Lucian, Dialogi mortuorum, Ἀλέξανδροσ, Ἀννίβασ, Μίνωσ καὶ Σκηπίων. 2:

Ἐμὲ δεῖ προκεκρίσθαι σου, ὦ Λίβυ· φησὶ γὰρ οὗτοσ ἀμείνων γεγενῆσθαι στρατηγὸσ ἐμοῦ, ἐγὼ δέ, ὥσπερ ἅπαντεσ ἴσασιν, οὐχὶ τούτου μόνον, ἀλλὰ πάντων σχεδὸν τῶν πρὸ ἐμοῦ φημὶ διενεγκεῖν τὰ πολέμια. ἀμείνων γάρ εἰμι. Οὐ μὲν οὖν, ἀλλ̓ ἐμέ. Οὐκοῦν ὁ Μίνωσ δικασάτω. Τίνεσ δὲ ἐστέ; Οὗτοσ μὲν Ἀννίβασ ὁ Καρχηδόνιοσ, ἐγὼ δὲ Ἀλέξανδροσ ὁ Φιλίππου. Νὴ Δία ἔνδοξοί γε ἀμφότεροι. ἀλλὰ περὶ τίνοσ ὑμῖν ἡ ἔρισ; Περὶ προεδρίασ·