Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 72

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 72)

πρὶν ἄρξασθαι τῶν ἀγώνων, πομπὴν ἔστελλον τοῖσ θεοῖσ οἱ τὴν μεγίστην ἔχοντεσ ἐξουσίαν, ἀπὸ τοῦ Καπιτωλίου τε καὶ δι’ ἀγορᾶσ ἄγοντεσ ἐπὶ τὸν μέγαν ἱππόδρομον. ἡγοῦντο δὲ τῆσ πομπῆσ πρῶτον μὲν οἱ παῖδεσ αὐτῶν οἱ πρόσηβοί τε καὶ τοῦ πομπεύειν ἔχοντεσ ἡλικίαν, ἱππεῖσ μέν, ὧν οἱ πατέρεσ τιμήματα ἱππέων εἶχον, πεζοὶ δ’ οἱ μέλλοντεσ ἐν τοῖσ πεζοῖσ στρατεύεσθαι· οἱ μὲν κατ’ ἴλασ τε καὶ κατὰ λόχουσ, οἱ δὲ κατὰ συμμορίασ τε καὶ τάξεισ ὡσ εἰσ διδασκαλεῖον πορευόμενοι·

ἵνα φανερὰ γίνοιτο τοῖσ ξένοισ ἡ μέλλουσα ἀνδροῦσθαι τῆσ πόλεωσ ἀκμὴ πλῆθόσ τε καὶ κάλλοσ οἱά τισ ἦν. τούτοισ ἠκολούθουν ἡνίοχοι τὰ τέθριππά τε καὶ τὰσ συνωρίδασ καὶ τοὺσ ἀζεύκτουσ ἵππουσ ἐλαύνοντεσ· μεθ’ οὓσ οἱ τῶν ἀθλημάτων ἀγωνισταὶ τῶν τε κούφων καὶ τῶν βαρέων τὸ μὲν ἄλλο σῶμα γυμνοί, τὸ δὲ περὶ τὴν αἰδῶ καλυπτόμενοι.

τοῦτο καὶ εἰσ ἐμὲ τὸ ἔθοσ ἐν Ῥώμῃ διέμενεν, ὡσ ἐξ ἀρχῆσ ἐγίνετο παρ’ Ἕλλησιν· ἐν δὲ τῇ Ἑλλάδι καταλέλυται Λακεδαιμονίων αὐτὸ καταλυσάντων. ὁ δὲ πρῶτοσ ἐπιχειρήσασ ἀποδυθῆναι τὸ σῶμα καὶ γυμνὸσ Ὀλυμπίασι δραμὼν ἐπὶ τῆσ πεντεκαιδεκάτησ ὀλυμπιάδοσ Ἄκανθοσ ὁ Λακεδαιμόνιοσ ἦν.

τὰ δὲ πρὸ τούτων δι’ αἰσχύνησ εἶχον ἅπαντεσ Ἕλληνεσ ὅλα γυμνὰ φαίνειν ἐν ταῖσ ἀγωνίαισ τὰ σώματα, ὡσ Ὅμηροσ τεκμηριοῖ, μαρτύρων ἀξιοπιστότατόσ τε καὶ ἀρχαιότατοσ ὢν ζωννυμένουσ τοὺσ ἡρ́ωασ ποιῶν. τὴν γοῦν Αἰάντοσ καὶ Ὀδυσσέωσ πάλην ἐπὶ τῇ Πατρόκλου ταφῇ γενομένην ἀφηγούμενόσ φησι· τὼ δὲ ζωσαμένω βήτην ἐσ μέσσον ἀγῶνα·

καὶ ἔτι σαφέστερον ἐν Ὀδυσσείᾳ τοῦτο ποιεῖ φανερὸν ἐπὶ τῆσ Ἴρου καὶ Ὀδυσσέωσ πυγμῆσ ἐν τοῖσδε τοῖσ ἔπεσιν·

ὥσ ἔφαθ’· οἱ δ’ ἄρα πάντεσ ἐπῄνεον· αὐτὰρ Ὀδυσσεὺσ ζώσατο μὲν ῥάκεσιν περὶ μήδεα, φαῖνε δὲ μηροὺσ καλούσ τε μεγάλουσ τε. φάνεν δέ οἱ εὐρέεσ ὦμοι στήθεά τε στιβαροί τε βραχίονεσ. τὸν δὲ πτωχὸν οὐκέτι βουλόμενον μάχεσθαι, ἀλλ’ ἀποδειλιῶντα εἰσάγων τάδε εἴρηκεν· ὡσ ἂρ ἔφαν· Ἴρῳ δὲ κακῶσ ὠρίνετο θυμόσ· ἀλλὰ καὶ ὣσ μνηστῆρεσ ἄγον ζώσαντεσ ἀνάγκῃ. μέχρι τοῦδε Ῥωμαῖοι δῆλοί εἰσιν οὐ προσμαθόντεσ παρ’ ἡμῶν ὕστερον, ἀλλ’ οὐδὲ μεταθέμενοι σὺν χρόνῳ καθάπερ ἡμεῖσ.

ἠκολούθουν δὲ τοῖσ ἀγωνισταῖσ ὀρχηστῶν χοροὶ πολλοὶ τριχῇ νενεμημένοι, πρῶτοι μὲν ἀνδρῶν, δεύτεροι δ’ ἀγενείων, τελευταῖοι δὲ παίδων, οἷσ παρηκολούθουν αὐληταί τ’ ἀρχαϊκοῖσ ἐμφυσῶντεσ αὐλίσκοισ βραχέσιν, ὡσ καὶ εἰσ τόδε χρόνου γίνεται, καὶ κιθαρισταὶ λύρασ ἑπταχόρδουσ ἐλεφαντίνασ καὶ τὰ καλούμενα βάρβιτα κρέκοντεσ.

ὧν παρὰ μὲν Ἕλλησιν ἐκλέλοιπεν ἡ χρῆσισ ἐπ’ ἐμοῦ πάτριοσ οὖσα· παρὰ δὲ Ῥωμαίοισ ἐν ἁπάσαισ φυλάττεται ταῖσ ἀρχαίαισ θυηπολίαισ. σκευαὶ δὲ τῶν ὀρχηστῶν ἦσαν χιτῶνεσ φοινίκεοι ζωστῆρσι χαλκέοισ ἐσφιγμένοι, καὶ ξίφη παρηρτημένα, καὶ λόγχαι βραχύτεραι τῶν μετρίων·

πτεροῖσ.

ἡγεῖτο δὲ καθ’ ἕκαστον χορὸν εἷσ ἀνήρ, ὃσ ἐνεδίδου τοῖσ ἄλλοισ τὰ τῆσ ὀρχήσεωσ σχήματα, πρῶτοσ εἰδοφορῶν τὰσ πολεμικὰσ καὶ συντόνουσ κινήσεισ ἐν τοῖσ προκελευσματικοῖσ ὡσ τὰ πολλὰ ῥυθμοῖσ. κτύπῳ τε ὅπλων καὶ κινήσει μελῶν ἐνρύθμῳ καθάπερ ὁ μῦθοσ ἔχει.

δηλοῖ δὲ καὶ τούτου τὴν ἀρχαιότητα ὡσ ἐπιχωρίου τοῖσ Ἕλλησιν Ὅμηροσ πολλαχῇ μὲν καὶ ἄλλῃ, μάλιστα δ’ ἐν ἀσπίδοσ κατασκευῇ, ἣν Ἀχιλλεῖ δωρήσασθαί φησιν Ἥφαιστον.

ὑποθέμενοσ γὰρ ἐν αὐτῇ δύο πόλεισ τὴν μὲν εἰρήνῃ κοσμουμένην, τὴν δὲ πολέμῳ κακοπαθοῦσαν, ἐν ᾗ τὴν ἀμείνω καθίστησι τύχην ἑορτὰσ ποιῶν καὶ γάμουσ καὶ θαλίασ ὥσπερ εἰκὸσ καὶ ταῦτα λέγει· κοῦροι δ’ ὀρχηστῆρεσ ἐδίνεον· ἐν δ’ ἄρα τοῖσιν αὐλοὶ φόρμιγγέσ τε βοὴν ἔχον· αἱ δὲ γυναῖκεσ ἱστάμεναι θαύμαζον ἐπὶ προθύροισιν ἑκάστη. καὶ αὖθισ ἕτερον ἐν αὐτῇ λέγων διακεκοσμῆσθαι Κρητικὸν ἠιθέων τε καὶ παρθένων χορὸν ὧδε εἴρηκεν·

ἐν δὲ χορὸν ποίκιλλε περικλυτὸσ ἀμφιγυήεισ, τῷ ἴκελον οἱο͂́ν ποτ’ ἐνὶ Κνωσσῷ εὐρείῃ Δαίδαλοσ ἤσκησεν καλλιπλοκάμῳ Ἀριάδνῃ. ἔνθα μὲν ἠίθεοι καὶ παρθένοι ἀλφεσίβοιαι ὠρχεῦντ’ ἀλλήλων ἐπὶ καρπῷ χεῖρασ ἔχουσαι. κόσμον τ’ αὐτοῦ ἀφηγούμενοσ, ἵνα δῆλον ἡμῖν ποιήσειεν, ὅτι ἡ τῶν ἀρρένων κίνησισ ἐνόπλιοσ ἦν, τάδε λέγει·

καί ῥ’ αἱ μὲν καλὰσ στεφάνασ ἔχον, οἱ δὲ μαχαίρασ εἶχον χρυσείασ ἐξ ἀργυρέων τελαμώνων. ἡγεμόνασ τε τῆσ ὀρχήσεωσ αὐτῶν τοὺσ ἐνδιδόντασ τοῖσ ἄλλοισ καὶ προκαταρχομένουσ εἰσάγων τοιάδε γράφει· πολλὸσ δ’ ἱμερόεντα χορὸν περιΐσταθ’ ὅμιλοσ τερπόμενοι· δοιὼ δὲ κυβιστητῆρε κατ’ αὐτοὺσ μολπῆσ ἐξάρχοντεσ ἐδίνευον κατὰ μέσσουσ. οὐ μόνον δ’ ἐκ τῆσ ἐναγωνίου τε καὶ κατεσπουδασμένησ ὀρχήσεωσ τῶν χορῶν, ᾗ παρὰ τὰσ θυηπολίασ τε καὶ πομπὰσ ἐχρῶντο Ῥωμαῖοι, τὸ συγγενὲσ ἄν τισ αὐτῶν τὸ πρὸσ τοὺσ Ἕλληνασ ἴδοι, ἀλλὰ καὶ ἐκ τῆσ κερτόμου καὶ τωθαστικῆσ.

μετὰ γὰρ τοὺσ ἐνοπλίουσ χοροὺσ οἱ τῶν σατυριστῶν ἐπόμπευον χοροὶ τὴν Ἑλληνικὴν εἰδοφοροῦντεσ σίκιννιν. σκευαὶ δ’ αὐτοῖσ ἦσαν τοῖσ μὲν εἰσ Σιληνοὺσ εἰκασθεῖσι μαλλωτοὶ χιτῶνεσ, οὓσ ἔνιοι χορταίουσ καλοῦσι, καὶ περιβόλαια ἐκ παντὸσ ἄνθουσ·

τοῖσ δ’ εἰσ Σατύρουσ περιζώματα καὶ δοραὶ τράγων καὶ ὀρθότριχεσ ἐπὶ ταῖσ κεφαλαῖσ φόβαι καὶ ὅσα τούτοισ ὅμοια. οὗτοι κατέσκωπτόν τε καὶ κατεμιμοῦντο τὰσ σπουδαίασ κινήσεισ ἐπὶ τὰ γελοιότερα μεταφέροντεσ. δηλοῦσι δὲ καὶ αἱ τῶν θριάμβων εἴσοδοι παλαιὰν καὶ ἐπιχώριον οὖσαν Ῥωμαίοισ τὴν κέρτομον καὶ σατυρικὴν παιδιάν.

τὰσ νίκασ ἰαμβίζειν τε καὶ κατασκώπτειν τοὺσ ἐπιφανεστάτουσ ἄνδρασ αὐτοῖσ στρατηλάταισ, ὡσ Ἀθήνησι τοῖσ πομπευταῖσ τοῖσ ἐπὶ τῶν ἁμαξῶν πρότερον ἅμα σκώμμασι παροχουμένοισ, νῦν δὲ ποιήματ’ ᾅδουσιν αὐτοσχέδια.

εἶδον δὲ καὶ ἐν ἀνδρῶν ἐπισήμων ταφαῖσ ἅμα ταῖσ ἄλλαισ πομπαῖσ προηγουμένουσ τῆσ κλίνησ τοὺσ σατυριστῶν χοροὺσ κινουμένουσ τὴν σίκιννιν ὄρχησιν, μάλιστα δ’ ἐν τοῖσ τῶν εὐδαιμόνων κήδεσιν.

