Pausanias, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 38

(파우사니아스, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 38)

ἡ δὲ γῆ ἡ Λοκρῶν τῶν καλουμένων Ὀζολῶν προσεχὴσ τῇ Φωκίδι ἐστὶ κατὰ τὴν Κίρραν. ἐσ δὲ τὴν ἐπίκλησιν τῶν Λοκρῶν τούτων διάφορα ἤκουσα, ὁμοίωσ δὲ ἅπαντα δηλώσω. Ὀρεσθεῖ τῷ Δευκαλίωνοσ βασιλεύοντι ἐν τῇ χώρᾳ κύων ἔτεκεν ἀντὶ σκύλακοσ ξύλον· κατορύξαντοσ δὲ τοῦ Ὀρεσθέωσ τὸ ξύλον ἅμα τῷ ἦρι φῦναι ἄμπελον ἀπ’ αὐτοῦ λέγουσι καὶ ἀπὸ τοῦ ξύλου τῶν ὄζων γενέσθαι τὸ ὄνομα τοῖσ ἀνθρώποισ. οἱ δὲ Νέσσον πορθμεύοντα ἐπὶ τῷ Εὐήνῳ τρωθῆναι μὲν ὑπὸ Ἡρακλέουσ, οὐ μέντοι καὶ αὐτίκα γε ἀποθανεῖν ἀλλὰ ἐσ τὴν γῆν ταύτην ἐκφυγεῖν νομίζουσι, καὶ ὡσ ἀπέθανε σήπεσθαί τε ἄταφον καὶ ὀσμῆσ τῷ ἐνταῦθα ἀέρι μεταδοῦναι δυσώδουσ.

ὁ δὲ τρίτοσ τῶν λόγων καὶ ὁ τέταρτοσ, ὁ μὲν ποταμοῦ τινοσ ἄτοπον τήν τε ἀτμίδα καὶ αὐτό φησιν εἶναι τὸ ὕδωρ, ὁ δὲ τὸν ἀσφόδελον φύεσθαι πολὺν καὶ ἀνθοῦντα ὑπὸ τῆσ ὀσμῆσ. λέγεται δὲ καὶ ὡσ οἱ πρῶτοι τῶν ἐνταῦθα ἀνθρώπων ἦσαν αὐτόχθονεσ, ἐσθῆτα δὲ οὐκ ἐπιστάμενοί πω ὑφαίνεσθαι σκέπην πρὸσ τὸ ῥῖγοσ θηρίων δέρματα ἐποιοῦντο ἀδέψητα, τὸ δασὺ τῶν δερμάτων ἐσ τὸ ἐκτὸσ ὑπὲρ εὐπρεπείασ τρέποντεσ·

ἔμελλεν οὖν κατὰ τὸ αὐτὸ ταῖσ βύρσαισ καὶ ὁ χρώσ σφισιν ἔσεσθαι δυσώδησ. Δελφῶν δὲ ἀπωτέρω σταδίοισ εἴκοσί τε καὶ ἑκατόν ἐστιν Ἄμφισσα μεγίστη καὶ ὀνομαστοτάτη πόλισ τῶν Λοκρῶν.

ἐσποιοῦσι δὲ αὑτοὺσ ἐσ τὸ Αἰτωλικὸν αἰσχύνῃ τῶν Ὀζολῶν τοῦ ὀνόματοσ· καὶ δὴ καὶ ἔχει λόγον εἰκότα, ὅτε βασιλεὺσ ὁ Ῥωμαίων ἀναστάτουσ ἐσ τὸν Νικοπόλεωσ συνοικισμὸν ἐποίησεν Αἰτωλούσ, ἀποχωρῆσαι τοῦ δήμου τὸ πολὺ ἐσ τὴν Ἄμφισσαν. τὸ μέντοι ἐξ ἀρχῆσ γένουσ τοῦ Λοκρῶν εἰσι· τεθῆναι δὲ τῇ πόλει τὸ ὄνομα ἀπὸ Ἀμφίσσησ τῆσ Μάκαροσ τοῦ Αἰόλου φασὶ καὶ Ἀπόλλωνα ἐραστὴν γενέσθαι τῆσ Ἀμφίσσησ. κεκόσμηται δὲ ἡ πόλισ κατασκευῇ τε τῇ ἄλλῃ καὶ τὰ μάλιστα ἥκοντα ἐσ μνήμην ἔστι μὲν μνῆμα Ἀμφίσσησ, ἔστι δὲ Ἀνδραίμονοσ·

σὺν δὲ αὐτῷ ταφῆναι λέγουσι καὶ Γόργην τὴν Οἰνέωσ συνοικήσασαν τῷ Ἀνδραίμονι. ἐν δὲ τῇ ἀκροπόλει ναόσ σφισιν Ἀθηνᾶσ καὶ ἄγαλμα ὀρθὸν χαλκοῦ πεποιημένον, κομισθῆναι δὲ ὑπὸ Θόαντόσ φασιν αὐτὴν ἐξ Ἰλίου καὶ εἶναι λαφύρων τῶν ἐκ Τροίασ· οὐ μὴν καὶ ἐμέ γε ἔπειθον.

ἐδήλωσα δὲ ἐν τοῖσ προτέροισ τοῦ λόγου Σαμίουσ Ῥοῖκον Φιλαίου καὶ Θεόδωρον Τηλεκλέουσ εἶναι τοὺσ εὑρόντασ χαλκὸν ἐσ τὸ ἀκριβέστατον τῆξαι· καὶ ἐχώνευσαν οὗτοι πρῶτοι. Θεοδώρου μὲν δὴ οὐδὲν ἔτι οἶδα ἐξευρών, ὅσα γε χαλκοῦ πεποιημένα· ἐν δὲ Ἀρτέμιδοσ τῆσ Ἐφεσίασ πρὸσ τὸ οἴκημα ἐρχομένῳ τὸ ἔχον τὰσ γραφὰσ λίθου θριγκόσ ἐστιν ὑπὲρ τοῦ βωμοῦ τῆσ Πρωτοθρονίησ καλουμένησ Ἀρτέμιδοσ· τέχνη τοῦ Ῥοίκου, Νύκτα δὲ οἱ Ἐφέσιοι καλοῦσι.

τοῦτο οὖν τὸ ἄγαλμα τῆσ ἐν τῇ Ἀμφίσσῃ Ἀθηνᾶσ καὶ ἰδεῖν ἔστιν ἀρχαιότερον καὶ ἀργότερον τὴν τέχνην.

ἄγουσι δὲ καὶ τελετὴν οἱ Ἀμφισσεῖσ Ἀνάκτων καλουμένων παίδων· οἵτινεσ δὲ θεῶν εἰσιν οἱ Ἄνακτεσ παῖδεσ, οὐ κατὰ ταὐτά ἐστιν εἰρημένον, ἀλλ’ οἱ μὲν εἶναι Διοσκούρουσ, οἱ δὲ Κούρητασ, οἱ δὲ πλέον τι ἐπίστασθαι νομίζοντεσ Καβείρουσ λέγουσι. τούτων δὲ τῶν Λοκρῶν τοσαίδε ἄλλαι πόλεισ εἰσίν·

ἄνω μὲν ὑπὲρ Ἀμφίσσησ πρὸσ ἤπειρον Μυονία σταδίοισ ἀπωτέρω τριάκοντα Ἀμφίσσησ· οὗτοι καὶ τῷ Διὶ ἐν Ὀλυμπίᾳ εἰσὶν οἱ ἀναθέντεσ Μυᾶνεσ τὴν ἀσπίδα. κεῖται δὲ τὸ πόλισμα ἐπὶ ὑψηλοῦ, καί σφισιν ἄλσοσ καὶ βωμὸσ θεῶν Μειλιχίων ἐστί· νυκτεριναὶ δὲ αἱ θυσίαι θεοῖσ τοῖσ Μειλιχίοισ εἰσὶ καὶ ἀναλῶσαι τὰ κρέα αὐτόθι πρὶν ἢ ἥλιον ἐπισχεῖν νομίζουσι. καὶ Ποσειδῶνόσ ἐστιν ὑπὲρ τὴν πόλιν τέμενοσ καλούμενον Ποσειδώνιον, ἐν δὲ αὐτῷ ναὸσ Ποσειδῶνοσ· τὸ δὲ ἄγαλμα ἐσ ἐμὲ οὐκ ἦν. οὗτοι μὲν δὴ ὑπεροικοῦσιν Ἀμφίσσησ·

ἐπὶ θαλάσσησ δὲ Οἰάνθεια καὶ ταύτῃ ὁμοροῦσά ἐστι Ναύπακτοσ. πλὴν δὲ Ἀμφίσσησ ὑπ’ Ἀχαιῶν οἱ ἄλλοι Πατρέων ἄρχονται, βασιλέωσ σφίσι δόντοσ Αὐγούστου. ἐν Οἰανθείᾳ δὲ Ἀφροδίτησ τε ἱερὸν καὶ ὀλίγον ὑπὲρ τὴν πόλιν κυπαρίσσου τε ἀναμὶξ καὶ τῆσ πίτυόσ ἐστιν ἄλσοσ καὶ ναόσ τε Ἀρτέμιδοσ καὶ ἄγαλμα ἐν τῷ ἄλσει· οὐδὲν ἔτι ἐλείπετο ἐσ θέαν αὐτῶν.

