Pausanias, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 28

(파우사니아스, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 28)

τὸ δὲ ἕτερον μέροσ τῆσ γραφῆσ τὸ ἐξ ἀριστερᾶσ χειρόσ, ἔστιν Ὀδυσσεὺσ καταβεβηκὼσ ἐσ τὸν Αἵδην ὀνομαζόμενον, ὅπωσ Τειρεσίου τὴν ψυχὴν περὶ τῆσ ἐσ τὴν οἰκείαν ἐπέρηται σωτηρίασ· ἔχει δὲ οὕτω τὰ ἐσ τὴν γραφήν. ὕδωρ εἶναι ποταμὸσ ἐοίκε, δῆλα ὡσ ὁ Ἀχέρων, καὶ κάλαμοί τε ἐν αὐτῷ πεφυκότεσ καὶ <ἰχθύεσ· ἔστι δ’> ἀμυδρὰ οὕτω δή τι τὰ εἴδη τῶν ἰχθύων <ὡσ> σκιὰσ μᾶλλον ἢ ἰχθῦσ εἰκάσεισ.

καὶ ναῦσ ἐστιν ἐν τῷ ποταμῷ καὶ ὁ πορθμεὺσ ἐπὶ ταῖσ κώπαισ. ἐπηκολούθησε δὲ ὁ Πολύγνωτοσ ἐμοὶ δοκεῖν ποιήσει Μινυάδι·

ἔστι γὰρ δὴ ἐν τῇ Μινυάδι ἐσ Θησέα ἔχοντα καὶ Πειρίθουνἔνθ’ ἤτοι νέα μὲν νεκυάμβατον, ἣν ὁ γεραιόσπορθμεὺσ ἦγε Χάρων, οὐκ ἔλαβον ἔνδοθεν ὁρ́μου. ἐπὶ τούτῳ οὖν καὶ Πολύγνωτοσ γέροντα ἔγραψεν ἤδη τῇ ἡλικίᾳ τὸν Χάρωνα. οἱ δὲ ἐπιβεβηκότεσ τῆσ νεὼσ οὐκ ἐπιφανεῖσ ἐσ ἅπαν εἰσὶν οἷσ προσήκουσι.

Τέλλισ μὲν ἡλικίαν ἐφήβου γεγονὼσ φαίνεται, Κλεόβοια δὲ ἔτι παρθένοσ, ἔχει δὲ ἐν τοῖσ γόνασι κιβωτὸν ὁποίασ ποιεῖσθαι νομίζουσι Δήμητρι. ἐσ μὲν δὴ τὸν Τέλλιν τοσοῦτον ἤκουσα ὡσ ὁ ποιητὴσ Ἀρχίλοχοσ ἀπόγονοσ εἰή τρίτοσ Τέλλιδοσ, Κλεόβοιαν δὲ ἐσ Θάσον τὰ ὄργια τῆσ Δήμητροσ ἐνεγκεῖν πρώτην ἐκ Πάρου φασίν. ἐπὶ δὲ τοῦ Ἀχέροντοσ τῇ ὄχθῃ μάλιστα <θέασ> ἄξιον, ὅτι ὑπὸ τοῦ Χάρωνοσ τὴν ναῦν ἀνὴρ οὐ δίκαιοσ ἐσ πατέρα ἀγχόμενόσ ἐστιν ὑπὸ τοῦ πατρόσ.

περὶ πλείστου γὰρ δὴ ἐποιοῦντο οἱ πάλαι γονέασ, ὥσπερ ἔστιν ἄλλοισ τε τεκμήρασθαι καὶ ἐν Κατάνῃ τοῖσ καλουμένοισ Εὐσεβέσιν, οἵ, ἡνίκα ἐπέρρει τῇ Κατάνῃ πῦρ τὸ ἐκ τῆσ Αἴτνησ, χρυσὸν μὲν καὶ ἄργυρον ἐν οὐδενὸσ μερίδι ἐποιήσαντο, οἱ δὲ ἔφευγον ὁ μὲν ἀράμενοσ μητέρα, ὁ δὲ αὐτῶν τὸν πατέρα· προϊόντασ δὲ οὐ σὺν ῥᾳστώνῃ καταλαμβάνει σφᾶσ τὸ πῦρ ἐπειγόμενον τῇ φλογί·

καὶ ‐ οὐ γὰρ κατετίθεντο οὐδ’ οὕτω τοὺσ γονέασ ‐ διχῇ σχισθῆναι λέγεται τὸν ῥύακα, καὶ αὐτούσ τε τοὺσ νεανίσκουσ, σὺν δὲ αὐτοῖσ τοὺσ γονέασ τὸ πῦρ οὐδέν σφισι λυμηνάμενον παρεξῆλθεν. οὗτοι μὲν δὴ τιμὰσ καὶ ἐσ ἐμὲ ἔτι παρὰ Καταναίων ἔχουσιν, ἐν δὲ τῇ Πολυγνώτου γραφῇ πλησίον τοῦ ἀνδρόσ, ὃσ τῷ πατρὶ ἐλυμαίνετο καὶ δι’ αὐτὸ ἐν Αἵδου κακὰ ἀναπίμπλησι, τούτου πλησίον ἱερὰ σεσυληκὼσ ἀνὴρ ὑπέσχε δίκην·

γυνὴ δὲ ἡ κολάζουσα αὐτὸν φάρμακα ἄλλα τε καὶ ἐσ αἰκίαν οἶδεν ἀνθρώπων. περισσῶσ δὲ ἄρα εὐσεβείᾳ θεῶν ἔτι προσέκειντο οἱ ἄνθρωποι, ὡσ Ἀθηναῖοί τε δῆλα ἐποίησαν, ἡνίκα εἷλον Ὀλυμπίου Διὸσ ἐν Συρακούσαισ ἱερόν, οὔτε κινήσαντεσ τῶν ἀναθημάτων οὐδὲν τὸν ἱερέα τε τὸν Συρακούσιον φύλακα ἐπ’ αὐτοῖσ ἐάσαντεσ·

ἐδήλωσε δὲ καὶ ὁ Μῆδοσ Δᾶτισ λόγοισ τε οὓσ εἶπε πρὸσ Δηλίουσ καὶ τῷ ἔργῳ, ἡνίκα ἐν Φοινίσσῃ νηὶ ἄγαλμα εὑρὼν Ἀπόλλωνοσ ἀπέδωκεν αὖθισ Ταναγραίοισ ἐσ Δήλιον. οὕτω μὲν τὸ θεῖον καὶ οἱ πάντεσ τότε ἦγον ἐν τιμῇ, καὶ ἐπὶ λόγῳ τοιούτῳ τὰ ἐσ τὸν συλήσαντα ἱερὰ ἔγραψε Πολύγνωτοσ. ἔστι δὲ ἀνωτέρω τῶν κατειλεγμένων Εὐρύνομοσ·

δαίμονα εἶναι τῶν ἐν Αἵδου φασὶν οἱ Δελφῶν ἐξηγηταὶ τὸν Εὐρύνομον, καὶ ὡσ τὰσ σάρκασ περιεσθίει τῶν νεκρῶν, μόνα σφίσιν ἀπολείπων τὰ ὀστᾶ. ἡ δὲ Ὁμήρου ποίησισ ἐσ Ὀδυσσέα καὶ ἡ Μινυάσ τε καλουμένη καὶ οἱ Νόστοι ‐ μνήμη γὰρ δὴ ἐν ταύταισ καὶ Αἵδου καὶ τῶν ἐκεῖ δειμάτων ἐστὶν ‐ ἴσασιν οὐδένα Εὐρύνομον δαίμονα. τοσοῦτο μέντοι δηλώσω, ὁποῖόσ τε ὁ Εὐρύνομοσ καὶ ἐπὶ ποίου γέγραπται τοῦ σχήματοσ·

κυανοῦ τὴν χρόαν μεταξύ ἐστι καὶ μέλανοσ, ὁποῖαι καὶ τῶν μυιῶν αἱ πρὸσ τὰ κρέα εἰσὶ προσιζάνουσαι, τοὺσ δὲ ὀδόντασ φαίνει, καθεζομένῳ δὲ ὑπέστρωταί οἱ δέρμα γυπόσ. ἐφεξῆσ δὲ μετὰ τὸν Εὐρύνομον ἥ τε ἐξ Ἀρκαδίασ Αὔγη καὶ Ἰφιμέδειά ἐστι·

καὶ ἡ μὲν παρὰ Τεύθραντα ἡ Αὔγη ἀφίκετο ἐσ Μυσίαν, καὶ γυναικῶν ὁπόσαισ ἐσ τὸ αὐτὸ Ἡρακλέα ἀφικέσθαι λέγουσι, μάλιστα δὴ παῖδα ἐοικότα ἔτεκε τῷ πατρί· τῇ δ’ Ἰφιμεδείᾳ γέρα δέδοται μεγάλα ὑπὸ τῶν ἐν Μυλάσοισ Καρῶν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION