Lucian, Dialogi mortuorum, Διογένησ καὶ Πολυδεύκης 10:

Καὶ τοῖσ πένησιν, ὦ Λάκων, ‐ πολλοὶ δ̓ εἰσὶ καὶ ἀχθόμενοι τῷ πράγματι καὶ οἰκτείροντεσ τὴν ἀπορίαν ‐ λέγε μήτε δακρύειν μήτε οἰμώζειν διηγησάμενοσ τὴν ἐνταῦθα ἰσοτιμίαν, καὶ ὅτι ὄψονται τοὺσ ἐκεῖ πλουσίουσ οὐδὲν ἀμείνουσ αὐτῶν· καὶ Λακεδαιμονίοισ δὲ τοῖσ σοῖσ ταῦτα, εἰ δοκεῖ, παῤ ἐμοῦ ἐπιτίμησον λέγων ἐκλελύσθαι αὐτούσ. Μηδέν, ὦ Διόγενεσ, περὶ Λακεδαιμονίων λέγε·