Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 67

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 67)

ἓξ γενόμεναι μέχρι τοῦ καθ’ ἡμᾶσ διαμένουσι χρόνου δίαιταν ἔχουσαι παρὰ τῇ θεῷ, ἔνθα δι’ ἡμέρασ μὲν οὐδεὶσ. ἀπείργεται τῶν βουλομένων εἰσιέναι, νύκτωρ δὲ οὐδενὶ τῶν ἀρρένων ἐναυλίσασθαι θέμισ. χρόνον δὲ τριακονταετῆ μένειν αὐτὰσ ἀναγκαῖον ἁγνὰσ γάμων θυηπολούσασ τε καὶ τἆλλα θρησκευούσασ κατὰ νόμον, ἐν ᾧ δέκα μὲν ἔτη μανθάνειν αὐτὰσ ἔδει, δέκα δ’ ἐπιτελεῖν τὰ ἱερά, τὰ δὲ λοιπὰ δέκα διδάσκειν ἑτέρασ.

ἐκπληρωθείσησ δὲ τῆσ τριακονταετίασ οὐδὲν ἦν τὸ κωλῦσον τὰσ βουλομένασ ἀποθείσασ τὰ στέμματα καὶ τὰ λοιπὰ παράσημα τῆσ ἱερωσύνησ γαμεῖσθαι. καὶ ἐποίησάν τινεσ τοῦτο πάνυ ὀλίγαι, αἷσ ἄζηλοι συνέβησαν αἱ τελευταὶ τῶν βίων καὶ οὐ πάνυ εὐτυχεῖσ, ὥστε δι’ οἰωνοῦ λαμβάνουσαι τὰσ ἐκείνων συμφορὰσ αἱ λοιπαὶ παρθένοι μένουσι παρὰ τῇ θεῷ μέχρι θανάτου, τότε δὲ εἰσ τὸν τῆσ ἐκλιπούσησ ἀριθμὸν ἑτέρα πάλιν ὑπὸ τῶν ἱεροφαντῶν ἀποδείκνυται. ἐλεεινοτάτῳ παραδιδόντεσ θανάτῳ.

ζῶσαι γὰρ ἔτι πομπεύουσιν ἐπὶ κλίνησ φερόμεναι τὴν ἀποδεδειγμένην τοῖσ νεκροῖσ ἐκφοράν, ἀνακλαιομένων αὐτὰσ καὶ προπεμπόντων φίλων τε καὶ συγγενῶν, κομισθεῖσαι δὲ μέχρι τῆσ Κολλίνησ πύλησ, ἐντὸσ τείχουσ εἰσ σηκὸν ὑπὸ γῆσ κατεσκευασμένον ἅμα τοῖσ ἐνταφίοισ κόσμοισ τίθενται καὶ οὔτ’ ἐπιστήματοσ οὔτ’ ἐναγισμῶν οὔτ’ ἄλλου τῶν νομίμων οὐδενὸσ τυγχάνουσι. πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἄλλα δοκεῖ μηνύματα εἶναι τῆσ οὐχ ὁσίωσ ὑπηρετούσησ τοῖσ ἱεροῖσ, μάλιστα δὲ ἡ σβέσισ τοῦ πυρόσ, ἣν ὑπὲρ ἅπαντα τὰ δεινὰ Ῥωμαῖοι δεδοίκασιν ἀφανισμοῦ τῆσ πόλεωσ σημεῖον ὑπολαμβάνοντεσ, ἀφ’ ἧσ ποτ’ ἂν αἰτίασ γένηται, καὶ πολλαῖσ αὐτὸ θεραπείαισ ἐξιλασκόμενοι κατάγουσι πάλιν εἰσ τὸ ἱερόν·

ὑπὲρ ὧν κατὰ τὸν οἰκεῖον καιρὸν ἐρῶ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION