Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 20

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 20)

ψυχῆσ καὶ δείματα καὶ δόξασ καθαιροῦντεσ οὐχ ὑγιεῖσ, οἱ δ’ ἄλλησ τινὸσ ἕνεκα συμπλασθέντεσ ὠφελείασ. ἀλλὰ καίπερ ἐπιστάμενοσ ταῦτα οὐδενὸσ χεῖρον ὅμωσ εὐλαβῶσ διάκειμαι πρὸσ αὐτοὺσ καὶ τὴν Ῥωμαίων μᾶλλον ἀποδέχομαι θεολογίαν, ἐνθυμούμενοσ ὅτι τὰ μὲν ἐκ τῶν Ἑλληνικῶν μύθων ἀγαθὰ μικρά τε ἐστὶ καὶ οὐ πολλοὺσ δυνάμενα ὠφελεῖν, ἀλλὰ μόνουσ τοὺσ ἐξητακότασ ὧν ἕνεκα γίνεται, σπάνιοι δ’ εἰσὶν οἱ μετειληφότεσ ταύτησ τῆσ φιλοσοφίασ.

ὁ δὲ πολὺσ καὶ ἀφιλοσόφητοσ ὄχλοσ ἐπὶ τὰ χείρω λαμβάνειν φιλεῖ τοὺσ περὶ αὐτῶν λόγουσ καὶ δυεῖν πάσχει θάτερον, ἢ καταφρονεῖ τῶν θεῶν ὡσ ἐν πολλῇ κακοδαιμονίᾳ κυλινδουμένων, ἢ τῶν αἰσχίστων τε καὶ παρανομωτάτων οὐδενὸσ ἀπέχεται θεοῖσ αὐτὰ προσκείμενα ὁρῶν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION