헬라어 문장 검색 - Παυσαν́Δεσξριπ́10́04́

(파우사니아스, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 4)

τούτοισ μὲν δὴ τοιαῦτα ὑπῆρχεν ἐσ μνήμην· στάδια δὲ ἐκ Χαιρωνείασ εἴκοσιν ἐσ Πανοπέασ ἐστὶ πόλιν Φωκέων, εἴγε ὀνομάσαι τισ πόλιν καὶ τούτουσ οἷσ γε οὐκ ἀρχεῖα οὐ γυμνάσιόν ἐστιν, οὐ θέατρον οὐκ ἀγορὰν ἔχουσιν, οὐχ ὕδωρ κατερχόμενον ἐσ κρήνην, ἀλλὰ ἐν στέγαισ κοίλαισ κατὰ τὰσ καλύβασ μάλιστα τὰσ ἐν τοῖσ ὄρεσιν, ἐνταῦθα οἰκοῦσιν ἐπὶ χαράδρᾳ. ὅμωσ δὲ ὁρ́οι γε τῆσ χώρασ εἰσὶν αὐτοῖσ ἐσ τοὺσ ὁμόρουσ, καὶ ἐσ τὸν σύλλογον συνέδρουσ καὶ οὗτοι πέμπουσι τὸν Φωκικόν. καὶ γενέσθαι μὲν τῇ πόλει τὸ ὄνομα λέγουσιν ἀπὸ τοῦ Ἐπειοῦ πατρόσ, αὐτοὶ δὲ οὐ Φωκεῖσ, Φλεγύαι δὲ εἶναι τὸ ἐξ ἀρχῆσ καὶ ἐσ τὴν γῆν διαφυγεῖν φασι τὴν Φωκίδα ἐκ τῆσ Ὀρχομενίασ. Πανοπέων δὲ τὸν ἀρχαῖον θεώμενοι περίβολον ἑπτὰ εἶναι σταδίων μάλιστα εἰκάζομεν·

ὑπῄει τε ἐπῶν ἡμᾶσ τῶν Ὁμήρου μνήμη ὧν ἐποίησεν ἐσ Τιτυόν, καλλίχορον τῶν Πανοπέων ὀνομάσασ τὴν πόλιν, καὶ ὡσ ἐν τῇ μάχῃ τῇ τε ἐπὶ τῷ Πατρόκλου νεκρῷ καὶ Σχεδίον τὸν Ἰφίτου βασιλεύοντα Φωκέων καὶ ἀποθανόντα ὑφ’ Ἕκτοροσ κατοικεῖν εἶπεν ἐν τῷ Πανοπεῖ. τοῦτο μὲν δὴ ἐφαίνετο ἡμῖν ἔχειν αἰτίαν, φόβῳ τῶν Βοιωτῶν ‐ κατὰ γὰρ τοῦτό ἐστιν ἐκ τῆσ Βοιωτίασ ἡ ἐσ τὴν Φωκίδα ἐσβολὴ ῥᾴστη ‐ ἐνταῦθα οἰκεῖν τὸν βασιλέα ἅτε φρουρίῳ τῷ Πανοπεῖ χρώμενον· τὸ ἕτερον δὲ οὐκ ἐδυνήθην συμβαλέσθαι πρότερον, ἐφ’ ὅτῳ καλλίχορον τὸν Πανοπέα εἴρηκε, πρὶν ἢ ἐδιδάχθην ὑπὸ τῶν παρ’ Ἀθηναίοισ καλουμένων Θυιάδων.

