Lucian, Dialogi mortuorum, Διογένησ καὶ Ἀντισθένησ καὶ Κράτησ. 17:

(루키아노스, Dialogi mortuorum, Διογένησ καὶ Ἀντισθένησ καὶ Κράτησ. 17:)

Ἆρα οὖν ἐπλούτεισ, εἶτα ἀνιᾷ σε τὸ πολλὴν τρυφὴν ἀπολιπόντα τεθνάναι; Οὐδὲν τοιοῦτον, ἀλλ̓ ἔτη μὲν ἐγεγόνειν ἀμφὶ τὰ ἐνενήκοντα, βίον δὲ ἄπορον ἀπὸ καλάμου καὶ ὁρμιᾶσ εἶχον ἐσ ὑπερβολὴν πτωχὸσ ὢν ἄτεκνόσ τε καὶ προσέτι χωλὸσ καὶ ἀμυδρὸν βλέπων. Εἶτα τοιοῦτοσ ὢν ζῆν ἤθελεσ; Ναί· ἡδὺ γὰρ ἦν τὸ φῶσ καὶ τὸ τεθνάναι δεινὸν καὶ φευκτέον. Παραπαίεισ, ὦ γέρον, καὶ μειρακιεύῃ πρὸσ τὸ χρεών, καὶ ταῦτα ηλικιώτησ ὢν τοῦ πορθμέωσ. τί οὖν ἄν τισ ἔτι λέγοι περὶ τῶν νέων, ὁπότε οἱ τηλικοῦτοι φιλόζωοί εἰσιν, οὓσ ἐχρῆν διώκειν τὸν θάνατον ὡσ τῶν ἐν τῷ γήρᾳ κακῶν φάρμακον. ἀλλ̓ ἀπίωμεν ἤδη, μὴ καί τισ ἡμᾶσ ὑπίδηται ὡσ ἀπόδρασιν βουλεύοντασ, ὁρῶν περὶ τὸ στόμιον εἰλουμένουσ.

상위

Lucian (루키아노스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION