Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 3

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 3)

ἐπεὶ οὖν ἥ τε τάφροσ αὐτοῖσ ἐξείργαστο καὶ τὸ ἔρυμα τέλοσ εἶχεν αἵ τε οἰκήσεισ τὰσ ἀναγκαίουσ κατασκευὰσ ἀπειλήφεσαν, ἀπῄτει δ’ ὁ καιρὸσ καὶ περὶ κόσμου πολιτείασ ᾧ χρήσονται σκοπεῖν, ἀγορὰν ποιησάμενοσ αὐτῶν ὁ Ῥωμύλοσ ὑποθεμένου τοῦ μητροπάτοροσ καὶ διδάξαντοσ ἃ χρὴ λέγειν, τὴν μὲν πόλιν ἔφη ταῖσ τε δημοσίαισ καὶ ταῖσ ἰδίαισ κατασκευαῖσ ὡσ νεόκτιστον ἀποχρώντωσ κεκοσμῆσθαι· ἠξίου δ’ ἐνθυμεῖσθαι πάντασ ὡσ οὐ ταῦτ’ ἐστι τὰ πλείστου ἄξια ἐν ταῖσ πόλεσιν.

οὔτε γὰρ ἐν τοῖσ ὀθνείοισ πολέμοισ τὰσ βαθείασ τάφρουσ καὶ τὰ ὑψηλὰ ἐρύματα ἱκανὰ εἶναι τοῖσ ἔνδον ἀπράγμονα σωτηρίασ ὑπόληψιν παρασχεῖν, ἀλλ’ ἕν τι μόνον ἐγγυᾶσθαι τὸ μηθὲν ἐξ ἐπιδρομῆσ κακὸν ὑπ’ ἐχθρῶν παθεῖν προκαταληφθέντασ, οὔθ’ ὅταν ἐμφύλιοι ταραχαὶ τὸ κοινὸν κατάσχωσι, τῶν ἰδίων οἴκων καὶ ἐνδιαιτημάτων τὰσ καταφυγὰσ ὑπάρχειν τινὶ ἀκινδύνουσ.

σχολῆσ γὰρ ἀνθρώποισ ταῦτα καὶ ῥᾳστώνησ βίων εὑρῆσθαι παραμύθια, μεθ’ ὧν οὔτε τὸ ἐπιβουλεῦον τῶν πέλασ κωλύεσθαι μὴ οὐ πονηρὸν εἶναι οὔτ’ ἐν τῷ ἀκινδύνῳ βεβηκέναι θαρρεῖν τὸ ἐπιβουλευόμενον, πόλιν τε οὐδεμίαν πω τούτοισ ἐκλαμπρυνθεῖσαν ἐπὶ μήκιστον εὐδαίμονα γενέσθαι καὶ μεγάλην, οὐδ’ αὖ παρὰ τὸ μὴ τυχεῖν τινὰ κατασκευῆσ ἰδίασ τε καὶ δημοσίασ πολυτελοῦσ κεκωλῦσθαι μεγάλην γενέσθαι καὶ εὐδαίμονα·

ἀλλ’ ἕτερα εἶναι τὰ σώζοντα καὶ ποιοῦντα μεγάλασ ἐκ μικρῶν τὰσ πόλεισ·

ἱκανώτατον ὄντα τῷ κοινῷ παρασχεῖν.

τοὺσ δὴ τὰ πολέμιά τε ἀσκοῦντασ καὶ τῶν ἐπιθυμιῶν κρατοῦντασ ἄριστα κοσμεῖν τὰσ ἑαυτῶν πατρίδασ τείχη τε ἀνάλωτα τῷ κοινῷ καὶ καταγωγὰσ τοῖσ ἑαυτῶν βίοισ ἀσφαλεῖσ τούτουσ εἶναι τοὺσ παρασκευαζομένουσ·

ἐπιτηδεύματα ἐπιτελεῖν.

ἔφη τε παρὰ τῶν πρεσβυτέρων καὶ διὰ πολλῆσ ἱστορίασ ἐληλυθότων ἀκούειν, ὅτι πολλαὶ μὲν ἀποικίαι μεγάλαι καὶ εἰσ εὐδαίμονασ ἀφικόμεναι τόπουσ, αἱ μὲν αὐτίκα διεφθάρησαν εἰσ στάσεισ ἐμπεσοῦσαι, αἱ δ’ ὀλίγον ἀντισχοῦσαι χρόνον ὑπήκοοι τοῖσ πλησιοχώροισ ἠναγκάσθησαν γενέσθαι καὶ ἀντὶ κρείττονοσ χώρασ, ἣν κατέσχον, τὴν χείρονα τύχην διαλλάξασθαι δοῦλαι ἐξ ἐλευθέρων γενόμεναι· ἕτεραι δ’ ὀλιγάνθρωποι καὶ εἰσ χωρία οὐ πάνυ σπουδαῖα παραγενόμεναι ἐλεύθεραι μὲν πρῶτον, ἔπειτα δ’ ἑτέρων ἄρχουσαι διετέλεσαν·

καὶ οὔτε ταῖσ εὐπραγίαισ τῶν ὀλίγων οὔτε ταῖσ δυστυχίαισ τῶν πολλῶν ἕτερόν τι ἢ τὸ τῆσ πολιτείασ σχῆμα ὑπάρχειν αἴτιον. εἰ μὲν οὖν μία τισ ἦν παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποισ βίου τάξισ ἡ ποιοῦσα εὐδαίμονασ τὰσ πόλεισ, οὐ χαλεπὴν ἂν γενέσθαι σφίσι τὴν αἱρ́εσιν αὐτῆσ·

νῦν δ’ ἔφη πολλὰσ πυνθάνεσθαι τὰσ κατασκευὰσ παρ’ Ἕλλησί τε καὶ βαρβάροισ ὑπαρχούσασ, τρεῖσ δ’ ἐξ ἁπασῶν ἐπαινουμένασ μάλιστα ὑπὸ τῶν χρωμένων ἀκούειν, καὶ τούτων οὐδεμίαν εἶναι τῶν πολιτειῶν εἰλικρινῆ, προσεῖναι δέ τινασ ἑκάστῃ κῆρασ συμφύτουσ, ὥστε χαλεπὴν αὐτῶν εἶναι τὴν αἱρ́εσιν. ἠξίου τε αὐτοὺσ βουλευσαμένουσ ἐπὶ σχολῆσ εἰπεῖν εἴτε ὑφ’ ἑνὸσ ἄρχεσθαι θέλουσιν ἀνδρὸσ εἴτε ὑπ’ ὀλίγων εἴτε νόμουσ καταστησάμενοι πᾶσιν ἀποδοῦναι τὴν τῶν κοινῶν προστασίαν. ἐγὼ δ’ ὑμῖν, ἔφη, πρὸσ ἣν ἂν καταστήσησθε πολιτείαν εὐτρεπὴσ καὶ οὔτε ἄρχειν ἀπαξιῶ οὔτε ἄρχεσθαι ἀναίνομαι.

τιμῶν δέ, ἅσ μοι προσεθήκατε ἡγεμόνα με πρῶτον ἀποδείξαντεσ τῆσ ἀποικίασ, ἔπειτα καὶ τῇ πόλει τὴν ἐπωνυμίαν ἐπ’ ἐμοῦ θέντεσ, ἅλισ ἔχω.

ταύτασ γὰρ οὔτε πόλεμοσ ὑπερόριοσ οὔτε στάσισ ἐμφύλιοσ οὔτε ὁ πάντα μαραίνων τὰ καλὰ χρόνοσ ἀφαιρήσεταί με οὔτε ἄλλη τύχη παλίγκοτοσ οὐδεμία· ἀλλὰ καὶ ζῶντι καὶ τὸν βίον ἐκλιπόντι τούτων ὑπάρξει μοι τῶν τιμῶν παρὰ πάντα τὸν λοιπὸν αἰῶνα τυγχάνειν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION