Pausanias, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 8

(파우사니아스, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 8)

καταστήσασθαι δὲ συνέδριον ἐνταῦθα Ἑλλήνων οἱ μὲν Ἀμφικτύονα τὸν Δευκαλίωνοσ νομίζουσι καὶ ἀπὸ τούτου τοῖσ συνελθοῦσιν ἐπίκλησιν Ἀμφικτύονασ γενέσθαι, Ἀνδροτίων δὲ ἐν τῇ Ἀτθίδι ἔφη συγγραφῇ ὡσ τὸ ἐξ ἀρχῆσ ἀφίκοντο ἐσ Δελφοὺσ παρὰ τῶν προσοικούντων συνεδρεύοντεσ, καὶ ὀνομασθῆναι μὲν Ἀμφικτίονασ τοὺσ συνελθόντασ, ἐκνικῆσαι δὲ ἀνὰ χρόνον τὸ νῦν σφισιν ὄνομα. ὑπὸ μὲν δὴ Ἀμφικτύονοσ αὐτοῦ φασιν ἐσ συνέδριον κοινὸν τοσάδε γένη τοῦ Ἑλληνικοῦ συναχθῆναι, Ιὤνασ Δόλοπασ Θεσσαλοὺσ Αἰνιᾶνασ Μάγνητασ Μαλιέασ Φθιώτασ Δωριεῖσ Φωκέασ Λοκροὺσ τῇ Φωκίδι ὁμόρουσ ὑπὸ τῷ ὄρει τῇ Κνήμιδι·

καταλαβόντων δὲ Φωκέων τὸ ἱερὸν καὶ ὕστερον δεκάτῳ ἔτει λαβόντοσ πέρασ τοῦ πολέμου, μεταβολὴν καὶ τὰ Ἀμφικτυόνων ἔσχε.

Μακεδόνεσ μὲν γὰρ τελεῖν ἐσ Ἀμφικτύονασ εὑρ́αντο, Φωκέων δὲ τὸ ἔθνοσ καὶ ἐκ τοῦ Δωρικοῦ Λακεδαιμόνιοι μετασχόντεσ ἐπαύσαντο Ἀμφικτυονίασ, οἱ μὲν τοῦ τολμήματοσ ἕνεκα οἱ Φωκεῖσ, οἱ δὲ συμμαχίασ εὑρ́αντο οἱ Λακεδαιμόνιοι τῆσ Φωκέων ζημίαν. Βρέννου δὲ τὸν Γαλατῶν στρατὸν ἀγαγόντοσ ἐσ Δελφοὺσ προθυμίαν ἐσ τὸν πόλεμον οἱ Φωκεῖσ πλείστην τοῦ Ἑλληνικοῦ παρέσχοντο, καὶ ἀπὸ τοῦ ἔργου τούτου μετασχεῖν Ἀμφικτυονίασ αὖθισ καὶ ἐσ τὰ ἄλλα ἐγένετο ἀξίωμα αὐτοῖσ ἀνασώσασθαι τὸ ἀρχαῖον.

βασιλεὺσ δὲ Αὔγουστοσ μετεῖναι καὶ Νικοπολίταισ τοῖσ πρὸσ τῷ Ἀκτίῳ συνεδρίου τοῦ Ἀμφικτυόνων ἠθέλησε· Μάγνητασ μὲν οὖν καὶ Μαλιεῖσ καὶ Αἰνιᾶνασ καὶ Φθιώτασ Θεσσαλοῖσ <συντελεῖν>, τὰσ ψήφουσ δὲ ὅσαι τούτων τε καὶ Δολόπων ‐ οὐ γὰρ ἔτι ἦν Δολόπων γένοσ ‐ Νικοπολίτασ φέρειν. οἱ δὲ Ἀμφικτύονεσ οἱ ἐπ’ ἐμοῦ τριάκοντα ἀριθμῷ ἦσαν·

ἐκ Νικοπόλεωσ μὲν καὶ Μακεδονίασ τε καὶ Θεσσαλῶν, ἀπὸ ἑκάστων ἀριθμῷ ἦσαν <ἕξ,> ἐκ δὲ Βοιωτῶν ‐ Θεσσαλίαν γὰρ καὶ οὗτοι τὰ ἀρχαιότερα ᾤκησαν καὶ Αἰολεῖσ τηνικαῦτα ἐκαλοῦντο ‐ καὶ ἐκ Φωκέων τε καὶ Δελφῶν, παρὰ τούτων δύο ἑκάστων· εἷσ δ’ ἐκ Δωρίδοσ τῆσ ἀρχαίασ. πέμπουσι δὲ καὶ Λοκροὶ οἵ τε καλούμενοι Ὀζόλαι καὶ οἱ πέραν Εὐβοίασ ἕνα ἑκάτεροι, καὶ Εὐβοεύσ ἐστιν εἷσ·

Πελοποννησίων δὲ ἐξ Ἄργουσ καὶ Σικυῶνοσ καὶ Κορίνθου σὺν Μεγαρεῦσίν ἐστιν εἷσ καὶ εἷσ Ἀθηναῖοσ. αἱ μὲν δὴ πόλεισ Ἀθῆναι καὶ Δελφοὶ καὶ ἡ Νικόπολισ, αὗται μὲν ἀποστέλλουσι συνεδρεύσοντασ ἐσ Ἀμφικτυονίαν πᾶσαν·

ἀπὸ δὲ ἐθνῶν τῶν κατειλεγμένων ἑκάστῃ πόλει ἀνὰ μέροσ ἐσ Ἀμφικτύονασ καὶ ἐν χρόνου περιόδῳ συντελεῖν ἔστιν. ἐσελθόντι δὲ ἐσ τὴν πόλιν εἰσὶν ἐφεξῆσ ναοί·

καὶ ὁ μὲν πρῶτοσ αὐτῶν ἐρείπια ἦν, ὁ ἐπὶ τούτῳ δὲ κενὸσ καὶ ἀγαλμάτων καὶ ἀνδριάντων· ὁ δὲ αὐτῶν τρίτοσ καὶ ὁ τέταρτοσ, ὁ μὲν τῶν ἐν Ῥώμῃ βασιλευσάντων εἶχεν οὐ πολλῶν τινῶν εἰκόνασ, ὁ τέταρτοσ δὲ Ἀθηνᾶσ καλεῖται Προνοίασ. τῶν δὲ ἀγαλμάτων τὸ ἐν τῷ προνάῳ Μασσαλιωτῶν ἀνάθημά ἐστι, μεγέθει τοῦ ἔνδον ἀγάλματοσ μεῖζον. οἱ δὲ Μεσσαλιῶται Φωκαέων εἰσὶν ἄποικοι τῶν ἐν Ιὠνίᾳ, μοῖρα καὶ αὕτη τῶν ποτε Ἅρπαγον τὸν Μῆδον φυγόντων ἐκ Φωκαίασ· γενόμενοι δὲ ναυσὶν ἐπικρατέστεροι Καρχηδονίων τήν τε γῆν ἣν ἔχουσιν ἐκτήσαντο καὶ ἐπὶ μέγα ἀφίκοντο εὐδαιμονίασ. τῶν μὲν δὴ Μασσαλιωτῶν χαλκοῦν τὸ ἀνάθημά ἐστι·

χρυσοῦ δὲ ἀσπίδα ὑπὸ Κροίσου τοῦ Λυδοῦ τῇ Ἀθηνᾷ τῇ Προνοίᾳ δοθεῖσαν, ἐλέγετο ὑπὸ τῶν Δελφῶν ὡσ Φιλόμηλοσ αὐτὴν ἐσύλησε. πρὸσ δὲ τῷ ἱερῷ τῆσ Προνοίασ Φυλάκου τέμενόσ ἐστιν ἡρ́ωοσ· καὶ ὁ Φύλακοσ οὗτοσ ὑπὸ Δελφῶν ἔχει φήμην κατὰ τὴν ἐπιστρατείαν σφίσιν ἀμῦναι τὴν Περσῶν. ἐν δὲ τοῦ γυμνασίου τῷ ὑπαίθρῳ πεφυκέναι ποτὲ ἀγρίαν φασὶν ὕλην, καὶ Ὀδυσσέα, ἡνίκα ὡσ τὸν Αὐτόλυκον ἀφικόμενοσ μετὰ τοῦ Αὐτολύκου τῶν παίδων ἐθήρευε, τότε αὐτὸν τὸ τραῦμα τὸ ὑπὲρ τοῦ γόνατοσ ἐνταῦθα σχεῖν ὑπὸ τοῦ συόσ.

τραπομένῳ δὲ ἐσ ἀριστερὰν ἀπὸ τοῦ γυμνασίου καὶ ὑποκαταβάντι οὐ πλέον ἐμοὶ δοκεῖν ἢ τρία στάδια, ποταμόσ ἐστιν ὀνομαζόμενοσ Πλεῖστοσ· οὗτοσ ὁ Πλεῖστοσ ἐπὶ Κίρραν τὸ ἐπίνειον Δελφῶν καὶ τὴν ταύτῃ κάτεισι θάλασσαν.

ἐκ δὲ τοῦ γυμνασίου τὴν ἐσ τὸ ἱερὸν ἀνιόντι ἔστιν ἐν δεξιᾷ τῆσ ὁδοῦ τὸ ὕδωρ τῆσ Κασταλίασ, καὶ πιεῖν ἡδὺ <καὶ λοῦσθαι καλόν.

> δοῦναι δὲ τὸ ὄνομα τῇ πηγῇ γυναῖκα λέγουσιν ἐπιχωρίαν, οἱ δὲ ἄνδρα Καστάλιον· Πανύασσισ δὲ ὁ Πολυάρχου πεποιηκὼσ ἐσ Ἡρακλέα ἔπη θυγατέρα Ἀχελῴου τὴν Κασταλίαν φησὶν εἶναι. λέγει γὰρ δὴ περὶ τοῦ Ἡρακλέουσ· Παρνησσὸν νιφόεντα θοοῖσ διὰ ποσσὶ περήσασἵκετο Κασταλίησ Ἀχελωί̈δοσ ἄμβροτον ὕδωρ. ἤκουσα δὲ καὶ ἄλλο τοιόνδε, τὸ ὕδωρ τῇ Κασταλίᾳ ποταμοῦ δῶρον εἶναι τοῦ Κηφισοῦ.

τοῦτο ἐποίησε καὶ Ἀλκαῖοσ ἐν προοιμίῳ τῷ ἐσ Ἀπόλλωνα· βεβαιοῦνται δὲ οὐχ ἥκιστα οἱ Λιλαιεῖσ, οἳ ἐσ τοῦ Κηφισοῦ τὴν πηγὴν πέμματα ἐπιχώρια καὶ ἄλλα ὁπόσα νομίζουσιν ἀφιᾶσιν ἔν τισιν εἰρημέναισ ἡμέραισ, καὶ αὖθισ ἐν τῇ Κασταλίᾳ φασὶν αὐτὰ ἀναφαίνεσθαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION