Lucian, Dialogi mortuorum, Σιμύλοσ καὶ Πολύστρατοσ.

(루키아노스, Dialogi mortuorum, Σιμύλοσ καὶ Πολύστρατοσ.)

Ἥκεισ ποτέ, ὦ Πολύστρατε, καὶ σὺ παῤ ἡμᾶσ ἔτη οἶμαι οὐ πολὺ ἀποδέοντα τῶν ἑκατὸν βεβιωκώσ; Ὀκτὼ ἐπὶ τοῖσ ἐνενήκοντα, ὦ Σιμύλε. Πῶσ δαὶ τὰ μετ̓ ἐμὲ ταῦτα ἐβίωσ τριάκοντα; ἐγὼ γὰρ ἀμφὶ τὰ ἑβδομήκοντά σου ὄντοσ ἀπέθανον.

Ὑπερήδιστα, εἰ καί σοι παράδοξον τοῦτο δόξει. Παράδοξον, εἰ γέρων τε καὶ ἀσθενὴσ ἄτεκνόσ τε προσέτι ἥδεσθαι τοῖσ ἐν τῷ βίῳ ἐδύνασο. Τὸ μὲν πρῶτον ἅπαντα ἐδυνάμην·

ἐραστὰσ σὺ τηλικοῦτοσ ὤν, ὀδόντασ τέτταρασ ἔχων; ἔτι καὶ παῖδεσ ὡραῖοι ἦσαν πολλοὶ καὶ γυναῖκεσ ἁβρόταται καὶ μύρα καὶ οἶνοσ ἀνθοσμίασ καὶ τράπεζα ὑπὲρ τὰσ ἐν Σικελίᾳ. Καινὰ ταῦτα· ἐγὼ γάρ σε πάνυ φειδόμενον ἠπιστάμην. Ἀλλ̓ ἐπέρρει μοι, ὦ γενναῖε, παῤ ἄλλων τἀγαθά· καὶ ἑώθεν μὲν εὐθὺσ ἐπὶ θύρασ ἐφοίτων μάλα πολλοί, μετὰ δὲ παντοῖά μοι δῶρα προσήγετο ἁπανταχόθεν τῆσ γῆσ τὰ κάλλιστα. Ἐτυράννησασ, ὦ Πολύστρατε, μετ̓ ἐμέ; Οὔκ, ἀλλ̓ ἐραστὰσ εἶχον μυρίουσ. Ἐγέλασα· Νὴ Δία, τοὺσ ἀρίστουσ γε τῶν ἐν τῇ πόλει·

καὶ γέροντά με καὶ φαλακρόν, ὡσ ὁρᾷσ, ὄντα καὶ ληαῶντα προσέτι καὶ κορυζῶντα ὑπερήδοντο θεραπεύοντεσ, καὶ μακάριοσ ἦν αὐτῶν ὅντινα ἂν καὶ μόνον προσέβλεψα. Μῶν καὶ σύ τινα ὥσπερ ὁ Φάων τὴν Ἀφροδίτην ἐκ Χίου διεπόρθμευσασ, εἶτά σοι εὐξαμένῳ ἔδωκε νέον εἶναι καὶ καλὸν ἐξ ὑπαρχῆσ καὶ ἀξιέραστον; Οὔκ, ἀλλὰ τοιοῦτοσ ὢν περιπόθητοσ ἦν. Αἰνίγματα λέγεισ. Καὶ μὴν πρόδηλόσ γε ὁ ἔρωσ οὑτοσὶ πολὺσ ὢν ὁ περὶ τοὺσ ἀτέκνουσ καὶ πλουσίουσ γέροντασ.

Νῦν μανθάνω σου τὸ κάλλοσ, ὦ θαυμάσιε, ὅτι παρὰ τῆσ χρυσῆσ Ἀφροδίτησ ἦν. Ἀτάρ, ὦ Σιμύλε, οὐκ ὀλίγα τῶν ἐραστῶν ἀπολέλαυκα μονονουχὶ προσκυνούμενοσ ὑπ̓ αὐτῶν· καὶ ἐθρυπτόμην δὲ πολλάκισ καὶ ἀπέκλειον αὐτῶν τινασ ἐνίοτε, οἱ δὲ ἡμιλλῶντο καὶ ἀλλήλουσ ὑπερεβάλλοντο ἐν τῇ περὶ ἐμὲ φιλοτιμίᾳ. Τέλοσ δ̓ οὖν πῶσ ἐβουλεύσω περὶ τῶν κτημάτων; Ἐσ τὸ φανερὸν μὲν ἕκαστον αὐτῶν κληρονόμον ἀπολιπεῖν ἔφασκον, ὁ δ̓ ἐπίστευέ τε ἂν καὶ κολακευτικώτερον παρεσκεύαζεν ἑαυτόν, ἄλλασ δὲ τὰσ ἀληθεῖσ διαθήκασ ἔχων, ἐκείνασ κατέλιπον οἰμώζειν ἅπασι φράσασ.

Τίνα δὲ αἱ τελευταῖαι τὸν κληρονόμον ἔσχον;

ἦ πού τινα τῶν ἀπὸ τοῦ γένουσ; Οὐ μὰ Δία, ἀλλὰ νεώνητόν τινα τῶν μειρακίων τῶν ὡραίων Φρύγα. Ἀμφὶ πόσα ἔτη, ὦ Πολύστρατε; Σχεδὸν ἀμφὶ τὰ εἴκοσι. Ἤδη μανθάνω ἅτινά σοι ἐκεῖνοσ ἐχαρίζετο. Πλὴν ἀλλὰ πολὺ ἐκείνων ἀξιώτεροσ κληρονομεῖν, εἰ καὶ βάρβαροσ ἦν καὶ ὄλεθροσ, ὃν ἤδη καὶ αυτοὶ οἱ ἄριστοι θεραπεύουσιν. ἐκεῖνοσ τοίνυν ἐκληρονόμησέ μου καὶ νῦν ἐν τοῖσ εὐπατρίδαισ ἀριθμεῖται ὑπεξυρημένοσ μὲν τὸ γένειον καὶ βαρβαρίζων, Κόδρου δὲ εὐγενέστεροσ καὶ Νιρέωσ καλλίων καὶ Ὀδυσσέωσ συνετώτεροσ λεγόμενοσ εἶναι. Οὔ μοι μέλει·

καὶ στρατηγησάτω τῆσ Ἑλλάδοσ, εἰ δοκεῖ, ἐκεῖνοι δὲ μὴ κληρονομείτωσαν μόνον.

상위

Lucian (루키아노스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION