Lucian, Dialogi mortuorum, Ζηνόφαντοσ καὶ Καλλιδημίδησ. 2:

πριάμενοσ γὰρ φάρμακον ἀνέπεισα τὸν οἰνοχόον, ἐπειδὰν τάχιστα ὁ Πτοιόδωροσ αἰτήσῃ πιεῖν, ‐ πίνει δὲ ἐπιεικῶσ ζωρότερον ‐ ἐμβαλόντα ἐσ κύλικα ἕτοιμον ἔχειν αὐτὸ καὶ ἐπιδοῦναι αὐτῷ· εἰ δὲ τοῦτο ποιήσειεν, ἐλεύθερον ἐπωμοσάμην ἀφήσειν αὐτόν. Τί οὖν ἐγένετο; πάνυ γάρ τι παράδοξον ἐρεῖν ἐοίκασ.