Lucian, Dialogi mortuorum, Ἑρμῆσ καὶ Χάρων. 2:

Λογισώμεθα, ὦ πορθμεῦ, εἰ δοκεῖ, ὁπόσα μοι ὀφείλεισ ἤδη, ὅπωσ μὴ αὖθισ ἐρίζωμέν τι περὶ αὐτῶν. Λογισώμεθα, ὦ Ἑρμῆ· ἄμεινον γὰρ ὡρίσθαι καὶ ἀπραγμονέστερον. Ἄγκυραν ἐντειλαμένῳ ἐκόμισα πέντε δραχμῶν. Πολλοῦ λέγεισ. Νὴ τὸν Αἰ̈δωνέα, τῶν πέντε ὠνησάμην, καὶ τροπωτῆρα δύο ὀβολῶν. Τίθει πέντε δραχμὰσ καὶ ὀβολοὺσ δύο. Καὶ ἀκέστραν ὑπὲρ τοῦ ἱστίου· πέντε ὀβολοὺσ ἐγὼ κατέβαλον.