αἱ δὲ Θυιάδεσ γυναῖκεσ μέν εἰσιν Ἀττικαί, φοιτῶσαι δὲ ἐσ τὸν Παρνασσὸν παρὰ ἔτοσ αὐταί τε καὶ αἱ γυναῖκεσ Δελφῶν ἄγουσιν ὄργια Διονύσῳ. ταύταισ ταῖσ Θυιάσι κατὰ τὴν ἐξ Ἀθηνῶν ὁδὸν καὶ ἀλλαχοῦ χοροὺσ ἱστάναι καὶ παρὰ τοῖσ Πανοπεῦσι καθέστηκε· καὶ ἡ ἐπίκλησισ ἡ ἐσ τὸν Πανοπέα Ὁμήρου ὑποσημαίνειν τῶν Θυιάδων δοκεῖ τὸν χορόν. Πανοπεῦσι δέ ἐστιν ἐπὶ τῇ ὁδῷ πλίνθου τε ὠμῆσ οἴκημα οὐ μέγα καὶ ἐν αὐτῷ λίθου τοῦ Πεντελῆσιν ἄγαλμα, ὃν Ἀσκληπιόν, οἱ δὲ Προμηθέα εἶναί φασι·

καὶ παρέχονταί γε τοῦ λόγου μαρτύρια. λίθοι κεῖνταί σφισιν ἐπὶ τῇ χαράδρᾳ, μέγεθοσ μὲν ἑκάτεροσ ὡσ φόρτον ἀποχρῶντα ἁμάξησ εἶναι, χρῶμα δέ ἐστι πηλοῦ σφισιν, οὐ γεώδουσ ἀλλ’ οἱο͂σ ἂν χαράδρασ γένοιτο ἢ χειμάρρου ψαμμώδουσ, παρέχονται δὲ καὶ ὀσμὴν ἐγγύτατα χρωτὶ ἀνθρώπου· ταῦτα ἔτι λείπεσθαι τοῦ πηλοῦ λέγουσιν ἐξ οὗ καὶ ἅπαν ὑπὸ τοῦ Προμηθέωσ τὸ γένοσ πλασθῆναι τῶν ἀνθρώπων. ἐνταῦθα ἐπὶ τῇ χαράδρᾳ καὶ Τιτυοῦ μνῆμά ἐστι·

περίοδοσ μὲν τοῦ χώματοσ τρίτον μάλιστά που σταδίου, τὸ δὲ ἔποσ τὸ ἐν Ὀδυσσείᾳ κείμενον ἐν δαπέδῳ· ὁ δ’ ἐπ’ ἐννέα κεῖτο πέλεθραοὐκ ἐπὶ μεγέθει πεποιῆσθαι τοῦ Τιτυοῦ φασιν, ἀλλ’ ἔνθα ὁ Τιτυὸσ ἐτέθη, Πλέθρα ἐννέα <ὄνομα> εἶναι τῷ χωρίῳ. Κλέων δὲ ἀνὴρ Μάγνησ, οἳ τῷ Ἕρμῳ προσοικοῦσιν, ἔφασκεν ἐσ τὰ παράδοξα ἀπίστουσ εἶναι τῶν ἀνθρώπων οἷσ ἂν μὴ παρὰ τὸν αὐτῶν γένηται βίον θεάμασιν ἐπιτυχεῖν λόγου μείζοσιν·

αὐτὸσ δὲ καὶ Τιτυὸν καὶ ἄλλουσ ἔφη πείθεσθαι γεγονέναι κατὰ τὴν φήμην· τυχεῖν γὰρ δὴ ὢν <ἐν> Γαδείροισ, καὶ ἐκπλεῦσαι μὲν αὐτόσ τε καὶ τὸν ἄλλον πάντα ὄχλον ἐκ τῆσ νήσου κατὰ τὸ Ἡρακλέουσ πρόσταγμα, ὡσ δὲ αὖθισ ἐπανήκειν ἐσ τὰ Γάδειρα, ἄνδρα εὑρεῖν θαλάσσιον ἐκπεπτωκότα ἐσ τὴν γῆν· τοῦτον πλέθρα μὲν πέντε μάλιστα ἐπέχειν, κεραυνωθέντα δὲ ὑπὸ τοῦ θεοῦ καίεσθαι. οὗτοσ μὲν δὴ ταῦτα ἔλεγεν, Πανοπέωσ δὲ ὅσον στάδια <εἴκοσι καὶ> ἑπτὰ ἀπέχει Δαυλίσ.

οἱ δὲ ἐνταῦθα ἄνθρωποι πλῆθοσ μέν εἰσιν οὐ πολλοί, μεγέθει δὲ καὶ ἀλκῇ καὶ ἐσ ἐμὲ ἔτι δοκιμώτατοι Φωκέων. τὸ δὲ ὄνομα τῇ πόλει τεθῆναι λέγουσιν ἀπὸ Δαυλίδοσ νύμφησ, θυγατέρα δὲ εἶναι τοῦ Κηφισοῦ τὴν Δαυλίδα. τοῖσ δέ ἐστιν εἰρημένον ὡσ τὸ χωρίον, ἔνθα ἡ πόλισ ᾠκίσθη, παρείχετο συνεχῆ δένδρα, καλεῖσθαι δὲ τὰ δασέα ὑπὸ τῶν πάλαι δαῦλα· ἐπὶ τούτῳ δὲ καὶ Αἰσχύλον τὰ Γλαύκου τοῦ Ἀνθηδονίου γένεια ὑπήνην ὠνομακέναι δαῦλον. ἐνταῦθα ἐν τῇ Δαυλίδι παραθεῖναι τῷ Τηρεῖ τὸν παῖδα αἱ γυναῖκεσ λέγονται, καὶ ἀνθρώποισ τῶν ἐπὶ τραπέζῃ μιασμάτων τοῦτο ἦρξεν.

ὁ δὲ ἔποψ ἐσ ὃν ἔχει λόγοσ τὸν Τηρέα ἀλλαγῆναι, οὗτοσ ὁ ὄρνισ μέγεθοσ μὲν ὀλίγον ἐστὶν ὑπὲρ ὄρτυγα, ἐπὶ τῇ κεφαλῇ δέ οἱ τὰ πτερὰ ἐσ λόφου σχῆμα ἐξῆρται. θαυμάσαι δὲ ἄξιον ὅτι ἐν τῇ γῇ ταύτῃ χελιδόνεσ οὔτε τίκτουσιν οὔτε ἐκλέπουσί γε τὰ ᾠά, οὐδ’ ἂν ἀρχὴν πρὸσ οἰκήματοσ ὀρόφῳ νεοσσιὰν χελιδὼν ποιήσαιτο·

λέγουσι δὲ οἱ Φωκεῖσ ὡσ τῇ Φιλομήλᾳ καὶ ὄρνιθι οὔσῃ Τηρέωσ δεῖμα <ἐφάνη> καὶ <οὕτω> τῆσ πατρίδοσ ἀπέστη τῆσ Τηρέωσ. Δαυλιεῦσι δὲ Ἀθηνᾶσ ἱερὸν καὶ ἄγαλμά ἐστιν ἀρχαῖον· τὸ δὲ ξόανον τὸ ἔτι παλαιότερον λέγουσιν ἐπαγαγέσθαι Πρόκνην ἐξ Ἀθηνῶν. ἔστι δὲ τῆσ Δαυλίασ χώρα καλουμένη Τρωνίσ·

ἐνταῦθα ἡρῷον ἡρ́ω Ἀρχηγέτου πεποίηται· τὸν δὲ ἡρ́ω τοῦτον Ξάνθιππον οὐκ ἀφανῆ τὰ ἐσ πόλεμον, οἱ δὲ Φῶκον εἶναι τὸν Ὀρνυτίωνοσ τοῦ Σισύφου φασίν. ἔχει δ’ οὖν ἐπὶ ἡμέρᾳ τε πάσῃ τιμὰσ καὶ ἄγοντεσ ἱερεῖα οἱ Φωκεῖσ τὸ μὲν αἷμα δι’ ὀπῆσ ἐσχέουσιν ἐσ τὸν τάφον, τὰ δὲ κρέα ταύτῃ σφίσιν ἀναλοῦν καθέστηκεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Pausanias, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 4

(파우사니아스, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION