Strabo, Geography, book 4, chapter 4

(스트라본, 지리학, book 4, chapter 4)

μετὰ δὲ τὰ λεχθέντα ἔθνη τὰ λοιπὰ Βελγῶν ἐστιν ἔθνη τῶν παρωκεανιτῶν, ὧν Ουἔνετοι μέν εἰσιν οἱ ναυμαχήσαντεσ πρὸσ Καίσαρα· ἕτοιμοι γὰρ ἦσαν κωλύειν τὸν εἰσ τὴν Βρεττανικὴν πλοῦν χρώμενοι τῷ ἐμπορίῳ. κατεναυμάχησε δὲ ῥᾳδίωσ, οὐκ ἐμβόλοισ χρώμενοσ ἦν γὰρ παχέα τὰ ξύλα ἀλλ’ ἀνέμῳ φερομένων ἐπ’ αὐτὸν κατέσπων οἱ Ῥωμαῖοι τὰ ἱστία δορυδρεπάνοισ· ἦν γὰρ σκύτινα διὰ τὴν βίαν τῶν ἀνέμων· ἁλύσεισ δ’ ἔτεινον ἀντὶ κάλων. πλατύπυγα δὲ ποιοῦσι καὶ ὑψίπρυμνα καὶ ὑψόπρῳρα διὰ τὰσ ἀμπώτεισ, δρυί̈νησ ὕλησ ἧσ ἐστιν εὐπορία· διόπερ οὐ συνάγουσι τὰσ ἁρμονίασ τῶν σανίδων, ἀλλ’ ἀραιώματα καταλείπουσι· ταῦτα δὲ βρύοισ διανάττουσι τοῦ μὴ κατὰ τὰσ νεωλκίασ καπυροῦσθαι τὴν ὕλην μὴ νοτιζομένην, τοῦ μὲν βρύου νοτιωτέρου ὄντοσ τῇ φύσει, τῆσ δὲ δρυὸσ ξηρᾶσ καὶ ἀλιποῦσ. τούτουσ οἶμαι τοὺσ Ουἐνέτουσ οἰκιστὰσ εἶναι τῶν κατὰ τὸν Ἀδρίαν· καὶ γὰρ οἱ ἄλλοι πάντεσ σχεδόν τι οἱ ἐν τῇ Ἰταλίᾳ Κελτοὶ μετανέστησαν ἐκ τῆσ ὑπὲρ τῶν Ἄλπεων γῆσ, καθάπερ καὶ οἱ Βόιοι καὶ Σένονεσ· διὰ δὲ τὴν ὁμωνυμίαν Παφλαγόνασ φασὶν αὐτούσ. λέγω δ’ οὐκ ἰσχυριζόμενοσ· ἀρκεῖ γὰρ περὶ τῶν τοιούτων τὸ εἰκόσ. Ὀσίσμιοι δ’ εἰσίν, οὓσ [Ὠσ]τιμίουσ ὀνομάζει Πυθέασ, ἐπί τινοσ προπεπτωκυίασ ἱκανῶσ ἄκρασ εἰσ τὸν ὠκεανὸν οἰκοῦντεσ, οὐκ ἐπὶ τοσοῦτον δὲ ἐφ’ ὅσον ἐκεῖνοσ φησι καὶ οἱ πιστεύσαντεσ ἐκείνῳ. τῶν δὲ μεταξὺ ἐθνῶν τοῦ τε Σηκοάνα καὶ τοῦ Λίγηροσ οἱ μὲν τοῖσ Σηκοανοῖσ οἱ δὲ τοῖσ Ἀρουέρνοισ ὁμοροῦσι. τὸ δὲ σύμπαν φῦλον, ὃ νῦν Γαλλικόν τε καὶ Γαλατικὸν καλοῦσιν, ἀρειμάνιόν ἐστι καὶ θυμικόν τε καὶ ταχὺ πρὸσ μάχην, ἄλλωσ δὲ ἁπλοῦν καὶ οὐ κακόηθεσ.

διὰ δὲ τοῦτο ἐρεθισθέντεσ μὲν ἀθρόοι συνίασι πρὸσ τοὺσ ἀγῶνασ καὶ φανερῶσ καὶ οὐ μετὰ περισκέψεωσ, ὥστε καὶ εὐμεταχείριστοι γίνονται τοῖσ καταστρατηγεῖν ἐθέλουσι· καὶ γὰρ ὅτε βούλεται καὶ ὅπου καὶ ἀφ’ ἧσ ἔτυχε προφάσεωσ παροξύνασ τισ αὐτοὺσ ἑτοίμουσ ἔσχε πρὸσ τὸν κίνδυνον, πλὴν βίασ καὶ τόλμησ οὐδὲν ἔχοντασ τὸ συναγωνιζόμενον. παραπεισθέντεσ δὲ εὐμαρῶσ ἐνδιδόασι πρὸσ τὸ χρήσιμον, ὥστε καὶ παιδείασ ἅπτεσθαι καὶ λόγων. τῆσ δὲ βίασ τὸ μὲν ἐκ τῶν σωμάτων ἐστὶ μεγάλων ὄντων, τὸ δ’ ἐκ τοῦ πλήθουσ· συνίασι δὲ κατὰ πλῆθοσ ῥᾳδίωσ διὰ τὸ ἁπλοῦν καὶ αὐθέκαστον, συναγανακτούντων τοῖσ ἀδικεῖσθαι δοκοῦσιν ἀεὶ τῶν πλησίον. νυνὶ μὲν οὖν ἐν εἰρήνῃ πάντεσ εἰσὶ δεδουλωμένοι καὶ ζῶντεσ κατὰ τὰ προστάγματα τῶν ἑλόντων αὐτοὺσ Ῥωμαίων, ἀλλ’ ἐκ τῶν παλαιῶν χρόνων τοῦτο λαμβάνομεν περὶ αὐτῶν καὶ τῶν μέχρι νῦν συμμενόντων παρὰ τοῖσ Γερμανοῖσ νομίμων. καὶ γὰρ τῇ φύσει καὶ τοῖσ πολιτεύμασιν ἐμφερεῖσ εἰσι καὶ συγγενεῖσ ἀλλήλοισ οὗτοι, ὅμορόν τε οἰκοῦσι χώραν διοριζομένην τῷ Ῥήνῳ ποταμῷ καὶ παραπλήσια ἔχουσαν τὰ πλεῖστα. ἀρκτικωτέρα δ’ ἐστὶν ἡ Γερμανία, κρινομένων τῶν τε νοτίων μερῶν πρὸσ τὰ νότια καὶ τῶν ἀρκτικῶν πρὸσ τὰ ἀρκτικά. διὰ τοῦτο δὲ καὶ τὰσ μεταναστάσεισ αὐτῶν ῥαδίωσ ὑπάρχειν συμβαίνει, φερομένων ἀγεληδὸν καὶ πανστρατιᾷ, μᾶλλον δὲ καὶ πανοικίων ἐξαιρόντων, ὅταν ὑπ’ ἄλλων ἐκβάλλωνται κρειττόνων. οἵ τε Ῥωμαῖοι πολὺ ῥᾷον τούτουσ ἐχειρώσαντο ἢ τοὺσ Ἴβηρασ· καὶ γὰρ ἤρξαντο πρότερον καὶ ἐπαύσαντο ὕστερον ἐκείνοισ πολεμοῦντεσ, τούτουσ δ’ ἐν τῷ μεταξὺ χρόνῳ πάντασ κατέλυσαν, τοὺσ ἀνὰ μέσον Ῥήνου καὶ τῶν Πυρηναίων ὀρῶν σύμπαντασ. ἀθρόοι γὰρ καὶ κατὰ πλῆθοσ ἐμπίπτοντεσ ἀθρόοι κατελύοντο, οἱ δ’ ἐταμίευον καὶ κατεκερμάτιζον τοὺσ ἀγῶνασ, ἄλλοτε ἄλλοι καὶ κατ’ ἄλλα μέρη λῃστρικῶσ πολεμοῦντεσ. εἰσὶ μὲν οὖν μαχηταὶ πάντεσ τῇ φύσει, κρείττουσ δ’ ἱππόται ἢ πεζοί, καὶ ἔστι Ῥωμαίοισ τῆσ ἱππείασ ἀρίστη παρὰ τούτων. ἀεὶ δὲ οἱ προσβορρότεροι καὶ παρωκεανῖται μαχιμώτεροι. τούτων δὲ τοὺσ Βέλγασ ἀρίστουσ φασίν, εἰσ πεντεκαίδεκα ἔθνη διῃρημένουσ, τὰ μεταξὺ τοῦ Ῥήνου καὶ τοῦ Λίγηροσ παροικοῦντα τὸν ὠκεανόν, ὥστε μόνουσ ἀντέχειν πρὸσ τὴν τῶν Γερμανῶν ἔφοδον, Κίμβρων καὶ Τευτόνων.

αὐτῶν δὲ τῶν Βελγῶν Βελλοάκουσ ἀρίστουσ φασί, μετὰ δὲ τούτουσ Σουεσσίωνασ. τῆσ δὲ πολυανθρωπίασ σημεῖον· εἰσ γὰρ τριάκοντα μυριάδασ ἐξετάζεσθαί φασι τῶν Βελγῶν πρότερον τῶν δυναμένων φέρειν ὅπλα. εἴρηται δὲ καὶ τὸ τῶν Ἐλουηττίων πλῆθοσ καὶ τὸ τῶν Ἀρουέρνων καὶ τὸ τῶν συμμάχων, ἐξ ὧν ἡ πολυανθρωπία φαίνεται καὶ ὅπερ εἶπον ἡ τῶν γυναικῶν ἀρετὴ πρὸσ τὸ τίκτειν καὶ ἐκτρέφειν τοὺσ παῖδασ. σαγηφοροῦσι δὲ καὶ κομοτροφοῦσι καὶ ἀναξυρίσι χρῶνται περιτεταμέναισ, ἀντὶ δὲ χιτώνων σχιστοὺσ χειριδωτοὺσ φέρουσι μέχρι αἰδοίων καὶ γλουτῶν. ἡ δ’ ἐρέα τραχεῖα μὲν ἀκρόμαλλοσ δέ, ἀφ’ ἧσ τοὺσ δασεῖσ σάγουσ ἐξυφαίνουσιν οὓσ λαίνασ καλοῦσιν· οἱ μέντοι Ῥωμαῖοι καὶ ἐν τοῖσ προσβορροτάτοισ ὑποδιφθέρουσ τρέφουσι ποίμνασ ἱκανῶσ ἀστείασ ἐρέασ. ὁπλισμὸσ δὲ σύμμετροσ τοῖσ τῶν σωμάτων μεγέθεσι, μάχαιρα μακρὰ παρηρτημένη παρὰ τὸ δεξιὸν πλευρόν, καὶ θυρεὸσ μακρὸσ καὶ λόγχαι κατὰ λόγον καὶ μάδαρισ, πάλτου τι εἶδοσ. χρῶνται δὲ καὶ τόξοισ ἔνιοι καὶ σφενδόναισ· ἔστι δέ τι καὶ γρόσφῳ ἐοικὸσ ξύλον, ἐκ χειρὸσ οὐκ ἐξ ἀγκύλησ ἀφιέμενον, τηλεβολώτερον καὶ βέλουσ, ᾧ μάλιστα καὶ πρὸσ τὰσ τῶν ὀρνέων χρῶνται θήρασ. χαμευνοῦσι δὲ καὶ μέχρι νῦν οἱ πολλοὶ καὶ καθεζόμενοι δειπνοῦσιν ἐν στιβάσι. τροφὴ δὲ πλείστη μετὰ γάλακτοσ καὶ κρεῶν παντοίων, μάλιστα δὲ τῶν ὑείων καὶ νέων καὶ ἁλιστῶν. αἱ δ’ ὑέσ καὶ ἀγραυλοῦσιν ὕψει τε καὶ ἀλκῇ καὶ τάχει διαφέρουσαι· κίνδυνοσ γοῦν ἐστι τῷ ἀήθει προσιόντι, ὡσαύτωσ καὶ λύκῳ. τοὺσ δ’ οἴκουσ ἐκ σανίδων καὶ γέρρων ἔχουσι μεγάλουσ θολοειδεῖσ, ὄροφον πολὺν ἐπιβάλλοντεσ. οὕτωσ δ’ ἐστὶ δαψιλῆ καὶ τὰ ποίμνια καὶ τὰ ὑοφόρβια ὥστε τῶν