Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 25

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 25)

ὁ δὲ Ῥωμύλοσ οὔτε ἀνδρὶ κατὰ γυναικὸσ ἐγκλήματα δοὺσ φθαρείσησ ἢ τὸν οἶκον ἀδίκωσ ἀπολιπούσησ οὔτε γαμετῇ κατ’ ἀνδρὸσ αἰτιωμένῃ κάκωσιν ἢ ἄδικον ἀπόλειψιν οὔτε περὶ προικὸσ ἀποδόσεωσ ἢ κομιδῆσ νόμουσ θεὶσ οὔτε ἄλλο τῶν παραπλησίων τούτοισ διορίσασ οὐδ’ ὁτιοῦν, ἕνα δὲ νόμον ὑπὲρ ἁπάντων εὖ ἔχοντα, ὡσ αὐτὰ τὰ ἔργα ἐδήλωσε, καταστησάμενοσ εἰσ σωφροσύνην καὶ πολλὴν εὐκοσμίαν ἤγαγε τὰσ γυναῖκασ. ἦν δὲ τοιόσ2δε ὁ νόμοσ·

γυναῖκα γαμετὴν τὴν κατα γάμουσ ἱεροὺσ συνελθοῦσαν ἀνδρὶ κοινωνὸν ἁπάντων εἶναι χρημάτων τε καὶ ἱερῶν. ἐκάλουν δὲ τοὺσ ἱεροὺσ καὶ νομίμουσ οἱ παλαιοὶ γάμουσ Ῥωμαϊκῇ προσηγορίᾳ περιλαμβάνοντεσ φαρραχείουσ ἐπὶ τῆσ κοινωνίασ τοῦ φαρρόσ, ὃ καλοῦμεν ἡμεῖσ ζέαν. αὕτη γὰρ ἦν ἀρχαία καὶ μέχρι πολλοῦ συνήθησ ἅπασιν αὐτοῖσ ἡ τροφή·

φέρει δὲ πολλὴν καὶ καλὴν ἡ Ῥωμαίων γῆ . καὶ ὥσπερ ἡμεῖσ οἱ Ἕλληνεσ τὸν κρίθινον καρπὸν ἀρχαιότατον ὑπολαμβάνοντεσ ἐπὶ τῶν θυσιῶν κριθαῖσ καταρχόμεθα οὐλὰσ αὐτὰσ καλοῦντεσ, οὕτω Ῥωμαῖοι τιμιώτατόν τε καρπὸν καὶ ἀρχαιότατον εἶναι νομίζοντεσ τὰσ ζέασ διὰ τούτων ἁπάσησ ἐμπύρου θυσίασ κατάρχονται. μένει γὰρ ἔτι καὶ οὐ μεταπέπτωκεν εἰσ πολυτελεστέρασ ἀπαρχὰσ τὸ ἔθοσ. τὸ δὴ κοινωνοὺσ τῆσ ἱερωτάτησ τε καὶ πρώτησ τροφῆσ γενέσθαι γυναῖκασ ἀνδράσι καὶ ἐπὶ τῇ ὅλῃ συνελθεῖν τύχῃ τὴν μὲν ἐπίκλησιν τῆσ κοινωνίασ τοῦ φαρρὸσ εἶχεν, εἰσ σύνδεσμον δ’ ἀναγκαῖον οἰκειότητοσ ἔφερεν ἀδιαλύτου, καὶ τὸ διαιρῆσον τοὺσ γάμουσ τούτουσ οὐδὲν ἦν.

ἀναφαιρέτου κτήματοσ τῆσ γυναικὸσ κρατεῖν.

μὲν ἄπαισ τε καὶ μηδὲν διαθέμενοσ ἀποθάνοι πάντων οὖσα κυρία τῶν ἀπολειφθέντων, εἰ δὲ γενεὰν ἔχοι τοῖσ παισὶν ἰσόμοιροσ γινομένη.

ἁμαρτάνουσα δέ τι δικαστὴν τὸν ἀδικούμενον ἐλάμβανε καὶ τοῦ μεγέθουσ τῆσ τιμωρίασ κύριον.

ταῦτα δὲ οἱ συγγενεῖσ μετὰ τοῦ ἀνδρὸσ ἐδίκαζον· ἐν οἷσ ἦν φθορὰ σώματοσ καί, ὁ πάντων ἐλάχιστον ἁμαρτημάτων Ἕλλησι δόξειεν ἂν ὑπάρχειν, εἴ τισ οἶνον εὑρεθείη πιοῦσα γυνή. ἀμφότερα γὰρ ταῦτα θανάτῳ ζημιοῦν συνεχώρησεν ὁ Ῥωμύλοσ, ὡσ ἁμαρτημάτων γυναικείων αἴσχιστα, φθορὰν μὲν ἀπονοίασ ἀρχὴν νομίσασ, μέθην δὲ φθορᾶσ. καὶ μέχρι πολλοῦ διέμεινε χρόνου ταῦτ’ ἀμφότερα παρὰ Ῥωμαίοισ ἀπαραιτήτου τυγχάνοντα ὀργῆσ.

μάρτυσ δὲ τοῦ καλῶσ ἔχειν τὸν περὶ τῶν γυναικῶν νόμον ὁ πολὺσ χρόνοσ. ὁμολογεῖται γὰρ ἐντὸσ ἐτῶν εἴκοσι καὶ πεντακοσίων μηδεὶσ ἐν Ῥώμῃ λυθῆναι γάμοσ· ὑπατευόντων Μάρκου Πομπωνίου καὶ Γαϊού Παπιρίου πρῶτοσ ἀπολῦσαι λέγεται τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα Σπόριοσ Καρουΐλιοσ ἀνὴρ οὐκ ἀφανήσ, ἀναγκαζόμενοσ ὑπὸ τῶν τιμητῶν ὀμόσαι τέκνων ἕνεκα γυναικὶ συνοικεῖν ἡ̓͂ν δ’ αὐτῷ στείρα ἡ γυνή’, ὃσ ἐπὶ τῷ ἔργῳ τούτῳ καίτοι δι’ ἀνάγκην γενομένῳ μισούμενοσ ὑπὸ τοῦ δήμου διετέλεσεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION