헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Διαλογί28́

(루키아노스, Dialogi mortuorum, Μένιπποσ καὶ Τειρεσίασ.)

Ὦ Τειρεσία, εἰ μὲν καὶ τυφλὸσ εἶ, οὐκέτι διαγνῶναι ῥᾴδιον· ἅπασι γὰρ ἡμῖν ὁμοίωσ τὰ ὄμματα κενά, μόνον δὲ αἱ χῶραι αὐτῶν· τὰ δ̓ ἄλλα οὐκέτ̓ ἂν εἰπεῖν ἔχοισ, τίσ ὁ Φινεὺσ ἦν ἢ τίσ ὁ Λυγκεύσ. ὅτι μέντοι μάντισ ἦσθα καὶ ὅτι ἀμφότερα ἐγένου μόνοσ καὶ ἀνὴρ καὶ γυνή, τῶν ποιητῶν ἀκούσασ οἶδα. πρὸσ τῶν θεῶν τοιγαροῦν εἰπέ μοι, ὁποτέρου ἐπειράθησ ἡδίονοσ τῶν βίων, ὁπότε ἀνὴρ ἦσθα, ἢ ὁ γυναικεῖοσ ἀμείνων ἦν; Παρὰ πολύ, ὦ Μένιππε, ὁ γυναικεῖοσ· ἀπραγμονέστεροσ γὰρ. καὶ δεσπόζουσι τῶν ἀνδρῶν αι γυναῖκεσ, καὶ οὔτε πολεμεῖν ἀνάγκη αὐταῖσ οὔτε παῤ ἔπαλξιν ἑστάναι οὔτ̓ ἐν ἐκκλησίᾳ διαφέρεσθαι οὔτ̓ ἐν δικαστηρίοισ ἐξετάζεσθαι. Οὐ γὰρ ἀκήκοασ, ὦ Τειρεσία, τῆσ Εὐριπίδου Μηδείασ, οἱᾶ εἶπεν οἰκτείρουσα τὸ γυναικεῖον, ὡσ ἀθλίασ οὔσασ καὶ ἀφόρητόν τινα τὸν ἐκ τῶν ὠδίνων πόνον ὑφισταμένασ;

ἀτὰρ εἰπέ μοι, ‐ ὑπέμνησε γάρ με τὰ τῆσ Μηδείασ ἰαμβεῖα ‐ καὶ ἔτεκέσ ποτε, ὁπότε γυνὴ ἦσθα, ἢ στεῖρα καὶ ἄγονοσ διετέλεσασ ἐν ἐκείνῳ τῷ βίῳ;

Τί τοῦτο, Μένιππε, ἐρωτᾷσ; Οὐδὲν χαλεπόν, ὦ Τειρεσία· πλὴν ἀπόκρίναι, εἴ σοι ῥᾴδιον. Οὐ στεῖρα μὲν ἤμην, οὐκ ἔτεκον δ̓ ὅλωσ. Ἱκανὸν τοῦτο· εἰ γὰρ καὶ μήτραν εἶχεσ, ἐβουλόμην εἰδέναι. Εἶχον δηλαδή. Χρόνῳ δέ σοι ἡ μήτρα ἠφανίσθη καὶ τὸ μόριον τὸ γυναικεῖον ἀπεφράγη καὶ οἱ μαστοὶ ἀπεσπάσθησαν καὶ τὸ ἀνδρεῖον ἀνέφυ καὶ πώγωνα ἐξήνεγκασ, ἢ αὐτίκα ἐκ γυναικὸσ ἀνὴρ ἀνεφάνησ; Οὐχ ὁρῶ τί σοι βούλεται τὸ ἐρώτημα· δοκεῖσ δ̓ οὖν μοι ἀπιστεῖν, εἰ τοῦθ̓ οὕτωσ ἐγένετο. δυνατά ἐστιν εἴτε καὶ μή, παραδέχεσθαι;

Σὺ οὖν οὐδὲ τὰ ἄλλα πιστεύεισ οὕτω γενέσθαι, ὁπόταν ἀκούσῃσ ὅτι ὄρνεα ἐκ γυναικῶν ἐγένοντό τινεσ ἢ δένδρα ἢ θηρία, τὴν Αἠδόνα ἢ τὴν Δάφνην ἢ τὴν τοῦ Λυκάονοσ θυγατέρα;

Ἤν που κἀκείναισ ἐντύχω, εἴσομαι ὅ τι καὶ λέγουσι. σὺ δέ, ὦ βέλτιστε, ὁπότε γυνὴ ἦσθα, καὶ ἐμαντεύου τότε ὥσπερ καὶ ὕστερον, ἢ ἅμα ἀνὴρ καὶ μάντισ ἔμαθεσ εἶναι; Ὁρᾷσ; ἀγνοεῖσ τὰ περὶ ἐμοῦ ἅπαντα, ὡσ καὶ διέλυσά τινα ἔριν τῶν θεῶν, καὶ ἡ μὲν Ἥρα ἐπήρωσέ με, ὁ δὲ Ζεὺσ παρεμυθήσατο τῇ μαντικῇ τὴν συμφοράν. Ἔτι ἔχῃ, ὦ Τειρεσία, τῶν ψευσμάτων; ἀλλὰ κατὰ τοὺσ μάντεισ τοῦτο ποιεῖσ· ἔθοσ γὰρ ὑμῖν μηδὲν ὑγιὲσ λέγειν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, Dialogi mortuorum, Μένιπποσ καὶ Τειρεσίασ.

(루키아노스, Dialogi mortuorum, Μένιπποσ καὶ Τειρεσίασ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION