Lucian, Dialogi mortuorum, Μένιπποσ, Αἰακόσ καὶ Πυθαγόρασ. 9:

ἑπτὰ δὲ πάντεσ εἰσὶν ὡσ ὁρᾷσ. Ἄλυποι, ὦ Αἰακέ, οὗτοι μόνοι καὶ φαιδροὶ τῶν ἄλλων. ὁ δὲ σποδοῦ πλέωσ ὥσπερ ἐγκρυφίασ ἄρτοσ, ὁ τὰσ φλυκταίνασ ἐξηνθηκώσ, τίσ ἐστιν; Ἐμπεδοκλῆσ, ὦ Μένιππε, ἡμίεφθοσ ἀπὸ τῆσ Αἴτνησ παρών. Ὦ χαλκόπου βέλτιστε, τί παθὼν σαυτὸν ἐσ τοὺσ κρατῆρασ ἐνέβαλεσ; Μελαγχολία τισ, ὦ Μένιππε. Οὐ μὰ Δί̓, ἀλλὰ κενοδοξία καὶ τῦφοσ καὶ πολλὴ κόρυζα, ταῦτά σε ἀπηνθράκωσεν αὐταῖσ κρηπῖσιν οὐκ ἀνάξιον ὄντα· πλὴν ἀλλ̓ οὐδέν σε τὸ σόφισμα ὤνησεν·