Strabo, Geography, book 4, chapter 1 14:

(스트라본, 지리학, book 4, chapter 1 14:)

ἓν μὲν οὖν ἔχει παράδοξον ἡ προειρημένη παραλία τὸ περὶ τοὺσ ὀρυκτοὺσ ἰχθῦσ, ἕτερον δὲ μεῖζον τούτου σχεδόν τι τὸ λεχθησόμενον. μεταξὺ γὰρ τῆσ Μασσαλίασ καὶ τῶν ἐκβολῶν τοῦ Ῥοδανοῦ πεδίον ἐστὶ τῆσ θαλάττησ διέχον εἰσ ἑκατὸν σταδίουσ, τοσοῦτον δὲ καὶ τὴν διάμετρον, κυκλοτερὲσ τὸ σχῆμα· καλεῖται δὲ Λιθῶδεσ ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότοσ. μεστὸν γάρ ἐστι λίθων χειροπληθῶν ὑποπεφυκυῖαν ἐχόντων αὑτοῖσ ἄγρωστιν, ἀφ’ ἧσ ἄφθονοι νομαὶ βοσκήμασίν εἰσιν· ἐν μέσῳ δ’ ὕδατα καὶ ἁλυκίδεσ συνίστανται καὶ ἅλεσ. ἅπασα μὲν οὖν καὶ ἡ ὑπερκειμένη χώρα προσήνεμόσ ἐστι, διαφερόντωσ δ’ εἰσ τὸ πεδίον τοῦτο τὸ μελαμβόρειον καταιγίζει πνεῦμα βίαιον καὶ φρικῶδεσ· φασὶ γοῦν σύρεσθαι καὶ κυλινδεῖσθαι τῶν λίθων ἐνίουσ, καταφλᾶσθαι δὲ τοὺσ ἀνθρώπουσ ἀπὸ τῶν ὀχημάτων καὶ γυμνοῦσθαι καὶ ὅπλων καὶ ἐσθῆτοσ ὑπὸ τῆσ ἐμπνοῆσ. Ἀριστοτέλησ μὲν οὖν φησιν ὑπὸ σεισμῶν τῶν καλουμένων βραστῶν ἐκπεσόντασ τοὺσ λίθουσ εἰσ τὴν ἐπιφάνειαν συνολισθεῖν εἰσ τὰ κοῖλα τῶν χωρίων. Ποσειδώνιοσ δὲ λίμνην οὖσαν παγῆναι μετὰ κλυδασμοῦ, καὶ διὰ τοῦτο εἰσ πλείονασ μερισθῆναι λίθουσ, καθάπερ τοὺσ ποταμίουσ κάχληκασ καὶ τὰσ ψήφουσ τὰσ αἰγιαλίτιδασ, ὁμοίουσ δὲ καὶ λείουσ καὶ ἰσομεγέθεισ [πρὸσ] τῇ ὁμοιότητι· καὶ τὴν αἰτίαν ἀποδεδώκασιν ἀμφότεροι. πιθανὸσ μὲν οὖν ὁ παρ’ ἀμφοῖν λόγοσ· ἀνάγκη γὰρ τοὺσ οὕτω συνεστῶτασ λίθουσ οὐ καθ’ ἑαυτοὺσ ἢ ἐξ ὑγροῦ παγέντασ μεταβαλεῖν, [ἢ] ἐκ πετρῶν μεγάλων ῥήγματα συνεχῆ λαβουσῶν ἀποκριθῆναι. τὸ μέντοι δυσαπολόγητον Αἰσχύλοσ καταμαθὼν ἢ παρ’ ἄλλου λαβὼν εἰσ μῦθον ἐξετόπισε. φησὶ γοῦν Προμηθεὺσ παρ’ αὐτῷ καθηγούμενοσ Ἡρακλεῖ τῶν ὁδῶν τῶν ἀπὸ Καυκάσου πρὸσ τὰσ Ἑσπερίδασ "ἥξεισ δὲ Λιγύων εἰσ ἀτάρβητον "στρατόν, ἔνθ’ οὐ μάχησ, σάφ’ οἶδα, καὶ θοῦρόσ περ "ὢν μέμψει· πέπρωται γάρ σε καὶ βέλη λιπεῖν ἐνταῦθ’· "ἑλέσθαι δ’ οὔ τιν’ ἐκ γαίασ λίθον ἕξεισ, ἐπεὶ πᾶσ χῶρόσ ἐστι μαλθακόσ. ἰδὼν δ’ ἀμηχανοῦντά σε Ζεὺσ "οἰκτερεῖ, νεφέλην δ’ ὑποσχὼν νιφάδι γογγύλων πέτρων ὑπόσκιον θήσει χθόν’, οἷσ ἔπειτα σὺ βαλὼν "διώσει ῥᾳδίωσ Λίγυν στρατόν. " ὥσπερ οὐ κρεῖττον ὄν, φησὶν ὁ Ποσειδώνιοσ, εἰσ αὐτοὺσ τοὺσ Λίγυασ ἐμβαλεῖν τοὺσ λίθουσ καὶ καταχῶσαι πάντασ ἢ τοσούτων δεόμενον ποιῆσαι λίθων τὸν Ἡρακλέα. τὸ μὲν οὖν τοσούτων ἀναγκαῖον ἦν, εἴπερ καὶ πρὸσ ὄχλον παμπληθῆ· ὥστε ταύτῃ γε πιθανώτεροσ ὁ μυθογράφοσ τοῦ ἀνασκευάζοντοσ τὸν μῦθον. ἀλλὰ καὶ τὰ ἄλλα πεπρῶσθαι φήσασ ὁ ποιητὴσ οὐκ ἐᾷ μέμφεσθαι φιλαιτίωσ. καὶ γὰρ ἐν τοῖσ περὶ τῆσ προνοίασ καὶ τῆσ εἱμαρμένησ λόγοισ εὑρ́οι τισ ἂν πολλὰ τοιαῦτα τῶν ἀνθρωπίνων καὶ τῶν φύσει γινομένων, ὥστ’ ἐπ’ αὐτῶν φάναι πολὺ κρεῖττον εἶναι τόδε ἢ τόδε γενέσθαι, οἱο͂ν εὐόμβρον εἶναι τὴν Αἴγυπτον, ἀλλὰ μὴ τὴν Αἰθιοπίαν ποτίζειν τὴν γῆν· καὶ τὸν Πάριν εἰσ Σπάρτην πλέοντα ναυαγίῳ περιπεσεῖν, ἀλλὰ μὴ τὴν Ἑλένην ἁρπάσαντα δίκασ τῖσαι τοῖσ ἀδικηθεῖσιν ὕστερον, ἡνίκα τοσοῦτον ἀπείργαστο φθόρον Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων· ὅπερ Εὐριπίδησ ἀνήνεγκεν εἰσ τὸν Δία "Ζεὺσ γὰρ κακὸν μὲν "Τρωσὶ πῆμα δ’ Ἑλλάδι θέλων γενέσθαι ταῦτ’ ἐβούλευσεν πατήρ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION