Lucian, Dialogi mortuorum, Διογένησ καὶ Ἡρακλῆσ. 7:

Σαφῶσ νῦν μανθάνω· δύο γὰρ φὴσ ἔτεκεν ἡ Ἀλκμήνη κατὰ τὸ αὐτὸ Ἡρακλέασ, τὸν μὲν ὑπ̓ Ἀμφιτρύωνι, τὸν δὲ παρὰ τοῦ Διόσ, ὥστε ἐλελήθειτε δίδυμοι ὄντεσ ὁμομήτριοι. Οὔκ, ὦ μάταιε· ὁ γὰρ αὐτὸσ ἄμφω ἦμεν. Οὐκ ἔστι μαθεῖν τοῦτο ῥᾴδιον, συνθέτουσ δύο ὄντασ Ἡρακλέασ, ἐκτὸσ εἰ μὴ ὥσπερ ἱπποκένταυρόσ τισ ἦτε ἐσ ἓν συμπεφυκότεσ ἄνθρωποσ καὶ θεόσ. Οὐ γὰρ καὶ πάντεσ οὕτω σοι δοκοῦσι συγκεῖσθαι ἐκ δυεῖν, ψυχῆσ καὶ σώματοσ;