Lucian, Dialogi mortuorum, Πρωτεσίλεωσ, Πλούτων, καὶ Περσεφόνη. 3:

Οὐκ ἔπιεσ, ὦ Πρωτεσίλαε, τὸ Λήθησ ὕδωρ; Καὶ μάλα, ὦ δέσποτα· τὸ δὲ πρᾶγμα ὑπέρογκον ἦν. Οὐκοῦν περίμεινον· ἀφίξεται γὰρ κἀκείνη ποτὲ καὶ οὐδὲ σὲ ἀνελθεῖν δεήσει. Ἀλλ̓ οὐ φέρω τὴν διατριβήν, ὦ Πλούτων· ἠράσθησ δὲ καὶ αὐτὸσ ἤδη καὶ οἶσθα οἱο͂ν τὸ ἐρᾶν ἐστιν. Εἶτα τί σε ὀνήσει μίαν ἡμέραν ἀναβιῶναι μετ̓ ὀλίγον τὰ αὐτὰ ὀδυρόμενον;