Ancient Greek-English Dictionary Language

προσίημι

-μι athematic Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: προσίημι προσήσω προσῆκα

Structure: προς (Prefix) + ί̔̄́ε̄ (Stem) + μι (Ending)

Sense

  1. to send to or towards, let come to, to apply
  2. to let come to or near, admit, to let, approach
  3. to admit, allow, believe
  4. to admit, accept, submit to, to accept, to take it
  5. to allow, approve
  6. to undertake or venture, to allow that
  7. to attach to oneself, attract, win, please, moved or pleased, pleases

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσῑ́ημι προσῑ́ης προσῑ́ησιν*
Dual προσῑ́ετον προσῑ́ετον
Plural προσῑ́εμεν προσῑ́ετε προσῑέᾱσιν*
SubjunctiveSingular προσῑῶ προσῑῇς προσῑῇ
Dual προσῑῆτον προσῑῆτον
Plural προσῑῶμεν προσῑῆτε προσῑῶσιν*
OptativeSingular προσῑείην προσῑείης προσῑείη
Dual προσῑείητον προσῑειήτην
Plural προσῑείημεν προσῑείητε προσῑείησαν
ImperativeSingular προσῑ́ει προσῑέτω
Dual προσῑ́ετον προσῑέτων
Plural προσῑ́ετε προσῑέντων
Infinitive προσῑέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
προσῑεις προσῑεντος προσῑεισα προσῑεισης προσῑεν προσῑεντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσῑ́εμαι προσῑ́εσαι προσῑ́εται
Dual προσῑ́εσθον προσῑ́εσθον
Plural προσῑέμεθα προσῑ́εσθε προσῑ́ενται
SubjunctiveSingular προσῑῶμαι προσῑῇ προσῑῆται
Dual προσῑῆσθον προσῑῆσθον
Plural προσῑώμεθα προσῑῆσθε προσῑῶνται
OptativeSingular προσῑείμην προσῑεῖο προσῑεῖτο
Dual προσῑεῖσθον προσῑείσθην
Plural προσῑείμεθα προσῑεῖσθε προσῑεῖντο
ImperativeSingular προσῑ́εσο προσῑέσθω
Dual προσῑ́εσθον προσῑέσθων
Plural προσῑ́εσθε προσῑέσθων
Infinitive προσῑ́εσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προσῑεμενος προσῑεμενου προσῑεμενη προσῑεμενης προσῑεμενον προσῑεμενου

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πρόσηκα πρόσηκας πρόσηκεν*
Dual προσῆκατον προσήκατην
Plural προσῆκαμεν προσῆκατε πρόσηκαν
SubjunctiveSingular προσέκω προσέκῃς προσέκῃ
Dual προσέκητον προσέκητον
Plural προσέκωμεν προσέκητε προσέκωσιν*
OptativeSingular προσεκίην προσεκίης προσεκίη
Dual προσεκίητον προσεκιήτην
Plural προσεκίημεν προσεκίητε προσεκίησαν
ImperativeSingular προσέκον προσεκάτω
Dual προσέκατον προσεκάτων
Plural προσέκατε προσεκάντων
Infinitive προσέκαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προσεκᾱς προσεκαντος προσεκᾱσα προσεκᾱσης προσεκαν προσεκαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσήκαμην προσῆκω προσῆκατο
Dual προσῆκασθον προσήκασθην
Plural προσήκαμεθα προσῆκασθε προσῆκαντο
SubjunctiveSingular προσέκωμαι προσέκῃ προσέκηται
Dual προσέκησθον προσέκησθον
Plural προσεκώμεθα προσέκησθε προσέκωνται
OptativeSingular προσεκίμην προσέκιο προσέκιτο
Dual προσέκισθον προσεκίσθην
Plural προσεκίμεθα προσέκισθε προσέκιντο
ImperativeSingular προσέκαι προσεκάσθω
Dual προσέκασθον προσεκάσθων
Plural προσέκασθε προσεκάσθων
Infinitive προσέκεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προσεκαμενος προσεκαμενου προσεκαμενη προσεκαμενης προσεκαμενον προσεκαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἀλλ’ εἰ καὶ οὗτοσ ἀγνοεῖ τὰ τότε, πάντεσ ὑμεῖσ ἴστε οἱᾶ ποιοῦντα αὐτὸν καὶ πάσχοντα καὶ ὅπωσ διακείμενον ἐγὼ παραλαβών, τῶν μὲν ἄλλων ἰατρῶν ἀπεγνωκότων, τῶν δὲ οἰκείων φευγόντων καὶ μηδὲ πλησίον προσιέναι τολμώντων, τοιοῦτον ἀπέφηνα ὡσ καὶ κατηγορεῖν δύνασθαι καὶ περὶ τῶν νόμων διαλέγεσθαι. (Lucian, Abdicatus, (no name) 14:2)
  • δῆσον αὐτὸν εἰσάγων ὦ τοξότ’ ἐν τῇ σανίδι, κἄπειτ’ ἐνθαδὶ στήσασ φύλαττε καὶ προσιέναι μηδένα ἐά πρὸσ αὐτόν, ἀλλὰ τὴν μάστιγ’ ἔχων παῖ’ ἢν προσίῃ τισ. (Aristophanes, Thesmophoriazusae, Episode 1:33)
  • ὁ γὰρ διδάσκαλοσ αὐτὸν εἶρξε μηκέτι μοι προσιέναι. (Lucian, Dialogi meretricii, 1:4)
  • φέρε δὴ καὶ ἡμᾶσ ἔκδοσίν τινα βίου κακοδαίμονοσ προκηρύσσειν, εἶτα προσιέναι τῇ ἐργολαβίᾳ τὴν Τύχην καὶ τὴν Κακίαν διαφερομένασ· (Plutarch, An vitiositas ad infelicitatem sufficia, section 32)
  • φέρε δὴ καὶ ἡμᾶσ ἔκδοσίν τινα βίου καὶ ἀνθρώπου κακοδαίμονοσ προκηρύσσειν, εἶτα προσιέναι τῇ ἐργολαβίᾳ τὴν Τύχην καὶ τὴν Κακίαν διαφερομένασ· (Plutarch, An vitiositas ad infelicitatem sufficia, section 3 2:1)

Synonyms

  1. to let come to or near

  2. to admit

  3. to admit

  4. to allow

  5. to attach to oneself

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION