Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 68

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 68)

ὀλίγαισ δ’ ὕστερον ἡμέραισ καθῆκε μὲν ὁ τῶν ἀρχαιρεσιῶν καιρόσ, ὕπατοι δ’ ἀπεδείχθησαν ὑπὸ τοῦ δήμου Κόιντοσ Σουλπίκιοσ Καμερῖνοσ καὶ Σέργιοσ Λάρκιοσ Φλαύιοσ τὸ δεύτερον. ταραχαὶ δέ τινεσ ἐνέπιπτον ἐκ δειμάτων δαιμονίων τῇ πόλει συχναί·

ὄψεισ τε γὰρ οὐκ εἰωθυῖαι ἐφαίνοντο πολλοῖσ, καὶ φωναὶ ἠκούοντο οὐδενὸσ ὄντοσ τοῦ φθεγγομένου, γοναί τ’ ἀνθρώπων καὶ βοσκημάτων πολὺ ἐκ τοῦ κατὰ φύσιν ἐκβεβηκυῖαι εἰσ τὸ ἄπιστόν τε καὶ τερατῶδεσ ἐφέροντο, χρησμοί τ’ ᾔδοντο ἐν πολλοῖσ χωρίοισ, καὶ θειασμοῖσ κάτοχοι γυναῖκεσ οἰκτρὰσ ἐμαντεύοντο καὶ δεινὰσ τῇ πόλει τύχασ. ἥψατο δέ τισ καὶ νόσοσ τοῦ πλήθουσ λοιμικὴ καὶ πολλὴν ἐποίησε βοσκημάτων φθοράν·

ἀνθρώπων μέντοι θάνατοσ οὐ πολὺσ ἐγένετο, ἀλλ’ ἄχρι νόσων τὸ δεινὸν ἐχώρησεν· τῶν πολιτῶν ἐξήλασαν τῆσ πατρίδοσ, τοῖσ δ’ οὐθὲν τῶν γινομένων θεοῦ ἔργον, ἀλλὰ τυχηρὰ καὶ ταῦτα καὶ τἆλλα πάντα ἀνθρώπεια εἶναι πάθη.

ἔπειθ’ ἧκέ τισ ἐπὶ τὸ συνέδριον τῆσ βουλῆσ ἄρρωστοσ ἐπὶ κλινιδίου κομιζόμενοσ, Τῖτοσ Λατίνιοσ ὄνομα, πρεσβύτερόσ τ’ ἀνὴρ καὶ οὐσίασ ἱκανῆσ κύριοσ, αὐτουργὸσ δὲ καὶ τὸν πλείω χρόνον τοῦ βίου ζῶν ἐν ἀγρῷ.

οὗτοσ εἰσ τὴν βουλὴν ἐνεχθεὶσ ἔφη δόξαι καθ’ ὕπνον ἐπιστάντα τὸν Καπιτώλιον Δία λέγειν αὐτῷ· ἴθι, Λατίνιε, καὶ λέγε τοῖσ πολίταισ, ὅτι μοι τῆσ νεωστὶ πομπῆσ τὸν ἡγούμενον ὀρχηστὴν οὐ καλὸν ἔδωκαν, ἵν’ ἀναθῶνται τὰσ ἑορτὰσ καὶ ἐξ ἀρχῆσ ἑτέρασ ἐπιτελέσωσιν· οὐ γὰρ δέδεγμαι ταύτασ. αὐτὸσ δ’ ἐκ τῶν ὕπνων ἔφησεν ἀνστὰσ παρ’ οὐδὲν ἡγήσασθαι τὸ ὄναρ, ἀλλ’ ἕν τι τῶν πολλῶν καὶ ἀπατηλῶν ὑπολαβεῖν.

ἔπειτ’ αὐτῷ πάλιν κατὰ τοὺσ ὕπνουσ ἐπιφανὲν ταὐτὸ εἴδωλον τοῦ θεοῦ χαλεπαίνειν τε καὶ ἀγανακτεῖν, ὅτι οὐκ ἀπήγγειλε πρὸσ τὴν βουλὴν τὰ κελευσθέντα, καὶ ἀπειλεῖν, εἰ μὴ τοῦτο δράσει διὰ ταχέων, ὅτι σὺν μεγάλῳ μαθήσεται κακῷ μὴ ὀλιγωρεῖν τῶν δαιμονίων. ἰδὼν δὲ καὶ τὸ δεύτερον ὄναρ, τὴν αὐτὴν ἔφη ποιήσασθαι περὶ αὐτοῦ δόξαν, καὶ ἅμα δι’ αἰσχύνησ τὸ πρᾶγμα λαβεῖν, ἀνὴρ αὐτουργὸσ καὶ γέρων ὀνείρατα πρὸσ τὴν βουλὴν ἐκφέρειν ὀττείασ καὶ δειμάτων μεστά, μὴ καὶ γέλωτα ὄφλῃ.

ὀλίγαισ δ’ ὕστερον ἡμέραισ τὸν υἱὸν αὐτοῦ νέον ὄντα καὶ καλὸν οὔτε ὑπὸ νόσων οὔτε ὑπ’ ἄλλησ τινὸσ αἰτίασ φανερᾶσ ἀναρπασθέντα αἰφνιδίωσ ἀποθανεῖν·

καὶ αὖθισ τὴν τοῦ θεοῦ ὄψιν φανεῖσαν ἐν τοῖσ ὕπνοισ δηλοῦν, ὅτι τῆσ ὑπεροψίασ καὶ τῆσ καταφρονήσεωσ τῶν αὐτοῦ λόγων τὴν μὲν ἤδη δέδωκε δίκην τὸν υἱὸν ἀφαιρεθείσ, τὰσ δ’ ὀλίγον ὕστερον δώσει. ταῦτα δ’ ἀκούσασ ἔφη καθ’ ἡδονὴν δέξασθαι τὸν λόγον, εἰ μέλλοι θάνατοσ αὐτῷ ἐλεύσεσθαι παρημεληκότι τοῦ βίου·

τὸν δὲ θεὸν οὐ ταύτην αὐτῷ προσθεῖναι τὴν τιμωρίαν, ἀλλ’ εἰσ ἅπαντα τὰ μέλη τοῦ σώματοσ ἀφορήτουσ καὶ δεινὰσ ἐμβαλεῖν ἀλγηδόνασ, ὥστε μηδὲν ἄρθρον ἄνευ κατατάσεωσ τῆσ ἐσχάτησ δύνασθαι κινεῖν.

τότε δὴ τοῖσ φίλοισ κοινωσάμενοσ τὰ συμβεβηκότα καὶ κελευσθεὶσ ὑπ’ ἐκείνων ἥκειν ἐπὶ τὴν βουλήν. διεξιὼν δὲ ταῦτα κατὰ μικρὸν ἐδόκει τῶν ἀλγηδόνων ἀπαλλάττεσθαι· καὶ ἐπειδὴ πάντα διεξῆλθεν ἀναστὰσ ἐκ τοῦ κλινιδίου καὶ τὸν θεὸν ἀναβοήσασ ἀπῄει τοῖσ ἑαυτοῦ ποσὶ διὰ τῆσ πόλεωσ οἴκαδε ὑγιήσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION