Pausanias, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 19

(파우사니아스, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 19)

παρὰ δὲ τὸν Γοργίαν ἀνάθημά ἐστιν Ἀμφικτυόνων Σκιωναῖοσ Σκύλλισ, ὃσ καταδῦναι καὶ ἐσ τὰ βαθύτατα θαλάσσησ πάσησ ἔχει φήμην· ἐδιδάξατο δὲ καὶ Ὕδναν τὴν θυγατέρα δύεσθαι. οὗτοι περὶ τὸ ὄροσ τὸ Πήλιον ἐπιπεσόντοσ ναυτικῷ τῷ Ξέρξου βιαίου χειμῶνοσ προσεξειργάσαντό σφισιν ἀπώλειαν, τάσ τε ἀγκύρασ καὶ εἰ δή τι ἄλλο ἔρυμα ταῖσ τριήρεσιν ἦν ὑφέλκοντεσ.

ἀντὶ τούτου μὲν οἱ Ἀμφικτύονεσ καὶ αὐτὸν Σκύλλιν καὶ τὴν παῖδα ἀνέθεσαν· ἐν δὲ τοῖσ ἀνδριᾶσιν ὁπόσουσ Νέρων ἔλαβεν ἐκ Δελφῶν, ἐν τούτοισ τὸν ἀριθμὸν καὶ τῆσ Ὕδνησ ἀπεπλήρωσεν ἡ εἰκών. καταδύονται δὲ ἐσ θάλασσαν γένουσ τοῦ θήλεοσ αἱ καθαρῶσ ἔτι παρθένοι. τὸ ἀπὸ τούτου δὲ ἔρχομαι διηγησόμενοσ λόγον Λέσβιον.

ἁλιεῦσιν ἐν Μηθύμνῃ τὰ δίκτυα ἀνείλκυσεν ἐκ θαλάσσησ πρόσωπον ἐλαίασ ξύλου πεποιημένον· τοῦτο ἰδέαν παρείχετο φέρουσαν μὲν τοι ἐσ τὸ θεῖον, ξένην δὲ καὶ ἐπὶ θεοῖσ Ἑλληνικοῖσ οὐ καθεστῶσαν. εἴροντο οὖν οἱ Μηθυμναῖοι τὴν Πυθίαν ὅτου θεῶν ἢ καὶ ἡρώων ἐστὶν ἡ εἰκών· ἡ δὲ αὐτοὺσ σέβεσθαι Διόνυσον Φαλλῆνα ἐκέλευσεν.

ἐπὶ τούτῳ οἱ Μηθυμναῖοι ξόανον μὲν τὸ ἐκ τῆσ θαλάσσησ παρὰ σφίσιν ἔχοντεσ καὶ θυσίαισ καὶ εὐχαῖσ τιμῶσι, χαλκοῦν δὲ ἀποπέμπουσιν ἐσ Δελφούσ. τὰ δὲ ἐν τοῖσ ἀετοῖσ, ἔστιν Ἄρτεμισ καὶ Λητὼ καὶ Ἀπόλλων καὶ Μοῦσαι δύσισ τε Ἡλίου καὶ Διόνυσόσ τε καὶ αἱ γυναῖκεσ αἱ Θυιάδεσ.

τὰ μὲν δὴ πρῶτα αὐτῶν Ἀθηναῖοσ Πραξίασ μαθητὴσ Καλάμιδόσ ἐστιν <ὁ> ἐργασάμενοσ· χρόνου δὲ ὡσ ὁ ναὸσ ἐποιεῖτο ἐγγινομένου Πραξίαν μὲν ἔμελλεν ἀπάξειν τὸ χρεών, τὰ δὲ ὑπολειπόμενα τοῦ ἐν τοῖσ ἀετοῖσ κόσμου ἐποίησεν Ἀνδροσθένησ, γένοσ μὲν καὶ οὗτοσ Ἀθηναῖοσ, μαθητὴσ δὲ Εὐκάδμου. ὅπλα δὲ ἐπὶ τῶν ἐπιστυλίων χρυσᾶ, Ἀθηναῖοι μὲν τὰσ ἀσπίδασ ἀπὸ τοῦ ἔργου τοῦ Μαραθῶνι ἀνέθεσαν, Αἰτωλοὶ δὲ τά τε ὄπισθεν καὶ τὰ ἐν ἀριστερᾷ Γαλατῶν δὴ ὅπλα· σχῆμα δὲ αὐτῶν ἐστιν ἐγγυτάτω τῶν Περσικῶν γέρρων. Γαλατῶν δὲ τῆσ ἐσ τὴν Ἑλλάδα ἐπιστρατείασ ἔχει μέν τινα μνήμην καὶ ἡ ἐσ τὸ βουλευτήριον ἡμῖν τὸ Ἀττικὸν συγγραφή·

προάγειν δὲ ἐσ τὸ σαφέστερον τὰ ἐσ αὐτοὺσ ἠθέλησα ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐσ Δελφούσ, ὅτι ἔργων τῶν ἐπὶ τοὺσ βαρβάρουσ τὰ μέγιστα Ἕλλησιν ἐνταῦθα ἦν. ὑπερόριον μὲν οἱ Κελτοὶ στρατείαν πρώτην ὑπὸ ἡγεμόνι ἐποιήσαντο Καμβαύλῃ· προελθόντεσ δὲ ἄχρι τῆσ Θρᾴκησ τὸ πρόσω τῆσ πορείασ οὐκ ἀπεθάρσησαν, καταγνόντεσ αὑτῶν ὅτι ὀλίγοι τε ἦσαν καὶ οὐκ ἀξιόμαχοι κατ’ ἀριθμὸν Ἕλλησιν. ἐπεὶ δὲ καὶ δεύτερον ἐπιφέρειν ἐδόκει ὅπλα ἐπὶ τὴν ἄλλων ‐ ἐνῆγον δὲ μάλιστα οἱ ὁμοῦ Καμβαύλῃ ἐκστρατεύσαντεσ ἅτε λῃστειῶν τε ἤδη γεγευμένοι καὶ ἁρπαγῆσ καὶ κερδῶν ἐσ ἔρωτα ἥκοντεσ ‐ , πολὺσ μὲν δὴ πεζόσ, οὐκ ἐλάχιστοι δὲ ἠθροίσθησαν καὶ ἐσ τὸ ἱππικόν·

ἐσ μοίρασ οὖν τρεῖσ ἔνεμον οἱ ἡγεμόνεσ τὸν στρατόν, καὶ ἄλλοσ ἐξ αὐτῶν ἐπὶ ἄλλην ἐτέτακτο ἰέναι χώραν.

ἐπὶ μὲν οὖν Θρᾷκασ καὶ τὸ ἔθνοσ τὸ Τριβαλλῶν ἔμελλε Κερέθριοσ ἡγήσεσθαι·

τοῖσ δὲ ἐσ Παιονίαν ἰοῦσι Βρέννοσ ἦσαν καὶ Ἀκιχώριοσ ἄρχοντεσ· Βόλγιοσ δὲ ἐπὶ Μακεδόνασ τε καὶ Ἰλλυριοὺσ ἤλασε, καὶ ἐσ ἀγῶνα πρὸσ Πτολεμαῖον κατέστη τότε ἔχοντα τὴν Μακεδόνων βασιλείαν. Πτολεμαῖοσ δὲ ἦν οὗτοσ ὃσ Σέλευκόν τε ἐδολοφόνησε τὸν Ἀντιόχου, καταπεφευγὼσ ὅμωσ ἱκέτησ ὡσ αὐτόν, καὶ εἶχεν ἐπίκλησιν Κεραυνὸσ διὰ τὸ ἄγαν τολμηρόν. καὶ ὁ μὲν αὐτόσ τε ὁ Πτολεμαῖοσ ἀπέθανεν ἐν τῇ μάχῃ καὶ τῶν Μακεδόνων ἐγένετο οὐκ ἐλαχίστη φθορά· προελθεῖν δὲ ὡσ ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα οὐδὲ τότε ἐθάρσησαν οἱ Κελτοί, καὶ ὁ δεύτεροσ οὕτω στόλοσ ἐπανῆλθεν ἐσ τὴν οἰκείαν. ἔνθα δὴ ὁ Βρέννοσ πολὺσ μὲν ἐν συλλόγοισ τοῖσ κοινοῖσ, πολὺσ δὲ καθ’ ἕκαστον ἦν τῶν ἐν τέλει Γαλατῶν ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ἐπαίρων στρατεύεσθαι, ἀσθένειάν τε Ἑλλήνων τὴν ἐν τῷ παρόντι διηγούμενοσ καὶ ὡσ χρήματα πολλὰ μὲν ἐν τῷ κοινῷ, πλείονα δὲ ἐν ἱεροῖσ τά τε ἀναθήματα καὶ ἄργυροσ καὶ χρυσόσ ἐστιν ἐπίσημοσ·

ἀνέπεισέ τε δὴ τοὺσ Γαλάτασ ἐλαύνειν ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα, καὶ αὑτῷ συνάρχοντασ ἄλλουσ τε προσείλετο τῶν ἐν τέλει καὶ τὸν Ἀκιχώριον. ὁ δὲ ἀθροισθεὶσ στρατὸσ πεζοὶ μὲν μυριάδεσ ἐγένοντο πεντεκαίδεκα προσόντων σφίσι δισχιλίων, οἱ δὲ ἱππεύοντεσ τετρακόσιοι καὶ δισμύριοι.

τοσοῦτοι μὲν ἦσαν τῶν ἱππέων τὸ ἀεὶ ἐνεργόν, ἀριθμὸσ δὲ αὐτῶν ὁ ἀληθὴσ διακόσιοί τε καὶ χίλιοι καὶ ἓξ μυριάδεσ·

δύο γὰρ οἰκέται περὶ ἕκαστον τῶν ἱππευόντων ἦσαν, ἀγαθοὶ καὶ αὐτοὶ τὰ ἱππικὰ καὶ ἵππουσ ὁμοίωσ ἔχοντεσ. Γαλατῶν δὲ τοῖσ ἱππεύουσιν ἀγῶνοσ συνεστηκότοσ ὑπομένοντεσ τῆσ τάξεωσ ὄπισθεν οἱ οἰκέται τοσάδε σφίσιν ἐγίνοντο χρήσιμοι·

τῷ γὰρ ἱππεῖ συμβὰν ἢ τῷ ἵππῳ πεσεῖν, τὸν μὲν ἵππον παρεῖχεν ἀναβῆναι τῷ ἀνδρί, τελευτήσαντοσ δὲ τοῦ ἀνδρὸσ ὁ δοῦλοσ ἀντὶ τοῦ δεσπότου τὸν ἵππον ἀνέβαινεν· εἰ δὲ ἀμφοτέρουσ ἐπιλάβοι τὸ χρεών, ἐνταῦθα ἕτοιμοσ ἦν ἱππεύσ. λαμβανόντων δὲ τραύματα αὐτῶν, ὁ μὲν ὑπεξῆγε τῶν δούλων ἐσ τὸ στρατόπεδον τὸν τραυματίαν, ὁ δὲ καθίστατο ἐσ τὴν τάξιν ἀντὶ τοῦ ἀπελθόντοσ. ταῦτα ἐμοὶ δοκεῖν ἐνομίσθη τοῖσ Γαλάταισ <ἐσ> μίμησιν τοῦ ἐν Πέρσαισ ἀριθμοῦ τῶν μυρίων, οἳ ἐκαλοῦντο Ἀθάνατοι.

διάφορα δὲ ἦν, ὅτι κατελέγοντο ἀντὶ τῶν ἀποθνησκόντων ὑπὸ μὲν Περσῶν τῆσ μάχησ ὕστερον, Γαλάταισ δὲ ὑπ’ αὐτὴν τοῦ ἔργου τὴν ἀκμὴν ὁ ἀριθμὸσ ἀπεπληροῦτο τῶν ἱππέων. τοῦτο ὠνόμαζον τὸ σύνταγμα τριμαρκισίαν τῇ ἐπιχωρίῳ φωνῇ· καὶ ἵππῳ τὸ ὄνομα ἴστω τισ μάρκαν ὂν τὰ ὑπὸ τῶν Κελτῶν. παρασκευῇ μὲν τοσαύτῃ καὶ μετὰ διανοίασ τοιαύτησ ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ὁ Βρέννοσ ἤλαυνε·

τοῖσ δέ γε Ἕλλησι κατεπεπτώκει μὲν ἐσ ἅπαν τὰ φρονήματα, τὸ δὲ ἰσχυρὸν τοῦ δείματοσ προῆγεν ἐσ ἀνάγκην τῇ Ἑλλάδι ἀμύνειν. ἑώρων δὲ τὸν ἐν τῷ παρόντι ἀγῶνα οὐχ ὑπὲρ ἐλευθερίασ γενησόμενον, καθὰ ἐπὶ τοῦ Μήδου ποτέ, οὐδὲ δοῦσιν ὕδωρ καὶ γῆν τὰ ἀπὸ τούτου σφίσιν ἄδειαν φέροντα·

ἀλλὰ τά τε ἐσ Μακεδόνασ καὶ Θρᾷκασ καὶ Παίονασ τὰ ἐπὶ τῆσ προτέρασ καταδρομῆσ τῶν Γαλατῶν ἔτι σφίσιν ἔκειτο ἐν μνήμῃ, καὶ τὰ ἐν τῷ παρόντι τὰ ἐσ Θεσσαλοὺσ παρανομήματα ἀπηγγέλλετο. ὡσ οὖν ἀπολωλέναι <δέον> ἢ δ’ οὖν ἐπικρατεστέρουσ εἶναι, κατ’ ἄνδρα τε ἰδίᾳ καὶ αἱ πόλεισ διέκειντο ἐν κοινῷ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION