Lucian, Dialogi mortuorum, Φίλιπποσ καὶ Ἀλέξανδροσ. 8:

Τὸ φιλοκίνδυνον δέ, ὦ πάτερ, οὐκ ἐπαινεῖσ καὶ τὸ ἐν Ὀξυδράκαισ πρῶτον καθαλέσθαι ἐντὸσ τοῦ τείχουσ καὶ τοσαῦτα λαβεῖν τραύματα; Οὐκ ἐπαινῶ τοῦτο, ὦ Ἀλέξανδρε, οὐχ ὅτι μὴ καλὸν οἰόμαι εἶναι καὶ τιτρώσκεσθαί ποτε τον βασιλέα καὶ προκινδυνεύειν τοῦ στρατοῦ, ἀλλ̓ ὅτι σοι τὸ τοιοῦτον ἥκιστα συνέφερε· θεὸσ γὰρ εἶναι δοκῶν εἴ ποτε τρωθείησ, καὶ βλέποιέν σε φοράδην τοῦ πολέμου ἐκκομιζόμενον, αἵματι ῥεόμενον, οἰμώζοντα ἐπὶ τῷ τραύματι, ταῦτα γέλωσ ἦν τοῖσ ὁρῶσιν, ᾗ καὶ ὁ Ἄμμων γόησ καὶ ψευδόμαντισ ἠλέγχετο καὶ οἱ προφῆται κόλακεσ.