Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 62

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 62)

ὡσ δὲ παρέλαβεν ὁ Μάρκιοσ τὸν λόγον, ἀρξάμενοσ ἄνωθεν ἀπὸ τῆσ πρώτησ ἡλικίασ διῆλθεν, ὅσασ ἐστρατευμένοσ ἦν ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ στρατείασ, καὶ ὅσουσ εἰληφὼσ ἐπινικίουσ παρὰ τῶν στρατηγῶν στεφάνουσ πολεμίων τε τοὺσ ληφθέντασ αἰχμαλώτουσ ὑπ’ αὐτοῦ καὶ πολιτῶν τοὺσ διασωθέντασ ἐν τοῖσ ἀγῶσι· καὶ παρ’ ἕκαστον τῶν λεγομένων τά τ’ ἀριστεῖα ἐπεδείκνυτο καὶ τοὺσ στρατηγοὺσ μάρτυρασ παρείχετο καὶ τῶν πολιτῶν τοὺσ διασωθέντασ ἐξ ὀνόματοσ ἐκάλει.

οἱ δὲ παρῄεσαν ὀλοφυρόμενοι καὶ δεόμενοι τῶν πολιτῶν, μὴ τὸν αἴτιον σφίσι τῆσ σωτηρίασ ὡσ πολέμιον ἀπολέσαι, μίαν τ’ ἀντὶ πολλῶν ψυχὴν αἰτούμενοι καὶ παραδιδόντεσ ἑαυτοὺσ ἀντ’ ἐκείνου χρῆσθαι, ὅ τι βούλονται.

ἦσαν δ’ οἱ πλείουσ αὐτῶν ἐκ τοῦ δημοτικοῦ γένουσ καὶ πολλὰ τῷ κοινῷ χρήσιμοι· ὧν τάσ τ’ ὄψεισ καὶ τὰσ δεήσεισ δι’ αἰσχύνησ ὁ δῆμοσ λαμβάνων εἰσ οἴκτουσ καὶ δάκρυα ἐτράπετο. ὡσ δὲ καὶ τὴν ἐσθῆτα ὁ Μάρκιοσ περιρρηξάμενοσ ἐπεδείξατο τὰ στέρνα τραυμάτων μεστὰ καὶ πᾶν ἄλλο μέροσ τοῦ σώματοσ ἀνάπλεων τῶν πληγῶν, καὶ ἐπύθετο, εἰ τῶν αὐτῶν ἀνθρώπων ἔργα εἶναι νομίζουσι σώζειν μὲν ἐκ τῶν πολέμων τοὺσ πολίτασ, ἀπολλύναι δὲ τοὺσ σωθέντασ ἐν εἰρήνῃ·

καὶ εἰ τυραννίδα κατασκευαζόμενόσ τισ τὸ δημοτικὸν ἐλαύνει μέροσ ἐκ πόλεωσ, ὑφ’ οὗ μάλιστ’ αὔξεταί τε καὶ τρέφεται τυραννίσ·

ἔτι δ’ αὐτοῦ λέγοντοσ ὅσον μὲν ἦν τοῦ δημοτικοῦ μέρουσ ἐπιεικὲσ καὶ φιλόχρηστον ἀπολύειν ἐβόα τὸν ἄνδρα, καὶ δι’ αἰσχύνησ ἐλάμβανεν, εἰ καὶ δίκην ὑπεῖχε τὴν ἀρχὴν περὶ τοιαύτησ αἰτίασ ἀνὴρ τοσαυτάκισ ὑπεριδὼν τῆσ ἑαυτοῦ ψυχῆσ ἕνεκα τῆσ ἁπάντων φυλακῆσ. ὅσοι δ’ ἦσαν φύσει βάσκανοι καὶ μισόχρηστοι καὶ πρὸσ πᾶσαν εὐκίνητοι στάσιν, ἤχθοντο μὲν ἀπολύειν τὸν ἄνδρα μέλλοντεσ, οὐκ εἶχον δ’, ὅ τι ἂν ἄλλο ποιῶσι διὰ τὸ μηδεμίαν εὑρίσκειν ἀφορμὴν τυραννίδοσ ἐπιθέσεωσ φαινομένην, ὑπὲρ ἧσ τὰσ ψήφουσ ἀνειλήφεσαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION