Lucian, Dialogi mortuorum, Διογένησ καὶ Πολυδεύκης 1:

Ὦ Πολύδευκεσ, ἐντέλλομαί σοι, ἐπειδὰν τάχιστα ἀνέλθῃσ, ‐ σὸν γάρ ἐστιν, οἶμαι, ἀναβιῶναι αὔριον ‐ ἤν που ἴδῃσ Μένιππον τὸν κύνα, ‐ εὑρ́οισ δ̓ ἂν αὐτὸν ἐν Κορίνθῳ κατὰ τὸ Κράνειον ἢ ἐν Λυκείῳ τῶν ἐριζόντων πρὸσ ἀλλήλουσ φιλοσόφων καταγελῶντα ‐ εἰπεῖν πρὸσ αὐτόν, ὅτι σοί, ὦ Μένιππε, κελεύει ὁ Διογένησ, εἴ σοι ἱκανῶσ τὰ ὑπὲρ γῆσ καταγεγέλασται, ἥκειν ἐνθάδε πολλῷ πλείω ἐπιγελασόμενον·