παιδιὰ καὶ ὄρχησισ ἦν, ἀλλ’ Ἑλλήνων, δέδοικα, μὴ καὶ ὀχληρὸσ εἶναί τισι δόξω, λόγοισ πλείοσι πιστοῦσθαι ὁμολογούμενον πρᾶγμα βουλόμενοσ.

μετὰ δὲ τοὺσ χοροὺσ τούτουσ κιθαρισταί τ’ ἀθρόοι καὶ αὐληταὶ πολλοὶ παρεξῄεσαν·

καὶ μετ’ αὐτοὺσ οἵ τε τὰ θυμιατήρια κομίζοντεσ, ἐφ’ ὧν ἀρώματα καὶ λιβανωτὸσ παρ’ ὅλην ὁδὸν ἐθυμιᾶτο, καὶ οἱ τὰ πομπεῖα παραφέροντεσ ἀργυρίου καὶ χρυσίου πεποιημένα τά τε ἱερὰ καὶ τὰ δημόσια. τελευταῖα δὲ πάντων αἱ τῶν θεῶν εἰκόνεσ ἐπόμπευον ὤμοισ ὑπ’ ἀνδρῶν φερόμεναι, μορφάσ θ’ ὁμοίασ παρέχουσαι ταῖσ παρ’ Ἕλλησι πλαττομέναισ καὶ σκευὰσ καὶ σύμβολα καὶ δωρεάσ, ὧν εὑρεταὶ καὶ δοτῆρεσ ἀνθρώποισ ἕκαστοι παραδίδονται, οὐ μόνον Διὸσ καὶ Ἥρασ καὶ Ἀθηνᾶσ καὶ Ποσειδῶνοσ καὶ τῶν ἄλλων, οὓσ Ἕλληνεσ ἐν τοῖσ δώδεκα θεοῖσ καταριθμοῦσιν, ἀλλὰ καὶ τῶν προγενεστέρων, ἐξ ὧν οἱ δώδεκα θεοὶ μυθολογοῦνται γενέσθαι, Κρόνου καὶ Ῥέασ καὶ Θέμιδοσ καὶ Λητοῦσ καὶ Μοιρῶν καὶ Μνημοσύνησ καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων, ὅσων ἐστὶν ἱερὰ καὶ τεμένη παρ’ Ἕλλησι· καὶ τῶν ὕστερον, ἀφ’ οὗ τὴν ἀρχὴν Ζεὺσ παρέλαβε, μυθολογουμένων γενέσθαι, Περσεφόνησ Εἰλειθυίασ Νυμφῶν Μουσῶν Ὡρῶν Χαρίτων Διονύσου, καὶ ὅσων ἡμιθέων γενομένων αἱ ψυχαὶ τὰ θνητὰ ἀπολιποῦσαι σώματα εἰσ οὐρανὸν ἀνελθεῖν λέγονται, καὶ τιμὰσ λαχεῖν ὁμοίασ θεοῖσ, Ἡρακλέουσ Ἀσκληπιοῦ Διοσκούρων Σελήνησ Πανὸσ ἄλλων μυρίων.

καίτοι εἰ βάρβαροι ἦσαν οἱ τὴν Ῥώμην οἰκίσαντεσ καὶ τὴν ἑορτὴν ταύτην καταστησάμενοι, τί προσῆκεν αὐτοῖσ τοὺσ μὲν Ἑλληνικοὺσ ἅπαντασ σέβειν θεούσ τε καὶ δαίμονασ, τῶν δὲ πατρίων ὑπερορᾶν;

ἢ δειξάτω τισ ἡμῖν ἔξω τοῦ Ἑλληνικοῦ φῦλον ἕτερον, ᾧ πάτριά ἐστι ταῦτα τὰ ἱερά, καὶ τότε διαβαλλέτω ταύτην τὴν ἀπόδειξιν ὡσ οὐχ ὑγιῆ. συντελεσθείσησ δὲ τῆσ πομπῆσ ἐβουθύτουν εὐθὺσ οἵ θ’ ὕπατοι καὶ τῶν ἱερέων οἷσ ὅσιον, καὶ ὁ τῶν θυηπολιῶν τρόποσ ὁ αὐτὸσ ἦν τῷ παρ’ ἡμῖν.

χερνιψάμενοί τε γὰρ αὐτοὶ καὶ τὰ ἱερὰ καθαρῷ περιαγνίσαντεσ ὕδατι καὶ Δημητρίουσ καρποὺσ ἐπιρράναντεσ αὐτῶν ταῖσ κεφαλαῖσ, ἔπειτα κατευξάμενοι, θύειν τότε τοῖσ ὑπηρέταισ αὐτὰ ἐκέλευον. τῶν δ’ οἱ μὲν ἑστῶτοσ ἔτι τοῦ θύματοσ σκυτάλῃ τοὺσ κροτάφουσ ἔπαιον, οἱ δὲ πίπτοντοσ ὑπετίθεσαν τὰσ σφαγίδασ, καὶ μετὰ τοῦτο δείραντέσ τε καὶ μελίσαντεσ ἀπαρχὰσ ἐλάμβανον ἐξ ἑκάστου σπλάγχνου καὶ παντὸσ ἄλλου μέλουσ, ἃσ ἀλφίτοισ ζέασ ἀναδεύσαντεσ προσέφερον τοῖσ θύουσιν ἐπὶ κανῶν·

οἱ δ’ ἐπὶ τοὺσ βωμοὺσ ἐπιθέντεσ ὑφῆπτον καὶ προσέσπενδον οἶνον κατὰ τῶν ἁγνιζομένων. ἕκαστον δ’ ὅτι κατὰ νόμουσ ἐγίνετο τοὺσ ἀμφὶ θυσίαν ὑφ’ Ἑλλήνων κατασταθέντασ, ἐκ τῆσ Ὁμήρου ποιήσεωσ γνῶναι ῥᾴδιον.

καὶ γὰρ χερνιπτομένουσ εἰσάγει τοὺσ ἡρ́ωασ καὶ οὐλαῖσ χρωμένουσ ἐν οἷσ φησι·

χερνίψαντο δ’ ἔπειτα καὶ οὐλοχύτασ ἀνέλοντο. τριχοτομοῦντάσ τ’ ἀπὸ τῆσ κεφαλῆσ τὰσ τρίχασ καὶ τιθέντασ ἐπὶ τὸ πῦρ ὧδε γράφων· ἀλλ’ ὅ γ’ ἀπαρχόμενοσ κεφαλῆσ τρίχασ ἐν πυρὶ βάλλε. σκυτάλαισ τε παίοντασ τὰ μέτωπα τῶν ἱερείων καὶ τὰ πεσόντα θύοντασ, ὡσ ἐπὶ τῆσ Εὐμαίου ποιεῖ θυσίασ· κόψε δ’ ἀπαρχόμενοσ σχίζῃ δρυόσ, ἣν λίπε κείων. τὸν δ’ ἔλιπε ψυχή· τοὶ δ’ ἔσφαξάν τε καὶ εὗσαν. ἀπαρχάσ τ’ ἀπὸ τῶν σπλάγχνων καὶ ἀπὸ τῶν ἄλλων λαμβάνοντασ μελῶν, καὶ ταύτασ ἀλφίτοισ δεύοντασ καὶ καθαγίζοντασ ἐπὶ τῶν βωμῶν, ὡσ ἐπὶ τῆσ αὐτῆσ ποιεῖ θυσίασ·

ὁ δ’ ὠμοθετεῖτο συβώτησ, πάντοθεν ἀρχόμενοσ μελέων ἐσ πίονα δημόν· καὶ τὰ μὲν πυρὶ βάλλε παλύνασ ἀλφίτου ἀκτῇ.

ταῦτα δὲ Ῥωμαίουσ ἔτι καὶ εἰσ ἐμὲ πράττοντασ ἐπὶ ταῖσ θυσίαισ ἰδὼν ἐπίσταμαι·

καὶ μιᾷ πίστει τῇδε ἀρκούμενοσ οὐ βαρβάρουσ ἐπείσθην εἶναι τοὺσ οἰκιστὰσ τῆσ Ῥώμησ, ἀλλ’ ἐκ πολλῶν τόπων συνεληλυθότασ Ἕλληνασ. ὀλίγα μὲν γὰρ ἐπιτηδεύματα περὶ θυσίασ τε καὶ ἑορτὰσ ὁμοίωσ Ἕλλησι καὶ βαρβάρουσ τινὰσ ἐπιτελεῖν ἐνδέχεται, πάντα δὲ ταὐτὰ πράττειν ἀπίθανον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION