαν ἥκει τοσούτῳ ἦγον ἐντιμότερον ὅσῳ καὶ θεοὺσ ἐπίπροσθεν ἡρώων. ὑπὸ τούτῳ δὲ τῷ πίθῳ Τάνταλοσ καὶ ἄλλα ἔχων ἐστὶν ἀλγεινὰ ὁπόσα Ὅμηροσ ἐπ’ αὐτῷ πεποίηκεν, ἐπὶ δὲ αὐτοῖσ πρόσεστίν οἱ καὶ τὸ ἐκ τοῦ ἐπηρτημένου λίθου δεῖμα.

Πολύγνωτοσ μὲν δῆλόσ ἐστιν ἐπακολουθήσασ τῷ Ἀρχιλόχου λόγῳ· Ἀρχίλοχοσ δὲ οὐκ οἶδα εἴτε ἐδιδάχθη παρὰ ἄλλων τὰ ἐσ τὸν λίθον εἴτε καὶ αὐτὸσ ἐσ τὴν ποίησιν ἐσηνέγκατο. τοσαύτη μὲν πλῆθοσ καὶ εὐπρεπείασ ἐσ τοσοῦτόν ἐστιν ἥκουσα ἡ τοῦ Θασίου γραφή·

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Pausanias, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 31

(파우사니아스, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 31)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION