Lucian, Dialogi mortuorum, Ἑρμῆσ καὶ Χάρων.

(루키아노스, Dialogi mortuorum, Ἑρμῆσ καὶ Χάρων.)

Λογισώμεθα, ὦ πορθμεῦ, εἰ δοκεῖ, ὁπόσα μοι ὀφείλεισ ἤδη, ὅπωσ μὴ αὖθισ ἐρίζωμέν τι περὶ αὐτῶν. Λογισώμεθα, ὦ Ἑρμῆ· ἄμεινον γὰρ ὡρίσθαι καὶ ἀπραγμονέστερον. Ἄγκυραν ἐντειλαμένῳ ἐκόμισα πέντε δραχμῶν. Πολλοῦ λέγεισ. Νὴ τὸν Αἰ̈δωνέα, τῶν πέντε ὠνησάμην, καὶ τροπωτῆρα δύο ὀβολῶν. Τίθει πέντε δραχμὰσ καὶ ὀβολοὺσ δύο. Καὶ ἀκέστραν ὑπὲρ τοῦ ἱστίου· πέντε ὀβολοὺσ ἐγὼ κατέβαλον. Καὶ τούτουσ προστίθει.

Καὶ κηρὸν ὡσ ἐπιπλάσαι τοῦ σκαφιδίου τὰ ἀνεῳγότα καὶ ἥλουσ δὲ καὶ καλώδιον, ἀφ̓ οὗ τὴν ὑπέραν ἐποίησασ, δύο δραχμῶν ἅπαντα. Καὶ ἄξια ταῦτα ὠνήσω. Ταῦτά ἐστιν, εἰ μή τι ἄλλο ἡμᾶσ διέλαθεν ἐν τῷ λογισμῷ. πότε δ̓ οὖν ταῦτα ἀποδώσειν φήσ; Νῦν μέν, ὦ Ἑρμῆ, ἀδύνατον, ἢν δὲ λοιμόσ τισ ἢ πόλεμοσ καταπέμψῃ ἀθρόουσ τινάσ, ἐνέσται τότε ἀποκερδᾶναι παραλογιζόμενον τὰ πορθμεῖα. Νῦν οὖν ἐγὼ καθεδοῦμαι τὰ κάκιστα εὐχόμενοσ γενέσθαι, ὡσ ἂν ἀπὸ τούτων ἀπολάβοιμι;

Οὐκ ἔστιν ἄλλωσ, ὦ Ἑρμῆ. νῦν δὲ ὀλίγοι, ὡσ ὁρᾷσ, ἀφικνοῦνται ἡμῖν· εἰρήνη γάρ. Ἄμεινον οὕτωσ, εἰ καὶ ἡμῖν παρατείνοιτο ὑπὸ σοῦ τὸ ὄφλημα. πλὴν ἀλλ̓ οἱ μὲν παλαιοί, ὦ Χάρων, οἶσθα οἱοῖ παρεγίγνοντο, ἀνδρεῖοι ἅπαντεσ, αἵματοσ ἀνάπλεῳ καὶ τραυματίαι οἱ πολλοί· νῦν δὲ ἢ φαρμάκῳ τισ ὑπὸ τοῦ παιδὸσ ἀποθανὼν ἢ ὑπὸ τῆσ γυναικὸσ ἢ ὑπὸ τρυφῆσ ἐξῳδηκὼσ τὴν γαστέρα καὶ τὰ σκέλη, ὠχροὶ ἅπαντεσ καὶ ἀγεννεῖσ, οὐδὲν ὅμοιοι ἐκείνοισ.

οἱ δὲ πλεῖστοι αὐτῶν διὰ χρήματα ἥκουσιν ἐπιβουλεύοντεσ ἀλλήλοισ, ὡσ ἐοίκασι. Πάνυ γὰρ περιπόθητά ἐστι ταῦτα. Οὐκοῦν οὐδ̓ ἐγὼ δόξαιμι ἂν ἁμαρτάνειν πικρῶσ ἀπαιτῶν τὰ ὀφειλόμενα παρὰ σοῦ.

상위

Lucian (루키아노스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION