헬라어 문장 검색 - Παυσαν́Δεσξριπ́10́33́

(파우사니아스, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 33)

ἑτέρα δὲ ἐκ Τιθορέασ ὁδὸσ ἡ ἐπὶ Λέδοντά ἐστιν· πόλισ δέ ποτε ἐνομίζετο καὶ αὕτη, κατ’ ἐμὲ δὲ ὑπὸ ἀσθενείασ ἐξελελοίπεσαν οἱ Λεδόντιοι τὴν πόλιν, καὶ ἄνθρωποι περὶ ἑβδομήκοντα οἱ οἰκοῦντεσ ἦσαν ἐπὶ τῷ Κηφισῷ· Λέδων δ’ οὖν ὄνομα ταῖσ οἰκήσεσίν ἐστιν αὐτῶν, καὶ ἐσ τὸν Φωκέων σύλλογον κοινὸν τελεῖν ἠξίωνται καὶ οὗτοι, καθάπερ γε καὶ οἱ Πανοπεῖσ. τῶν δὲ ἀνθρώπων οἳ οἰκοῦσιν ἐπὶ τῷ Κηφισῷ τεσσαράκοντά ἐστιν ἀνωτέρω σταδίοισ Λέδοντοσ τῆσ ἀρχαίασ τὰ ἐρείπια, καὶ τὸ ὄνομα ἀπὸ ἀνδρὸσ λαβεῖν τὴν πόλιν φασὶν αὐτόχθονοσ. κακῶν δὲ ἀπέλαυσαν μὲν ἀνιάτων καὶ ἄλλαι πόλεισ δι’ ἀδικίαν ἐπιχωρίων ἀνδρῶν·

ἐσ τελέαν δὲ ἀπώλειαν ὤλισθον Ἴλιον μὲν διὰ τὴν ἐσ Μενέλαον ὕβριν τοῦ Ἀλεξάνδρου, Μιλήσιοι δὲ διὰ τὸ ἐσ τὰσ ἐπιθυμίασ Ἑστιαίου πρόχειρον καὶ ἔρωτα ἄλλοτε μὲν τῆσ ἐν Ἠδωνοῖσ πόλεωσ, τοτὲ δὲ εἶναι Δαρείου σύμβουλον, ἄλλοτε δὲ ἐπανήκειν ἐσ Ιὠνίαν· καὶ δὴ καὶ Λεδοντίοισ Φιλόμηλοσ ἀσέβειαν τὴν ἑαυτοῦ δημοσίᾳ παρέσχε σφίσιν ἀναμάξασθαι.

Λίλαια δὲ ἡμέρασ μὲν ὁδὸν καὶ ὡρ́ᾳ χειμῶνοσ ἀπέχει Δελφῶν κατιοῦσι διὰ τοῦ Παρνασσοῦ, στάδια δὲ ἐτεκμαιρόμεθα ὀγδοήκοντα εἶναι τῆσ ὁδοῦ καὶ ἑκατόν.

τοὺσ δὲ ἐνταῦθα ἀνθρώπουσ, καὶ ἐπειδὴ ἀνῳκίσθη αὐτοῖσ ἡ πόλισ, ἀτύχημα ἐκ Μακεδονίασ δεύτερον σφᾶσ ἔμελλεν ἐπιλήψεσθαι. πολιορκηθέντεσ γὰρ ὑπὸ Φιλίππου τοῦ Δημητρίου παρέστησαν κατὰ συνθήκασ, καὶ ἐσήχθη φρουρά σφισιν ἐσ τὴν πόλιν, ἑώσ οὗ ἀνὴρ ἐπιχώριοσ ‐ ὄνομα δέ οἱ ἦν Πάτρων ‐ τούσ τε ἐν ἡλικίᾳ τῶν πολιτῶν συνέστησεν ἐπὶ τὴν φρουρὰν καὶ κρατήσασ τοὺσ Μακεδόνασ μάχῃ ἠνάγκασεν ἀπελθεῖν σφᾶσ ὑποσπόνδουσ· Λιλαιεῖσ δὲ αὐτὸν ἀντὶ τῆσ εὐεργεσίασ ταύτησ ἀνέθεσαν ἐσ Δελφούσ. ἔστι δὲ ἐν Λιλαίᾳ θέατρον καὶ ἀγορά τε καὶ λουτρά·

ἔστι δὲ καὶ θεῶν ἱερὰ Ἀπόλλωνοσ, τὸ δὲ Ἀρτέμιδοσ· ἀγάλματα δὲ ὀρθὰ ἐργασίασ τε τῆσ Ἀττικῆσ καὶ τῆσ Πεντελῆσι λιθοτομίασ. Λίλαιαν δὲ τῶν καλουμένων Ναί̈δων καὶ θυγατέρα εἶναι τοῦ Κηφισοῦ καὶ ἀπὸ τῆσ νύμφησ τὸ ὄνομα τεθῆναι τῇ πόλει φασί. καὶ ὁ ποταμὸσ ἐνταῦθα ἔχει τὰσ πηγάσ·

ἄνεισι δὲ ἐκ τῆσ γῆσ οὐ τὰ πάντα μεθ’ ἡσυχίασ, ἀλλ’ ὡσ τὰ πλείω συμβαίνειν μεσούσησ μάλιστα τῆσ ἡμέρασ παρέχεται φωνὴν ἀνερχόμενοσ· εἰκάσαισ ἂν μυκωμένῳ ταύρῳ τὸν ἦχον τοῦ ὕδατοσ. ἔχει δὲ ἡ Λίλαια καὶ πρὸσ τὰσ τοῦ ἔτουσ ὡρ́ασ μετοπώρου καὶ ἐν θέρει καὶ ἦροσ ἐπιτηδείωσ·

τὸν δὲ χειμῶνα μὴ ὁμοίωσ ἤπιον γίνεσθαι κωλύει τὸ ὄροσ ὁ Παρνασσόσ. Χαράδρα δὲ εἴκοσιν ἀπωτέρω σταδίοισ ἐστὶν ὑπὲρ ὑψηλοῦ κειμένη κρημνοῦ, καὶ ὕδατοσ οἱ ἐνταῦθα σπανίζουσιν ἄνθρωποι, ποτὸν δέ σφισι ποταμόσ ἐστι Χάραδροσ κατερχομένοισ ὅσον τρία ἐπ’ αὐτὸν στάδια·

ἐκδίδωσι δὲ ἐσ τὸν Κηφισόν, καί μοι τὸ ὄνομα ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ φαίνεται τεθῆναι τοῦ Χαράδρου τῇ πόλει. Χαραδραίοισ δὲ Ἡρώων καλουμένων εἰσὶν ἐν τῇ ἀγορᾷ βωμοί, καὶ αὐτοὺσ οἱ μὲν Διοσκούρων, οἱ δὲ ἐπιχωρίων εἶναί φασιν ἡρώων. γῆ δὲ διακεκριμένη ἀρίστη τῆσ Φωκίδοσ ἐστὶν ἡ παρὰ τὸν Κηφισὸν καὶ φυτεῦσαι καὶ σπείρειν καὶ ἀνεῖναι νομάσ·

καὶ γεωργεῖται ταῦτα μάλιστα τῆσ χώρασ, ὥστε καὶ λόγοσ ἐστὶ πόλιν μὲν Παραποταμίουσ μὴ ὀνομασθῆναι, ἐπὶ δὲ τῶν παρὰ τὸν Κηφισὸν γεωργούντων πεποιῆσθαι τὸ ἔποσ, οἵ τ’ ἄρα πὰρ ποταμὸν Κηφισὸν δῖον ἔναιον. τούτῳ τῷ λόγῳ διάφορα μὲν ἐν τῇ Ἡροδότου συγγραφῇ, διάφορα δέ ἐστιν αὐτῷ καὶ ὅσα ἐπὶ ταῖσ νίκαισ ταῖσ Πυθικαῖσ μνημονεύουσιν·

Ἀμφικτύονεσ γὰρ Πύθια ἐτίθεσαν πρῶτον, καὶ Αἰχμέασ Παραποτάμιοσ πυγμὴν ἐνίκησεν ἐν παισίν· ὡσαύτωσ δὲ Ἡρόδοτοσ καταλέγων τὰσ πόλεισ, ὅσασ βασιλεὺσ Ξέρξησ τῶν ἐν Φωκεῦσιν ἐνέπρησε, καὶ Παραποταμίουσ κατείλοχεν ἐν αὐταῖσ πόλιν. καὶ Βοιωτῶν ἀνῳκίσθησαν, ἀλλὰ ἐσ τὰσ ἄλλασ πόλεισ οἱ ἄνθρωποι κατενεμήθησαν ὑπό τε ἀσθενείασ καὶ σπάνει χρημάτων.

Παραποταμίων μὲν δὴ οὔτε ἐρείπια ἔτι ἦν οὔτε ἔνθα τῆσ χώρασ ᾠκίσθη ἡ πόλισ μνημονεύουσιν·

ὁδὸσ δὲ ἡ ἐσ Ἀμφίκλειαν σταδίων ἐκ Λιλαίασ ἐστὶν ἑξήκοντα.

ταύτην τὴν Ἀμφίκλειαν ἐλυμήναντο οἱ τε ἐπιχώριοι τῷ ὀνόματι, καὶ Ἡρόδοτοσ μὲν Ἀμφίκαιαν ἐκάλεσεν ἑπόμενοσ τῷ ἀρχαιοτάτῳ τῶν λόγων, Ἀμφικτύονεσ δὲ δόγμα ἐπὶ τῇ τῶν πόλεων ἀπωλείᾳ τῶν ἐν Φωκεῦσιν ἐξενεγκόντεσ ὄνομα ἔθεντο αὐτῇ Ἀμφίκλειαν. οἱ δὲ ἐπιχώριοι τοιάδε ἐπ’ αὐτῇ λέγουσι· δυνάστην ἄνδρα ἐπιβουλὴν ἐχθρῶν ὑποπτεύσαντα ἐσ νήπιον παῖδα καταθέσθαι τὸν παῖδα ἐσ ἀγγεῖον, καὶ ἀποκρύψαι τῆσ χώρασ ἔνθα οἱ ἄδειαν ἔσεσθαι πλείστην ἠπίστατο. λύκον μὲν δὴ ἐπιχειρεῖν τῷ παιδί, δράκοντα δὲ ἰσχυρὰν ἔχειν τὴν φρουρὰν ἐσπειραμένον περὶ τὸ ἀγγεῖον. ὡσ δὲ ὁ πατὴρ ἦλθε τοῦ παιδόσ, τὸν δράκοντα ἐπιβουλεῦσαι τῷ παιδὶ ἐλπίζων ἀφίησι τὸ ἀκόντιον, καὶ ἐκεῖνόν τε καὶ ὁμοῦ τῷ δράκοντι τὸν παῖδα ἀπέκτεινε·

διδαχθεὶσ δὲ ὑπὸ τῶν ποιμαινόντων ὡσ εὐεργέτην καὶ φύλακα τοῦ παιδὸσ ἀπεκτονὼσ εἰή, πυρὰν τῷ δράκοντι καὶ τῷ παιδὶ ἐποίησεν ἐν κοινῷ. τό τε δὴ χωρίον ἐοικέναι καὶ ἐσ τόδε καιομένῃ πυρᾷ φασι καὶ ἀπὸ τοῦ δράκοντοσ ἐκείνου τὴν πόλιν ἐθέλουσιν Ὀφιτείαν ὀνομασθῆναι. ἃ μάλιστα ἄξιον Διονύσῳ δρῶσιν ὄργια, ἔσοδοσ δὲ ἐσ τὸ ἄδυτον οὐδὲ ἐν φανερῷ σφισιν ἄγαλμα οὐκ ἔστι.

λέγεται δὲ ὑπὸ τῶν Ἀμφικλειέων μάντιν τέ σφισι τὸν θεὸν τοῦτον καὶ βοηθὸν νόσων καθεστηκέναι·

τὰ μὲν δὴ νοσήματα αὐτοῖσ Ἀμφικλειεῦσι καὶ τοῖσ προσοικοῦσιν ἰᾶται δι’ ὀνειράτων, πρόμαντισ δὲ ὁ ἱερεύσ ἐστι, χρῷ δὲ ἐκ τοῦ θεοῦ κάτοχοσ. Ἀμφικλείασ δὲ ἀπωτέρω σταδίοισ πεντεκαίδεκά ἐστι Τιθρώνιον ἐν πεδίῳ κειμένη·

παρέχεται δὲ οὐδὲν ἐσ μνήμην. ἐκ Τιθρωνίου δὲ εἴκοσιν ἐσ Δρυμαίαν στάδιοι· καθ’ ὅ τι δὲ αὕτη ἡ ὁδὸσ καὶ ἡ ἐσ Δρυμαίαν ἐξ Ἀμφικλείασ ἡ εὐθεῖα περὶ τὸν Κηφισὸν συμμίσγουσιν, ἔστιν Ἀπόλλωνοσ Τιθρωνεῦσιν ἐνταῦθα ἄλσοσ τε καὶ βωμοί. πεποίηται δὲ καὶ ναόσ· ἄγαλμα δὲ οὐκ ἔστιν. ἀπέχει δὲ Ἀμφικλείασ ἡ Δρυμαία σταδίουσ ὀγδοήκοντα ἀποτραπέντι ἐσ ἀριστερά κατὰ Ἡροδότου τοὺσ λόγουσ, Ναυβολεῖσ δὲ τὰ ἀρχαιότερα·

καὶ οἰκιστὴν οἱ ἐνταῦθα γενέσθαι σφίσι Φώκου παῖδά φασι τοῦ Αἰακοῦ. Δήμητροσ δὲ Θεσμοφόρου Δρυμαίοισ ἱερόν ἐστιν ἀρχαῖον, καὶ ἄγαλμα ὀρθὸν λίθου πεποίηται, καὶ αὐτῇ Θεσμοφόρια ἑορτὴν ἄγουσιν ἐπέτειον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Pausanias, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 33

(파우사니아스, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 33)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION