Lucian, Dialogi mortuorum, Τερψίων καὶ Πλούτων. 3:

Οὐκοῦν ταύτησ αἰτιῶμαι τῆσ διατάξεωσ· ἐχρῆν γὰρ τὸ πρᾶγμα ἑξῆσ πωσ γίνεσθαι, τὸν πρεσβύτερον πρότερον καὶ μετὰ τοῦτον ὅστισ καὶ τῇ ἡλικίᾳ μετ̓ αὐτόν, ἀναστρέφεσθαι δὲ μηδαμῶσ, μηδὲ ζῆν μὲν τὸν ὑπέργηρων ὀδόντασ τρεῖσ ἔτι λοιποὺσ ἔχοντα, μόγισ ὁρῶντα, οἰκέταισ τέτταρσιν ἐπικεκυφότα, κορύζησ μὲν τὴν ῥῖνα, λήμησ δὲ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ μεστὸν ὄντα, οὐδὲν ἔτι ἡδὺ εἰδότα, ἔμψυχόν τινα τάφον ὑπὸ τῶν νέων καταγελώμενον, ἀποθνήσκειν δὲ καλλίστουσ καὶ ἐρρωμενεστάτουσ νεανίσκουσ·