Pausanias, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 14

(파우사니아스, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 14)

οἱ δὲ πελέκεισ Περικλύτου τοῦ Εὐθυμάχου Τενεδίου ἀνδρὸσ ἐπὶ λόγῳ ἀνάθημά εἰσιν ἀρχαίῳ. Κύκνον παῖδα εἶναι Ποσειδῶνοσ καὶ βασιλεύειν φασὶν ἐν Κολώναισ· αἱ δὲ ᾠκοῦντο ἐν τῇ γῇ τῇ Τρῳάδι αἱ Κολῶναι κατὰ νῆσον κείμεναι Λεύκοφρυν.

ἔχοντοσ δὲ θυγατέρα ὄνομα Ἡμιθέαν τοῦ Κύκνου καὶ υἱὸν καλούμενον Τέννην ἐκ Προκλείασ ‐ ἣ Κλυτίου μὲν ἦν θυγάτηρ, ἀδελφὴ δὲ Καλήτοροσ, ὃν Ὅμηροσ ἐν Ἰλιάδι ἀποθανεῖν φησιν ὑπὸ Αἰάντοσ, ὅτε ὑπὸ τὴν Πρωτεσιλάου ναῦν ἔφερεν ὁ Καλήτωρ τὸ πῦρ ‐ ταύτησ οὖν προαποθανούσησ ἡ ἐπεισελθοῦσα Φιλονόμη ἡ Κραγάσου ‐ διήμαρτε γὰρ ἐρασθεῖσα τοῦ Τέννου ‐ ψεύδεται πρὸσ τὸν ἄνδρα ὡσ αὐτὴ μὲν οὐκ ἐθέλουσα, τὸν δὲ αὑτῇ Τέννην συγγενέσθαι θελήσαντα·

καὶ ὁ Κύκνοσ πείθεται τῇ ἀπάτῃ, καὶ ἐσ λάρνακα ἐνθέμενοσ ὁμοῦ τῇ ἀδελφῇ Τέννην ἐσ θάλασσαν σφᾶσ ἀφίησι. σώζονταί τε δὴ πρὸσ τὴν νῆσον οἱ παῖδεσ τὴν Λεύκοφρυν καὶ ὄνομα ἡ νῆσοσ τὸ νῦν ἔσχεν ἀπὸ τοῦ Τέννου.

Κύκνοσ δὲ ‐ οὐ γὰρ τὸν πάντα ἔμελλε χρόνον ἀγνοήσειν ἀπατώμενοσ ‐ ἔπλει παρὰ τὸν υἱὸν ἄγνοιάν τε ὁμολογήσων τὴν αὑτοῦ καὶ παραιτησόμενοσ τὸ ἁμάρτημα· προσορμισαμένου δὲ τῇ νήσῳ καὶ ἐξάψαντοσ ἀπὸ τῆσ νεὼσ πρόσ τινα ἢ πέτραν ἢ δένδρον τοὺσ κάλουσ, Τέννησ πελέκει σφᾶσ ἀπέκοψεν ὑπὸ τοῦ θυμοῦ. ἐπὶ τούτῳ μὲν ἐσ τοὺσ ἀρνουμένουσ στερεῶσ λέγεσθαι καθέστηκεν ὡσ ὁ δεῖνα ὅστισ δὴ Τενεδίῳ πελέκει τόδε τι ἀποκόψειεν.

Τέννην μὲν ὑπὸ Ἀχιλλέωσ ἀποθανεῖν ἀμύνοντα τῇ οἰκείᾳ φασὶν Ἕλληνεσ· Τενέδιοι δὲ ἀνὰ χρόνον ὑπὸ ἀσθενείασ προσεχώρησαν τοῖσ Ἀλεξάνδρειαν ἐν τῇ ἠπείρῳ τῇ Τρῳάδι ἔχουσιν. Ἕλληνεσ δὲ οἱ ἐναντία βασιλέωσ πολεμήσαντεσ ἀνέθεσαν μὲν Δία ἐσ Ὀλυμπίαν χαλκοῦν, ἀνέθεσαν δὲ καὶ ἐσ Δελφοὺσ Ἀπόλλωνα ἀπὸ ἔργων τῶν ἐν ταῖσ ναυσὶν ἐπί τε Ἀρτεμισίῳ καὶ ἐν Σαλαμῖνι.

λέγεται δὲ καὶ ὡσ Θεμιστοκλῆσ ἀφίκοιτο ἐσ Δελφοὺσ λαφύρων τῶν Μηδικῶν κομίζων τῷ Ἀπόλλωνι·

ἐρωτήσαντα δὲ ὑπὲρ τῶν ἀναθημάτων εἰ ἐντὸσ ἀναθήσει τοῦ ναοῦ, ἐκέλευεν αὐτὸν ἡ Πυθία τὰ παράπαν ἀποφέρειν ἐκ τοῦ ἱεροῦ. καὶ ἔχει οὕτω τὰ ἐσ τοῦ τοῦ χρησμοῦ· μή μοι Περσῆοσ σκύλων περικαλλέα κόσμοννηῷ ἐγκαταθῇσ· οἶκόνδ’ ἀπόπεμπε τάχιστα. θαῦμα οὖν ἐποιούμεθα εἰ ἀπηξίωσεν ἐκείνου μόνου μὴ προσέσθαι τὰ ἀπὸ τῶν Μήδων.

καὶ οἱ μὲν ἀπώσασθαι ἂν τὸν θεὸν καὶ ἅπαντα ὁμοίωσ ἡγοῦντο ὅσα ἀπὸ τοῦ Πέρσου, εἰ ὥσπερ ὁ Θεμιστοκλῆσ καὶ οἱ ἄλλοι πρότερον ἢ ἀναθεῖναι σφᾶσ ἐπήροντο τὸν Ἀπόλλωνα· οἱ δὲ εἰδότα τὸν θεὸν ὅτι ἱκέτησ τοῦ Πέρσου γενήσοιτο ὁ Θεμιστοκλῆσ, ἐπὶ τούτῳ τὰ δῶρα ἔφασαν οὐκ ἐθελῆσαι λαβεῖν, ἵνα μὴ ἀναθέντι τὸ ἔχθοσ ἄπαυστον ποιήσῃ <τὸ> ἀπὸ τοῦ Μήδου. στρατείαν δὲ τὴν ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τοῦ βαρβάρου ἔστιν εὑρεῖν προρρηθεῖσαν μὲν ἐν τοῖσ Βάκιδοσ χρησμοῖσ, πρότερον δ’ ἔτι Εὔκλῳ τὰ ἐσ αὐτὴν πεποιημένα ἐστίν. Δελφῶν δὲ ἀνάθημά ἐστιν αὐτῶν πλησίον τοῦ βωμοῦ τοῦ μεγάλου λύκοσ χαλκοῦσ.

λέγουσι δὲ τῶν τοῦ θεοῦ χρημάτων συλήσαντα ἄνθρωπον, τὸν μὲν ὁμοῦ τῷ χρυσίῳ κατακρύψαντα ἔχειν αὑτὸν ἔνθα τοῦ Παρνασσοῦ μάλιστα ἦν συνεχὲσ ὑπὸ ἀγρίων δένδρων, λύκον δὲ ἐπιθέσθαι οἱ καθεύδοντι, καὶ ἀποθανεῖν τε ὑπὸ τοῦ λύκου τὸν ἄνθρωπον καὶ ὡσ ἐσ τὴν πόλιν ὁσημέραι φοιτῶν ὠρύετο ὁ λύκοσ· ἐπεὶ δὲ οὐκ ἄνευ θεοῦ παραγίνεσθαί σφισιν ὑπελάμβανον, οὕτωσ ἐπακολουθοῦσι τῷ θηρίῳ, καὶ ἀνευρίσκουσί τε τὸ ἱερὸν χρυσίον καὶ ἀνέθεσαν λύκον τῷ θεῷ χαλκοῦν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION