Lucian, Dialogi mortuorum, Σιμύλοσ καὶ Πολύστρατοσ. 4:

Νὴ Δία, τοὺσ ἀρίστουσ γε τῶν ἐν τῇ πόλει· καὶ γέροντά με καὶ φαλακρόν, ὡσ ὁρᾷσ, ὄντα καὶ ληαῶντα προσέτι καὶ κορυζῶντα ὑπερήδοντο θεραπεύοντεσ, καὶ μακάριοσ ἦν αὐτῶν ὅντινα ἂν καὶ μόνον προσέβλεψα. Μῶν καὶ σύ τινα ὥσπερ ὁ Φάων τὴν Ἀφροδίτην ἐκ Χίου διεπόρθμευσασ, εἶτά σοι εὐξαμένῳ ἔδωκε νέον εἶναι καὶ καλὸν ἐξ ὑπαρχῆσ καὶ ἀξιέραστον; Οὔκ, ἀλλὰ τοιοῦτοσ ὢν περιπόθητοσ ἦν. Αἰνίγματα λέγεισ.