κληθῆναι δὲ ἀπὸ γυναικὸσ ἢ νύμφησ τεκμαίρομαι τὴν πόλιν, ἐπεὶ ἐπὶ Ναυπάκτῳ γε οἶδα εἰρημένον ὡσ Δωριεῖσ οἱ ὁμοῦ τοῖσ Ἀριστομάχου παισὶ τὰ πλοῖα αὐτόθι ἐποιήσαντο, οἷσ ἐσ Πελοπόννησον ἐπεραιώθησαν·

καὶ ἀντὶ τούτου γενέσθαι τὸ ὄνομα τῷ χωρίῳ φασί. τὰ δέ μοι Ναυπακτίων, ὡσ τοῖσ ἐσ Ἰθώμην ἀποστᾶσιν ὁμοῦ τῷ σεισμῷ τῷ ἐν Λακεδαίμονι Ἀθηναῖοι Ναύπακτον ἐνοικῆσαί σφισιν ἔδοσαν ἀφελόμενοι τοὺσ Λοκροὺσ καὶ ὡσ τοῦ Ἀθηναίων ὕστερον πταίσματοσ τοῦ ἐν Αἰγὸσ ποταμοῖσ Λακεδαιμόνιοι τοὺσ Μεσσηνίουσ ἐδίωξαν καὶ ἐκ τῆσ Ναυπάκτου, τάδε μὲν ἐπεξῆλθέ μοι καὶ ἐσ πλέον ἡ Μεσσηνία συγγραφή· ἐκλιπόντων δὲ ὑπὸ ἀνάγκησ τῶν Μεσσηνίων, οὕτωσ οἱ Λοκροὶ συνελέγχθησαν αὖθισ ἐσ τὴν Ναύπακτον. τὰ δὲ ἔπη τὰ Ναυπάκτια ὀνομαζόμενα ὑπὸ Ἑλλήνων ἀνδρὶ ἐσποιοῦσιν οἱ πολλοὶ Μιλησίῳ·

Χάρων δὲ ὁ Πύθεώ φησιν αὐτὰ ποιῆσαι Ναυπάκτιον Καρκίνον. ἑπόμεθα δὲ καὶ ἡμεῖσ τῇ τοῦ Λαμψακηνοῦ δόξῃ· τίνα γὰρ καὶ λόγον ἔχοι ἂν ἔπεσιν ἀνδρὸσ Μιλησίου πεποιημένοισ ἐσ γυναῖκασ τεθῆναί σφισιν ὄνομα Ναυπάκτια; ἐνταῦθα ἔστι μὲν ἐπὶ θαλάσσῃ ναὸσ Ποσειδῶνοσ καὶ ἄγαλμα ὀρθὸν χαλκοῦ πεποιημένον, ἔστι δὲ καὶ ἱερὸν Ἀρτέμιδοσ καὶ ἄγαλμα λευκοῦ λίθου·

σχῆμα δὲ ἀκοντιζούσησ παρέχεται καὶ ἐπίκλησιν εἴληφεν Αἰτωλή. Ἀφροδίτη δὲ ἔχει μὲν ἐν σπηλαίῳ τιμάσ· εὔχονται δὲ καὶ ἄλλων εἵνεκα καὶ αἱ γυναῖκεσ μάλιστα αἱ χῆραι γάμον αἰτοῦσι παρὰ τῆσ θεοῦ. τοῦ δὲ Ἀσκληπιοῦ τὸ ἱερὸν ἐρείπια ἦν, ἐξ ἀρχῆσ δὲ ᾠκοδόμησεν αὐτὸ ἀνὴρ ἰδιώτησ Φαλύσιοσ.

νοσήσαντι γάρ οἱ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ καὶ οὐ πολὺ ἀποδέον τυφλῷ ὁ ἐν Ἐπιδαύρῳ πέμπει θεὸσ Ἀνύτην τὴν ποιήσασαν τὰ ἔπη φέρουσαν σεσημασμένην δέλτον.

τοῦτο ἐφάνη τῇ γυναικὶ ὄψισ ὀνείρατοσ, ὕπαρ μέντοι ἦν αὐτίκα· καὶ εὑρ͂έ τε ἐν ταῖσ χερσὶ ταῖσ αὑτῆσ σεσημασμένην δέλτον καὶ πλεύσασα ἐσ τὴν Ναύπακτον ἐκέλευσεν ἀφελόντα τὴν σφραγῖδα Φαλύσιον ἐπιλέγεσθαι τὰ γεγραμμένα. τῷ δὲ ἄλλωσ μὲν οὐ δυνατὰ ἐφαίνετο ἰδεῖν τὰ γράμματα ἔχοντι οὕτω τῶν ὀφθαλμῶν· ἐλπίζων δέ τι ἐκ τοῦ Ἀσκληπιοῦ χρηστὸν ἀφαιρεῖ τὴν σφραγῖδα, καὶ ἰδὼν ἐσ τὸν κηρὸν ὑγιήσ τε ἦν καὶ δίδωσι τῇ Ἀνύτῃ τὸ ἐν τῇ δέλτῳ γεγραμμένον, στατῆρασ δισχιλίουσ χρυσοῦ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION