Lucian, Dialogi mortuorum, Χάρων, Ἑρμῆς, καὶ Μένιππος.? 4:

Νὴ Δἴ ὠνάμην γε, εἰ μέλλω καὶ ὑπερεκτίνειν τῶν νεκρῶν. Οὐκ ἀποστήσομαί σου. Τούτου γε ἕνεκα καὶ νεωλκήσας τὸ πορθμεῖον παράμενε: πλὴν ἀλλ᾿ ὅ γε μὴ ἔχω, πῶς ἂν λάβοις· Σὺ δ᾿ οὐκ ᾔδεις ὡς κομίζεσθαι δέον· Ηἴδειν μέν, οὐκ εἶχον δέ. τί οὖν· ἐχρῆν διὰ τοῦτο μὴ ἀποθανεῖν· Μόνος οὖν αὐχήσεις προῖκα πεπλευκέναι· Οὐ προῖκα, ὦ βέλτιστε: καὶ γὰρ ἤντλησα καὶ τῆς κώπης συνεπελαβόμην καὶ οὐκ ἔκλαον μόνος τῶν ἄλλων ἐπιβατῶν.