Pausanias, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 22

(파우사니아스, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 22)

ἑβδόμῃ δὲ ὕστερον μετὰ τὴν μάχην λόχοσ τῶν Γαλατῶν ἀνελθεῖν ἐσ τὴν Οἴτην ἐπεχείρησε κατὰ Ἡράκλειαν· ἀτραπὸσ δὲ στενὴ καὶ ταύτῃ μετὰ ταῦτα τὰ ἐρείπια ἀνήκει τὰ Τραχῖνοσ· ἦν δὲ καὶ ἱερὸν Ἀθηνᾶσ τότε ὑπὲρ τῆσ <πόλεωσ> Τραχινίδοσ καὶ ἀναθήματα ἐν αὐτῷ. ἔσ τε οὖν τὴν Οἴτην ἀναβήσεσθαι κατὰ τὴν ἀτραπὸν ἤλπιζον καὶ ἅμα προσέσεσθαί σφισιν ἐν παρέργῳ τὰ ἐκ τοῦ ἱεροῦ τὴν φρουρὰν οἰομένου Τελεσάρχῳ. καὶ νικῶσι μὲν τοὺσ βαρβάρουσ τῇ μάχῃ, αὐτὸσ δὲ ἔπεσεν ὁ Τελέσαρχοσ, ἀνήρ εἴπερ τισ καὶ ἄλλοσ πρόθυμοσ ἐσ τὰ Ἑλλήνων. οἱ μὲν δὴ ἡγεμόνεσ τῶν βαρβάρων οἱ ἄλλοι κατεπεπλήγεσαν τὸ Ἑλληνικόν, καὶ ἠπόρουν ἅμα ὑπὲρ τῶν μελλόντων, ἐσ οὐδέν σφισι πλέον προχωροῦντα ὁρῶντεσ τὰ ἐν χερσί·

τῷ δὲ Βρέννῳ λογισμὸσ παρίστατο ὡσ εἰ ἀναγκάσει τοὺσ Αἰτωλοὺσ οἴκαδε ἐσ τὴν Αἰτωλίαν ἀναχωρῆσαι, ῥᾴων ἤδη γενήσοιτο ὁ πόλεμοσ αὐτῷ πρὸσ τὸ Ἑλληνικόν. ἀπολέξασ οὖν τῆσ στρατιᾶσ μυριάδασ τοὺσ πεζοὺσ τέσσαρασ καὶ ὅσον ὀκτακοσίουσ ἱππέασ, Ὀρεστόριόν τε αὐτοῖσ καὶ Κόμβουτιν ἐφίστησιν ἄρχοντασ, οἳ ὀπίσω κατὰ τοῦ Σπερχειοῦ τὰσ γεφύρασ καὶ αὖθισ διὰ Θεσσαλίασ ὁδεύσαντεσ ἐμβάλλουσιν ἐσ τὴν Αἰτωλίαν· καὶ τὰ ἐσ Καλλιέασ Κόμβουτισ οἱ ἐργασάμενοι καὶ Ὀρεστόριοσ ἦσαν, ἀνοσιώτατά τε ὧν ἀκοῇ ἐπιστάμεθα καὶ οὐδὲν τοῖσ ἀνθρώπων τολμήμασιν ὅμοια.

γένοσ μέν γε πᾶν ἐξέκοψαν τὸ ἄρσεν, καὶ ὁμοίωσ γέροντέσ τε καὶ τὰ νήπια ἐπὶ τῶν μητέρων τοῖσ μαστοῖσ ἐφονεύετο·

τούτων δὲ καὶ τὰ ὑπὸ τοῦ γάλακτοσ πιότερα ἀποκτείνοντεσ ἔπινόν τε οἱ Γαλάται τοῦ αἵματοσ καὶ ἥπτοντο τῶν σαρκῶν. γυναῖκεσ δὲ καὶ ὅσοι ἐν ὡρ́ᾳ τῶν παρθένων, ὅσαι μὲν φρονήματόσ τι αὐτῶν εἶχον, ἑαυτὰσ ἔφθησαν ὡσ ἡλίσκετο ἡ πόλισ διειργασμέναι·

τὰσ δὲ ἔτι περιούσασ ἐσ ἰδέαν ὕβρεωσ πᾶσαν μετὰ ἀνάγκησ ἦγον ἰσχυρᾶσ, ἅτε ἴσον μὲν ἐλέου, ἴσον δὲ τὰσ φύσεισ καὶ ἔρωτοσ ἀπέχοντεσ. καὶ ὅσαι μὲν τῶν γυναικῶν ταῖσ μαχαίραισ τῶν Γαλατῶν ἐπετύγχανον, αὐτοχειρίᾳ τὰσ ψυχὰσ ἠφίεσαν· ταῖσ δὲ οὐ μετὰ πολὺ ὑπάρξειν τὸ χρεὼν ἔμελλεν ἥ τε ἀσιτία καὶ ἡ ἀυπνία, ἀστέγων βαρβάρων ἐκ διαδοχῆσ ἀλλήλοισ ὑβριζόντων· οἱ δὲ καὶ ἀφιείσαισ τὰσ ψυχάσ, οἱ δὲ καὶ ἤδη νεκραῖσ συνεγίνοντο ὅμωσ. Αἰτωλοὶ δὲ πεπυσμένοι τε παρὰ ἀγγέλων ἦσαν ὁποῖαι σφᾶσ κατειλήφεσαν συμφοραὶ καὶ αὐτίκα ὡσ τάχουσ εἶχον ἀναστήσαντεσ ἀπὸ τῶν Θερμοπυλῶν τὴν δύναμιν ἠπείγοντο ἐσ τὴν Αἰτωλίαν, τά τε παθήματα τῶν Καλλιέων ἐν ὀργῇ ποιούμενοι καὶ πλέον ἔτι τὰσ οὐχ ἑαλωκυίασ πω διασώσασθαι πόλεισ προθυμούμενοι.

ἐξεστρατεύοντο δὲ καὶ οἴκοθεν ἀπὸ τῶν πόλεων πασῶν οἱ ἐν ἡλικίᾳ, ἀναμεμιγμένοι δ’ ἦσαν ὑπὸ ἀνάγκησ τε καὶ φρονήματοσ καὶ οἱ γεγηρακότεσ· συνεστρατεύοντο δέ σφισι καὶ αἱ γυναῖκεσ ἑκουσίωσ, πλέον ἐσ τοὺσ Γαλάτασ καὶ τῶν ἀνδρῶν τῷ θυμῷ χρώμεναι. ὡσ δὲ οἱ βάρβαροι συλήσαντεσ τούσ τε οἴκουσ καὶ τὰ ἱερὰ καὶ ἐνέντεσ πῦρ ἐσ τὸ Κάλλιον ἐκομίζοντο τὴν αὐτήν, ἐνταῦθα Πατρεῖσ μὲν ἐπικουροῦντεσ Αἰτωλοῖσ Ἀχαιῶν μόνοι προσέκειντο ἐξ ἐναντίασ τοῖσ βαρβάροισ ἅτε ὁπλιτεύειν δεδιδαγμένοι, καὶ ὑπὸ πλήθουσ τε τῶν Γαλατῶν καὶ τῆσ ἐσ τὰ ἔργα ἀπονοίασ μάλιστα ἐταλαιπώρησαν·

οἱ δὲ Αἰτωλοὶ καὶ αἱ γυναῖκεσ αἱ Αἰτωλαὶ παρὰ πᾶσαν τεταγμένοι τὴν ὁδὸν ἐσηκόντιζόν τε ἐσ τοὺσ βαρβάρουσ, καὶ οὐδὲν ἄλλο ὅτι μὴ τοὺσ ἐπιχωρίουσ ἐχόντων θυρεοὺσ ὀλίγα αὐτῶν ἡμάρτανον, διώκοντάσ τε ἀπέφευγον οὐ χαλεπῶσ καὶ ἀναστρέφουσιν ἀπὸ τῆσ διώξεωσ ἐπέκειντο αὖθισ σπουδῇ.

Καλλιεῦσι δὲ καίπερ δεινὰ οὕτω παθοῦσιν ὡσ μηδὲ τὰ ὑπὸ Ὁμήρου πεποιημένα ἔσ τε Λαιστρυγόνασ καὶ ἐσ Κύκλωπα ἐκτὸσ εἶναι δοκεῖν ἀληθείασ, ὅμωσ κατὰ τὴν ἀξίαν ἐγίνετο ἡ ὑπὲρ αὐτῶν δίκη·

ἀπὸ γὰρ τεσσάρων μυριάδων προσόντων σφίσιν ὀκτακοσίων ἐλάσσονεσ ἡμίσεων ἐσ τὸ στρατόπεδον οἱ βάρβαροι τὸ πρὸσ Θερμοπύλαισ ἀπεσώθησαν. περὶ δὲ τοὺσ Ἕλληνασ ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ τοὺσ ἐν Θερμοπύλαισ συνέβαινεν ἄλλα τοιαῦτα.

ἀτραπόσ ἐστι διὰ τοῦ ὄρουσ τῆσ Οἴτησ, μία μὲν ἡ ὑπὲρ Τραχῖνοσ ἀπότομόσ τε τὰ πλείω καὶ ὄρθιοσ δεινῶσ, ἑτέρα δὲ ἡ διὰ τῆσ Αἰνιάνων ὁδεῦσαι στρατῷ ῥᾴων, δι’ ἧσ καὶ Ὑδάρνησ ποτὲ Μῆδοσ κατὰ νώτου τοῖσ περὶ Λεωνίδην ἐπέθετο Ἕλλησι. κατὰ ταύτην τὴν ὁδὸν ἐπηγγέλλοντο ἄξειν Βρέννον οἱ Ἡρακλεῶται καὶ οἱ Αἰνιᾶνεσ, οὐ κακονοίᾳ τῇ ἐσ τὸ Ἑλληνικόν, τοὺσ δὲ Κελτοὺσ ἐκ τῆσ χώρασ σφίσιν ἀπελθεῖν μηδὲ ἐγκαθημένουσ φθείρειν περὶ πολλοῦ ποιούμενοι.

καί μοι φαίνεται Πίνδαροσ ἀληθῆ καὶ ἐν τῷδε εἰπεῖν, ὃσ πάντα τινὰ ὑπὸ κακῶν οἰκείων ἔφη πιέζεσθαι, ἐπὶ δὲ ἀλλοτρίοισ κήδεσιν ἀπήμαντον εἶναι.

τότε δὲ ἡ τῶν Αἰνιάνων καὶ ἡ τῶν Ἡρακλεωτῶν ὑπόσχεσισ ἐπήγειρε τὸν Βρέννον·

καὶ Ἀκιχώριον μὲν κατέλιπεν ἐπὶ τῇ στρατιᾷ, προειπών, ἐπειδὰν περιλάβωσιν αὐτοὶ τὸ Ἑλληνικόν, τηνικαῦτα καὶ ἐκείνοισ ἐφόδου καιρὸν εἶναι· ἀπολέξασ δὲ αὐτὸσ μυριάδασ τοῦ στρατοῦ τέσσαρασ ἐποιεῖτο τὴν ὁδὸν διὰ τῆσ ἀτραποῦ. καί πωσ ἐπ’ ἐκείνησ συνέβαινε τῆσ ἡμέρασ τήν τε ὁμίχλην κατὰ τοῦ ὄρουσ καταχεῖσθαι πολλὴν καὶ ἀμαυρὸν ὑπ’ αὐτῆσ εἶναι τὸν ἥλιον, ὥστε τῶν Φωκέων τοῖσ ἔχουσιν ἐπὶ τῇ ἀτραπῷ τὴν φρουρὰν οὐ πρότερον ἐπιόντεσ οἱ βάρβαροι παρέσχοντο αἴσθησιν πρὶν ἢ πλησίον ἐγεγόνεσαν.

ἐνταῦθα δὲ οἱ μὲν μάχησ ἦρχον, οἱ δὲ ἠμύνοντο ἐρρωμένωσ, τέλοσ δὲ ἐβιάσθησαν καὶ ἀναχωροῦσιν ἀπὸ τῆσ ἀτραποῦ· καταδραμόντεσ μέντοι παρὰ τοὺσ συμμάχουσ καὶ ἀπαγγείλαντεσ τὰ παρόντα ἔφθησαν πρὶν ἢ ἀκριβῆ καὶ πανταχόθεν τελέαν γενέσθαι τοῦ Ἑλληνικοῦ τὴν κύκλωσιν. ἔνθα δὴ οἱ ἐπὶ τῶν τριήρων Ἀθηναῖοι φθάνουσιν ὑπεξαγαγόντεσ ἐκ τῶν Θερμοπυλῶν τὸ Ἑλληνικόν·

καὶ οἱ μὲν κατὰ τὰσ πατρίδασ ἕκαστοι τὰσ αὑτῶν ἐσκεδάσθησαν, ὁ δὲ Βρέννοσ οὐδένα ἔτι ἐπισχὼν χρόνον, πρὶν ἢ τοὺσ ἀπὸ τοῦ στρατοπέδου τοῦ σὺν τῷ Ἀκιχωρίῳ παραγενέσθαι, τὴν ὁδὸν ἐποιεῖτο ἐπὶ τοὺσ Δελφούσ. οἱ δὲ καταφεύγουσιν ὑπὸ δείματοσ ἐπὶ τὸ χρηστήριον· ἐπηγγέλλετο τὰ ἑαυτοῦ.

οἱ δὲ ἀφικόμενοι τιμωρεῖν τῷ θεῷ τοσοίδε ἐγένοντο Ἑλλήνων·

Φωκεῖσ μὲν ἀπὸ τῶν πόλεων πασῶν, ἐκ δὲ Ἀμφίσσησ ὁπλῖται τετρακόσιοι, παρὰ δὲ Αἰτωλῶν ὀλίγοι μέν τινεσ αὐτίκα, ὅτε ἐπύθοντο ἐσ τὸ πρόσω χωροῦντασ τοὺσ βαρβάρουσ, διακοσίουσ δὲ καὶ χιλίουσ Φιλόμηλοσ ἤγαγεν ὕστερον. τὸ δὲ μάλιστα ἐν ἀκμῇ τῶν Αἰτωλῶν ἐτράπετο ἐπὶ τὴν μετὰ τοῦ Ἀκιχωρίου στρατιάν, καὶ μάχησ μὲν οὐκ ἦρχον, ὁδευόντων δὲ ἐπέκειντο ἀεὶ τοῖσ ἐσχάτοισ ἁρπάζοντέσ τε τὰ τῶν σκευαγωγούντων καὶ αὐτοὺσ τοὺσ ἄνδρασ φονεύοντεσ· καὶ ἡ πορεία κατὰ ταύτην μάλιστα ἐγίνετό σφισι βραδεῖα τὴν αἰτίαν. κατέλιπε δὲ καὶ περὶ τὴν Ἡράκλειαν ὁ Ἀκιχώριοσ μοῖραν, οἳ ἔμελλον φρουρήσειν τὰ ἐπὶ τοῦ στρατοπέδου χρήματα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION