Pausanias, Description of Greece, Ἀρκαδικά, chapter 1

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀρκαδικά, chapter 1)

Ἀρκάδων δὲ τὰ πρὸσ τῆσ Ἀργείασ Τεγεᾶταί τε ἔχουσι καὶ Μαντινεῖσ, νέμονται δὲ οὗτοί τε καὶ τὸ ἄλλο Ἀρκαδικὸν <τὸ> μεσόγαιον τῆσ Πελοποννήσου. Κορίνθιοι γὰρ οἰκοῦσιν ἐπὶ τῷ ἰσθμῷ πρῶτοι· Κορινθίοισ δὲ τὰ πρὸσ θαλάσσησ εἰσὶν Ἐπιδαύριοι γείτονεσ· τὰ δὲ ἐσ Ἐπίδαυρον καὶ Τροιζῆνά τε καὶ Ἑρμιόνα ὁ κόλποσ ἐστὶν ὁ Ἀργολικὸσ καὶ ὅσα ἐπιθαλάσσια τῆσ Ἀργείασ· ταύτησ δὲ ἔχονται τῆσ χώρασ Λακεδαιμονίων περίοικοι, τούτοισ δὲ ὅμοροσ ἡ Μεσσηνία· καταβαίνει γὰρ μέχρι θαλάσσησ ἐσ Μοθώνην καὶ Πύλον καὶ ἐπὶ Κυπαρισσιάσ. τὰ δὲ πρὸσ Λεχαίου Κορινθίοισ Σικυώνιοι προσοικοῦσιν ἔσχατοι ταύτῃ μοίρασ τῆσ Ἀργολίδοσ·

μετὰ δὲ Σικυῶνα Ἀχαιοὶ τὸ ἐντεῦθέν εἰσιν οἱ παρὰ τὸν αἰγιαλὸν οἰκοῦντεσ· τὸ δὲ ἕτερον Πελοποννήσου πέρασ τὸ ἀπαντικρὺ τῶν Ἐχινάδων οἰκοῦσιν Ἠλεῖοι·

τῆσ δὲ γῆσ τῆσ Ἠλείασ κατὰ μὲν Ὀλυμπίαν καὶ τοῦ Ἀλφειοῦ τὰσ ἐκβολὰσ πρὸσ τὴν Μεσσηνίαν εἰσὶν ὁρ́οι, τὰ δὲ πρὸσ Ἀχαί̈αν Δυμαίων εἰσὶν ὅμοροι. τούτων τῶν κατειλεγμένων καθηκόντων ἐπὶ θάλασσαν Ἀρκάδεσ τὸ ἐντὸσ οἰκοῦσιν ἀποκλειόμενοι θαλάσσησ πανταχόθεν·

ὅθεν σφᾶσ καὶ Ὅμηροσ ἀφικέσθαι φησὶν ἐσ Τροίαν παρ’ Ἀγαμέμνονοσ πλοῖα εἰληφότασ καὶ οὐχὶ ναυσὶν οἰκείαισ. φασὶ δὲ Ἀρκάδεσ ὡσ Πελασγὸσ γένοιτο ἐν τῇ γῇ ταύτῃ πρῶτοσ.

εἰκὸσ δὲ ἔχει τοῦ λόγου καὶ ἄλλουσ ὁμοῦ τῷ Πελασγῷ μηδὲ αὐτὸν Πελασγὸν γενέσθαι μόνον· ποίων γὰρ ἂν καὶ ἦρχεν ὁ Πελασγὸσ ἀνθρώπων; μεγέθει μέντοι καὶ κατὰ ἀλκὴν καὶ κάλλοσ προεἶχεν ὁ Πελασγὸσ καὶ γνώμην ὑπὲρ τοὺσ ἄλλουσ ἦν, καὶ τούτων ἕνεκα αἱρεθῆναί μοι δοκεῖ βασιλεύειν ὑπ’ αὐτῶν. πεποίηται δὲ καὶ Ἀσίῳ τοιάδε ἐσ αὐτόν· Ἀντίθεον δὲ Πελασγὸν ἐν ὑψικόμοισιν ὄρεσσιγαῖα μέλαιν’ ἀνέδωκεν, ἵνα θνητῶν γένοσ εἰή. Πελασγὸσ δὲ βασιλεύσασ τοῦτο μὲν ποιήσασθαι καλύβασ ἐπενόησεν, ὡσ μὴ ῥιγοῦν τε καὶ ὑέσθαι τοὺσ ἀνθρώπουσ μηδὲ ὑπὸ τοῦ καύματοσ ταλαιπωρεῖν·

τοῦτο δὲ τοὺσ χιτῶνασ τοὺσ ἐκ τῶν δερμάτων τῶν οἰῶν, οἷσ καὶ νῦν περί τε Εὔβοιαν ἔτι χρῶνται καὶ ἐν τῇ Φωκίδι ὁπόσοι βίου σπανίζουσιν, οὗτόσ ἐστιν ὁ ἐξευρών. σιτουμένουσ τοὺσ ἀνθρώπουσ τούτων μὲν ἔπαυσεν ὁ Πελασγόσ·

ὁ δὲ τὸν καρπὸν τῶν δρυῶν οὔτι που πασῶν, ἀλλὰ τὰσ βαλάνουσ τῆσ φηγοῦ τροφὴν ἐξεῦρεν εἶναι.

παρέμεινέ τε ἐνίοισ ἐσ τοσοῦτο ἀπὸ Πελασγοῦ τούτου ἡ δίαιτα, ὡσ καὶ τὴν Πυθίαν, ἡνίκα Λακεδαιμονίοισ γῆσ τῆσ Ἀρκάδων ἀπηγόρευεν ἅπτεσθαι, καὶ τάδε εἰπεῖν τὰ ἔπη· πολλοὶ ἐν Ἀρκαδίῃ βαλανηφάγοι ἄνδρεσ ἐάσιν,οἵ σ’ ἀποκωλύσουσιν· ἐγὼ δέ τοι οὔ τι μεγαίρω. Πελασγοῦ δὲ βασιλεύοντοσ γενέσθαι καὶ τῇ χώρᾳ Πελασγίαν φασὶν ὄνομα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION