Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 45

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 45)

καὶ οὐχὶ λέγειν μὲν ὁ Μάρκιοσ, ἐξ ὧν διαστήσει τὴν πόλιν, ἐπεχείρησε, πράττειν δ’ οὐχ οἱᾶ ἔλεγεν ἐπεβάλετο, ἀλλὰ καὶ στῖφοσ ἀνθρώπων εἰσ ἅπασαν ὑπηρεσίαν ἑτοίμων παρ’ ἑαυτῷ ἔχων, καλούμενοσ ἐπὶ τὴν ἀρχὴν ἡμῶν οὐκ ἀπαντᾷ, καὶ τοῖσ ὑπηρέταισ τοῖσ ἡμετέροισ, ὁπότε κελευσθέντεσ ἄγειν αὐτὸν ἐπιβάλλοιντο, πληγὰσ ἐντρίβεται, καὶ οὐδὲ τῶν ἡμετέρων σωμάτων τὼ χεῖρε τελευτῶν ἀπέχεται. ὥστε περίεστιν ἡμῖν, τό γ’ ἐπὶ τοῦτον εἶναι μέροσ, ὄνομα μὲν εὐπρεπὲσ ἀσύλου ἀρχῆσ ἐπὶ χλευασμῷ κείμενον ἔχειν, ἔργον δὲ τῶν ἀποδεδομένων τῇ ἀρχῇ μηδ’ ὁτιοῦν πράττειν.

πῶσ δ’ ἂν ἑτέροισ ἀδικεῖσθαι λέγουσι βοηθήσαιμεν, οἷσ γε μηδ’ αὐτοῖσ ὑπάρχει τἀσφαλέσ;

ταύτασ μέντοι τὰσ ὕβρεισ οἱ πένητεσ ὑβριζόμενοι πρὸσ ἑνὸσ ἀνδρὸσ οὔπω τυραννοῦντοσ, ἀλλ’ ἔτι μέλλοντοσ, καὶ τὰ μὲν ἤδη πεπονθότεσ, ὦ βουλή, δεινά, τὰ δ’ εἰ μὴ τὸ πλεῖον ὑμῶν μέροσ ἐμποδὼν ἐγένετο παρασχεδὸν ἐλθόντεσ παθεῖν, ἄρα εἰκότωσ ἀγανακτοῦμεν καὶ βοηθείασ τινὸσ οἰόμεθα δεῖν οὐκ ἄνευ τῆσ ὑμετέρασ συναγανακτήσεωσ τυχεῖν, ἐπὶ δίκην αὐτὸν ἴσην καὶ νόμιμον, ὦ βουλή, προσκαλούμενοι, περὶ ἣν ἅπασα ἡ πληθὺσ μερισθεῖσα κατὰ φυλὰσ λόγου δοθέντοσ τοῖσ δεομένοισ ἔνορκον ἐποίσει τὴν ψῆφον. ταῦθ’, ἃ μέλλεισ λέγειν ἐνθάδε, πρὸσ ἅπαντασ τοὺσ πολίτασ ἀθρόουσ ἀπολογοῦ, εἴτε ὡσ ἀπὸ τοῦ βελτίστου τὰ κράτιστα συνεβούλευεσ τούτοισ καὶ συνήνεγκεν ἂν τῇ πόλει ταῦτα γενόμενα, εἴτε ὡσ οὐκ ἔστι δίκαιον λόγων εὐθύνασ ὑπέχειν τοὺσ ἀποφαινομένουσ ἐνθάδε τὰσ γνώμασ, εἴτε ὡσ οὐκ ἐκ προνοίασ οὐδὲ ἐπιβουλῆσ, ἀλλ’ ὀργῇ ἐπιτρέψασ τὰ μιαρὰ ταῦτα παραινεῖν προήχθησ, εἴθ’ ὁτιδήποτε ἄλλο ἀπολόγημα ἔχεισ.

καταβίβασον ἀπὸ τῶν ὑπερηφάνων καὶ τυραννικῶν αὐχημάτων ἐκείνων σεαυτὸν ἐπὶ τὸ δημοτικώτερον, ὦ πονηρέ, καὶ ποίησον ἤδη ποτὲ τοῖσ ἄλλοισ ἀνθρώποισ ὅμοιον.

ἡμαρτηκότοσ λαβὲ καὶ παραιτουμένου σχῆμα ταπεινὸν καὶ ἐλεεινόν, οἱο͂ν ἀπαιτοῦσιν αἱ συμφοραί. μὴ βιαζόμενοσ τοὺσ κακῶσ πεπονθότασ, ἀλλ’ ὑπερχόμενοσ ἀξίου σώζεσθαι. ᾗ χρώμενοσ ἂν εἰήσ πρὸσ τοὺσ ἅμα πολιτευομένουσ ἀνεπίληπτοσ, τὰ τῶν ἀγαθῶν τούτων ἔργα, οἳ τοσοῦτοι μὲν ὄντεσ τὸ πλῆθοσ, ὅσουσ νῦν αὐτὸσ ὁρᾷσ, τοσαύτασ δ’ ἀρετὰσ ἀποδεδειγμένοι καὶ πολεμικὰσ καὶ πολιτικάσ, ἃσ οὐδ’ ἐν πολλῷ πάνυ χρόνῳ διελθεῖν ῥᾴδιον, οὐδὲν ὠμὸν οὐδ’ ὑπερήφανον ἐξήνεγκαν τέλοσ καθ’ ἡμῶν τῶν φαύλων καὶ ταπεινῶν οἱ σεμνοὶ καὶ μεγάλοι, ἀλλὰ καὶ λόγων ἦρξαν συμβατηρίων αὐτοὶ πρότεροι προτείνοντεσ διαλλαγάσ, ὅτε διεῖλεν ἡμᾶσ ἀπ’ ἀλλήλων ἡ τύχη, καὶ τὰσ συμβάσεισ οὐχ ὡσ ἑαυτοῖσ ὑπελάμβανον ἄριστα ἕξειν, ἀλλ’ ὡσ ἡμεῖσ ἠξιοῦμεν συνεχώρησαν γενέσθαι, καὶ τὰ τελευταῖσ ταυτὶ τὰ περὶ τὴν σιτοδοσίαν ἔναγχοσ τοῦ χρόνου προσκρούματα, ἐφ’ οἷσ δι’ αἰτίασ εἴχομεν αὐτούσ, περὶ πολλοῦ ἐποιήσαντο ἀπολύσασθαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION