Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 52

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 52)

Ῥωμύλῳ μὲν οὖν δεινόν, ὥσπερ ἦν, τὸ περὶ τοὺσ πρεσβευτὰσ ἐφαίνετο πάθοσ καὶ ταχείασ ἀφοσιώσεωσ δεόμενον, ὡσ ἱεροῦ καταλυομένου νόμου. καὶ οὐδὲν ἔτι διαμελλήσασ, ὡσ εἶδεν ὀλιγωροῦντα τὸν Τάτιον αὐτὸσ συνέλαβε τοὺσ ἐνόχουσ τῷ ἄγει καὶ δήσασ παρέδωκε τοῖσ πρεσβευταῖσ ἀπάγειν. Τατίῳ δὲ θυμόσ τε εἰσέρχεται τῆσ ὕβρεωσ, ἣν ὑπὸ τοῦ συνάρχοντοσ ᾐτιᾶτο ὑβρίσθαι κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν ἀνδρῶν, καὶ οἶκτοσ τῶν ἀπαγομένων ἡ̓͂ν γὰρ καὶ συγγενήσ τισ αὐτοῦ τῷ ἄγει ἔνοχοσ’ καὶ αὐτίκα τοὺσ στρατιώτασ ἀναλαβὼν ἐβοήθει διὰ τάχουσ ἐν ὁδῷ τε ὄντασ τοὺσ πρέσβεισ καταλαβὼν ἀφείλετο τοὺσ ἀπαγομένουσ.

χρόνου δὲ οὐ πολλοῦ διελθόντοσ, ὡσ μέν τινεσ φασιν, ἅμα Ῥωμύλῳ παραγενόμενοσ εἰσ τὸ Λαουίνιον ἕνεκα θυσίασ, ἣν ἔδει τοῖσ πατρῴοισ θεοῖσ ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ θῦσαι τοὺσ βασιλεῖσ, συστάντων ἐπ’ αὐτὸν τῶν ἑταίρων τε καὶ γένει προσηκόντων τοῖσ ἀνῃρημένοισ πρέσβεσιν ἐπὶ τῶν βωμῶν ταῖσ μαγειρικαῖσ σφαγίσι καὶ τοῖσ βουπόροισ ὀβελοῖσ παιόμενοσ ἀποθνήσκει.

ὡσ δ’ οἱ περὶ Λικίννιον γράφουσιν οὐ μετὰ Ῥωμύλου παραγενόμενοσ οὐδὲ χάριν ἱερῶν, ἀλλὰ μόνοσ ὡσ πείσων τοὺσ ἀδικηθέντασ ἀφεῖναι τοῖσ δεδρακόσι τὴν ὀργήν, ἀγανακτήσαντοσ τοῦ πλήθουσ ἐπὶ τῷ μὴ παραδίδοσθαί σφισι τοὺσ ἄνδρασ, ὡσ ὅ τε Ῥωμύλοσ ἐδικαίωσε καὶ ἡ τῶν Ῥωμαίων ἔκρινε βουλή, καὶ τῶν προσηκόντων τοῖσ τεθνεῶσι κατὰ πλῆθοσ ὁρμησάντων ἐπ’ αὐτόν, ἀδύνατοσ ὢν ἔτι διαφυγεῖν τὴν ἐκ χειρὸσ δίκην καταλευσθεὶσ ὑπ’ αὐτῶν ἀποθνήσκει.

θάπτεται δ’ εἰσ Ῥώμην κομισθεὶσ ἐντίμῳ ταφῇ καὶ χοὰσ αὐτῷ καθ’ ἕκαστον ἐνιαυτὸν ἡ πόλισ ἐπιτελεῖ δημοσίᾳ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION