συναγωνιστής
First declension Noun; Masculine
Transliteration:
Principal Part:
συναγωνιστής
συναγωνιστοῦ
Structure:
συναγωνιστ
(Stem)
+
ης
(Ending)
Sense
- one who shares with, in a contest, a fellow-combatant, coadjutor
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἀλλ’ ὅμωσ οἱ μάταιοι καὶ βοῶσι καὶ μεταστειλάμενοί τινα θρήνων σοφιστὴν πολλὰσ συνειλοχότα παλαιὰσ συμφορὰσ τούτῳ συναγωνιστῇ καὶ χορηγῷ τῆσ ἀνοίασ καταχρῶνται, ὅπη ἂν ἐκεῖνοσ ἐξάρχῃ πρὸσ τὸ μέλοσ ἐπαιάζοντεσ. (Lucian, (no name) 18:3)
- μόλισ γὰρ ἂν οὕτω δυνηθείη οὐ δικασταῖσ ἀλλὰ συναγωνισταῖσ ὑμῖν χρησάμενοσ μὴ παντάπασιν ἀνάξιοσ τῆσ τοῦ οἴκου πολυτελείασ νομισθῆναι. (Lucian, De Domo, (no name) 32:3)
- καὶ ἦσαν γὰρ οὐκ ὀλίγοι ταῦτα ἐπαινοῦντεσ, ἄνδρεσ μέτριοι καὶ φιλοπόλιδεσ, οἳ καὶ τὴν γνώμην ᾔδεσαν τὴν ἐμὴν καὶ τῆσ ἐπιχειρήσεωσ τὴν ἀνάγκην τούτοισ οὖν ^ συναγωνισταῖσ χρησάμενοσ ῥᾳδίωσ ἐκράτησα. (Lucian, Phalaris, book 1 2:4)
- ἐζήτουν γάρ, οὐδὲ ἀποκρύψομαι τἀληθέσ, οἵτινεσ οἱ προὔχοντεσ εἰε͂ν καὶ οἷσ ἄν τισ προσελθὼν καὶ ἐπιγρα ψάμενοσ προστάτασ συναγωνισταῖσ χρῷτο πρὸσ τὰ ὅλα. (Lucian, Scytha 20:3)
- ὃ δὲ πάντων δεινότατον, ὅτι τοιαῦτα ποιῶν καὶ τὸ σὸν ὄνομα ὦ Φιλοσοφία, ὑποδύεται καὶ ὑπελθὼν τὸν Διάλογον ἡμέτερον οἰκέτην ὄντα, τούτῳ συναγωνιστῇ καὶ ὑποκριτῇ χρῆται καθ’ ἡμῶν, ἔτι καὶ Μένιππον ἀναπείσασ ἑταῖρον ἡμῶν ἄνδρα συγκωμῳδεῖν αὐτῷ τὰ πολλά, ὃσ μόνοσ οὐ πάρεστιν οὐδὲ κατηγορεῖ μεθ’ ἡμῶν, προδοὺσ τὸ κοινόν. (Lucian, Piscator, (no name) 26:3)
- ὁ δὲ ταύτησ τῆσ πίστεωσ αὐτῷ συνεργὸσ καὶ συναγωνιστὴσ καὶ ὁ δεῦρ’ ἀπαγγείλασ τὰ ψευδῆ καὶ φενακίσασ ὑμᾶσ, οὗτόσ ἐσθ’ ὁ τὰ Θηβαίων ὀδυρόμενοσ νῦν πάθη καὶ διεξιὼν ὡσ οἰκτρά, καὶ τούτων καὶ τῶν ἐν Φωκεῦσι κακῶν καὶ ὅσ’ ἄλλα πεπόνθασιν οἱ Ἕλληνεσ ἁπάντων αὐτὸσ ὢν αἴτιοσ. (Demosthenes, Speeches 11-20, 58:1)
- πᾶν γοῦν ἦν αὐτῷ κατὰ τὴν στρατείαν Ἡρώδησ, ἔν τε τοῖσ πραγματικοῖσ συναγωνιστὴσ κἀν τοῖσ κατὰ μέροσ σύμβουλοσ, ἡδὺσ δὲ κἀν ταῖσ ἀνέσεσι καὶ μόνοσ ἁπάντων κοινωνὸσ ὀχληρῶν μὲν διὰ τὴν εὔνοιαν, ἡδέων δὲ διὰ τὴν τιμήν. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 16 28:1)