Lucian, Dialogi mortuorum, Ἑρμῆσ καὶ Χάρων. 3:

Καὶ τούτουσ προστίθει. Καὶ κηρὸν ὡσ ἐπιπλάσαι τοῦ σκαφιδίου τὰ ἀνεῳγότα καὶ ἥλουσ δὲ καὶ καλώδιον, ἀφ̓ οὗ τὴν ὑπέραν ἐποίησασ, δύο δραχμῶν ἅπαντα. Καὶ ἄξια ταῦτα ὠνήσω. Ταῦτά ἐστιν, εἰ μή τι ἄλλο ἡμᾶσ διέλαθεν ἐν τῷ λογισμῷ. πότε δ̓ οὖν ταῦτα ἀποδώσειν φήσ; Νῦν μέν, ὦ Ἑρμῆ, ἀδύνατον, ἢν δὲ λοιμόσ τισ ἢ πόλεμοσ καταπέμψῃ ἀθρόουσ τινάσ, ἐνέσται τότε ἀποκερδᾶναι παραλογιζόμενον τὰ πορθμεῖα.