ὑπερφυής
Third declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ὑπερφυής
ὑπερφυές
Structure:
ὑπερφυη
(Stem)
+
ς
(Ending)
Sense
- overgrown, enormous
- monstrous, marvellous, extraordinary, extraordinary, great, extraordinarily great
- over-much, marvellously, strangely, exceedingly
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- τὸ δὲ τὴν Καίσαροσ κατάλυσιν εἰσ νοῦν ἐμβαλέσθαι καὶ μὴ φοβηθῆναι τὴν δεινότητα καὶ δύναμιν καὶ τύχην, οὗ καὶ τοὔνομα τοὺσ Παρθυαίων καὶ Ἰνδῶν βασιλεῖσ οὐκ εἰά καθεύδειν, ὑπερφυοῦσ ἦν ψυχῆσ καὶ πρὸσ μηθὲν ὑφίεσθαι φόβῳ τοῦ φρονήματοσ δυναμένησ. (Plutarch, Comparison of Dion and Brutus, chapter 4 1:3)
- Ἡρακλέουσ δ’ ἔτι παιδὸσ ὄντοσ τὴν ἡλικίαν, καὶ ῥώμῃ σώματοσ ὑπερφυοῦσ ὄντοσ, ἐφιλοτιμήθη τὰσ θυγατέρασ ἐκ τούτου τεκνοποιήσασθαι. (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, book 4, chapter 29 3:1)
- ὦ μεγάλησ μὲν τῆσ ἐπινοίασ καὶ ὑπερφυοῦσ, θαυμαστῆσ δὲ τῆσ ῥώμησ, ὅστισ ταῦτα πρῶτοσ πείσειν ἤλπισε καὶ οὐκ ἀπέγνω πρᾶγμα τοσοῦτον· (Aristides, Aelius, Orationes, 77:1)
- καὶ μὴν οἷσ μὲν τούτου γῆν καὶ ὕδωρ διὰ τῶν πρέσβεων αἰτοῦντοσ οὐκ ἐπεστράφημεν οὐδ’ ὁπωστιοῦν, ἀλλ’ οὕτωσ ἔσχομεν ἐν τῷ παραυτίκα τῆσ ἀκοῆσ ὥστ’ ἐπειδή τισ ἐτόλμησεν εἰπεῖν ὡσ χρὴ ξυγχωρεῖν, οὐ μόνον αὐτὸν λίθοισ εὐθὺσ ἀνελεῖν, ἀλλὰ καὶ τοὺσ πρέσβεισ εἰσ φρέαρ ἐμβεβληκότεσ, ἔπειτ’ αὐτοῖσ γῆν ἐπιχῶσαι, ὡσ μόνην ταύτην οὖσαν πρὸσ εὐψυχίαν παράκλησιν, θαυμαστὴν δόξαν ὑπερφυοῦσ μεγαλοφροσύνησ καὶ Ἕλλησι καὶ βαρβάροισ ἐν τῷ τηνικαῦτα παρέσχομεν· (Aristides, Aelius, Orationes, 40:4)
- τὸν δ’ ὑπὲρ ἡμῶν καὶ ζῶντα καὶ μέχρι θανάτου κεκινδυνευκότα πολλάκισ καὶ τὴν τελευτὴν τῆσ προαιρέσεωσ ἀξίαν ἐπιθέντα τῷ βίῳ, αὐτόν τε δή που καὶ τοὺσ υἱεῖσ οὐχ ὅσον τῶν ἴσων ἀξιοῦν ἐκείνοισ ἐθέλειν, ἀλλὰ καὶ τῶν δοθέντων ἀποστερεῖν, καὶ τοὺσ μὲν οὐκ ὀλιγάκισ ἐν ταῖσ μάχαισ ὑπ’ αὐτοῦ πεπονθότασ κακῶσ οὕτω καὶ πάλαι καὶ νῦν ἄνδρα ἀγαθὸν τοῦτον ἡγεῖσθαι καὶ διαφερόντωσ τιμᾶν, ὡσ καὶ συνήδεσθαι μὲν τούτῳ τῶν ἔργων καὶ τῆσ ὑπερφυοῦσ εὐψυχίασ, σφίσι δ’ αὐτοῖσ τὸ τοιούτου δή τινοσ εὐτυχηκέναι πολίτου συνεύχεσθαι, ἡμᾶσ δ’ ὑπὲρ ὧν οὕτω λαμπρῶσ παρετάξατο, καὶ οὓσ μεγάλοισ καὶ θαυμαστοῖσ ἤγαλε τοῖσ τροπαίοισ, καὶ τὴν ὑπάρχουσαν δόξαν αὐτῷ διαφθείρειν τῷ τοῖσ υἱέσιν ἐπηρεάζειν, ὥσπερ ἤτοι μηδ’ ὁτιοῦν ἐκείνου τὴν πόλιν χρηστὸν ἢ τὰ πάντων αἴσχιστα εἰργασμένου. (Aristides, Aelius, Orationes, 87:2)