Lucian, Dialogi mortuorum, Μένιπποσ καὶ Χείρων. 2:

Ἤκουσα, ὦ Χείρων, ὡσ θεὸσ ὢν ἐπιθυμήσειασ ἀποθανεῖν. Ἀληθῆ ταῦτα ἤκουσασ, ὦ Μένιππε, καὶ τέθνηκα, ὡσ ὁρᾷσ, ἀθάνατοσ εἶναι δυνάμενοσ. Τίσ δαί σε ἔρωσ τοῦ θανάτου ἔσχεν, ἀνεράστου τοῖσ πολλοῖσ χρήματοσ; Ἐρῶ πρὸσ σὲ οὐκ ἀσύνετον ὄντα. οὐκ ἦν ἔτι ἡδὺ ἀπολαύειν τῆσ ἀθανασίασ.