Lucian, Dialogi mortuorum, Σιμύλοσ καὶ Πολύστρατοσ. 5:

Καὶ μὴν πρόδηλόσ γε ὁ ἔρωσ οὑτοσὶ πολὺσ ὢν ὁ περὶ τοὺσ ἀτέκνουσ καὶ πλουσίουσ γέροντασ. Νῦν μανθάνω σου τὸ κάλλοσ, ὦ θαυμάσιε, ὅτι παρὰ τῆσ χρυσῆσ Ἀφροδίτησ ἦν. Ἀτάρ, ὦ Σιμύλε, οὐκ ὀλίγα τῶν ἐραστῶν ἀπολέλαυκα μονονουχὶ προσκυνούμενοσ ὑπ̓ αὐτῶν· καὶ ἐθρυπτόμην δὲ πολλάκισ καὶ ἀπέκλειον αὐτῶν τινασ ἐνίοτε, οἱ δὲ ἡμιλλῶντο καὶ ἀλλήλουσ ὑπερεβάλλοντο ἐν τῇ περὶ ἐμὲ φιλοτιμίᾳ. Τέλοσ δ̓ οὖν πῶσ ἐβουλεύσω περὶ τῶν κτημάτων;