σάγων καὶ τῆσ ταριχείασ ἀφθονίαν μὴ τῇ Ῥώμῃ χορηγεῖσθαι μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῖσ πλείστοισ μέρεσι τῆσ Ἰταλίασ. ἀριστοκρατικαὶ δ’ ἦσαν αἱ πλείουσ τῶν πολιτειῶν· ἕνα δ’ ἡγεμόνα ᾑροῦντο κατ’ ἐνιαυτὸν τὸ παλαιόν, ὡσ δ’ αὕτωσ εἰσ πόλεμον εἷσ ὑπὸ τοῦ πλήθουσ ἀπεδείκνυτο στρατηγόσ· νυνὶ δὲ προσέχουσι τοῖσ τῶν Ῥωμαίων προστάγμασι τὸ πλέον. ἴδιον δὲ τὸ ἐν τοῖσ συνεδρίοισ συμβαῖνον· ἐὰν γάρ τισ θορυβῇ τὸν λέγοντα καὶ ὑποκρούσῃ, προσιὼν ὁ ὑπηρέτησ ἐσπασμένοσ τὸ ξίφοσ κελεύει σιγᾶν μετ’ ἀπειλῆσ, μὴ παυομένου δέ, καὶ δεύτερον καὶ τρίτον ποιεῖ τὸ αὐτό, τελευταῖον δὲ ἀφαιρεῖ τοῦ σάγου τοσοῦτον ὅσον ἄχρηστον ποιῆσαι τὸ λοιπόν. τὸ δὲ περὶ τοὺσ ἄνδρασ καὶ τὰσ γυναῖκασ, τὸ διηλλάχθαι τὰ ἔργα ὑπεναντίωσ τοῖσ παρ’ ἡμῖν, κοινὸν καὶ πρὸσ ἄλλουσ συχνοὺσ τῶν βαρβάρων ἐστί. Παρὰ πᾶσι δ’ ὡσ ἐπίπαν τρία φῦλα τῶν τιμωμένων διαφερόντωσ ἐστί, βάρδοι τε καὶ ὀυάτεισ καὶ δρυί̈δαι·

βάρδοι μὲν ὑμνηταὶ καὶ ποιηταί, ὀυάτεισ δὲ ἱεροποιοὶ καὶ φυσιολόγοι, δρυί̈δαι δὲ πρὸσ τῇ φυσιολογίᾳ καὶ τὴν ἠθικὴν φιλοσοφίαν ἀσκοῦσι· δικαιότατοι δὲ νομίζονται καὶ διὰ τοῦτο πιστεύονται τάσ τε ἰδιωτικὰσ κρίσεισ καὶ τὰσ κοινάσ, ὥστε καὶ πολέμουσ διῄτων πρότερον καὶ παρατάττεσθαι μέλλοντασ ἔπαυον, τὰσ δὲ φονικὰσ δίκασ μάλιστα τούτοισ ἐπετέτραπτο δικάζειν. . . . ὅταν τε φορὰ τούτων ᾖ, φορὰν καὶ τῆσ χώρασ νομίζουσιν ὑπάρχειν. ἀφθάρτουσ δὲ λέγουσι καὶ οὗτοι καὶ [οἱ] ἄλλοι τὰσ ψυχὰσ καὶ τὸν κόσμον, ἐπικρατήσειν δέ ποτε καὶ πῦρ καὶ ὕδωρ. τῷ δ’ ἁπλῷ καὶ θυμικῷ πολὺ τὸ ἀνόητον καὶ ἀλαζονικὸν πρόσεστι καὶ τὸ φιλόκοσμον·

χρυσοφοροῦσί τε γάρ, περὶ μὲν τοῖσ τραχήλοισ στρεπτὰ ἔχοντεσ περὶ δὲ τοῖσ βραχίοσι καὶ τοῖσ καρποῖσ ψέλια, καὶ τὰσ ἐσθῆτασ βαπτὰσ φοροῦσι καὶ χρυσοπάστουσ οἱ ἐν ἀξιώματι. ὑπὸ τῆσ τοιαύτησ δὲ κουφότητοσ ἀφόρητοι μὲν νικῶντεσ, ἐκπλαγεῖσ δ’ ἡττηθέντεσ ὁρῶνται. πρόσεστι δὲ τῇ ἀνοίᾳ καὶ τὸ βάρβαρον καὶ τὸ ἔκφυλον, ὃ τοῖσ προσβόρροισ ἔθνεσι παρακολουθεῖ πλεῖστον, τὸ ἀπὸ τῆσ μάχησ ἀπιόντασ τὰσ κεφαλὰσ τῶν πολεμίων ἐξάπτειν ἐκ τῶν αὐχένων τῶν ἵππων, κομίσαντασ δὲ προσπατταλεύειν τοῖσ προπυλαίοισ. φησὶ γοῦν Ποσειδώνιοσ αὐτὸσ ἰδεῖν ταύτην τὴν θέαν πολλαχοῦ, καὶ τὸ μὲν πρῶτον ἀηθίζεσθαι, μετὰ δὲ ταῦτα φέρειν πρᾴωσ διὰ τὴν συνήθειαν. τὰσ δὲ τῶν ἐνδόξων κεφαλὰσ κεδροῦντεσ ἐπεδείκνυον τοῖσ ξένοισ, καὶ οὐδὲ πρὸσ ἰσοστάσιον χρυσὸν ἀπολυτροῦν ἠξίουν. καὶ τούτων δ’ ἔπαυσαν αὐτοὺσ Ῥωμαῖοι καὶ τῶν κατὰ τὰσ θυσίασ καὶ μαντείασ ὑπεναντίων τοῖσ παρ’ ἡμῖν νομίμοισ. ἄνθρωπον γὰρ κατεσπεισμένον παίσαντεσ εἰσ νῶτον μαχαίρᾳ ἐμαντεύοντο ἐκ τοῦ σφαδασμοῦ. ἔθυον δὲ οὐκ ἄνευ δρυϊδῶν. καὶ ἄλλα δὲ ἀνθρωποθυσιῶν εἴδη λέγεται· καὶ γὰρ κατετόξευόν τινασ καὶ ἀνεσταύρουν ἐν τοῖσ ἱεροῖσ καὶ κατασκευάσαντεσ κολοσσὸν χόρτου καὶ ξύλων, ἐμβαλόντεσ εἰσ τοῦτον βοσκήματα καὶ θηρία παντοῖα καὶ ἀνθρώπουσ, ὡλοκαύτουν. ἐν δὲ τῷ ὠκεανῷ φησιν εἶναι νῆσον μικρὰν οὐ πάνυ πελαγίαν, προκειμένην τῆσ ἐκβολῆσ τοῦ Λίγηροσ ποταμοῦ·

οἰκεῖν δὲ ταύτην τὰσ τῶν Σαμνιτῶν γυναῖκασ, Διονύσῳ κατεχομένασ καὶ ἱλασκομένασ τὸν θεὸν τοῦτον τελεταῖσ τε καὶ ἄλλαισ ἱεροποιίαισ ἐξηλλαγμέναισ. οὐκ ἐπιβαίνειν δὲ ἄνδρα τῆσ νήσου, τὰσ δὲ γυναῖκασ αὐτὰσ πλεούσασ κοινωνεῖν τοῖσ ἀνδράσι καὶ πάλιν ἐπανιέναι. ἔθοσ δ’ εἶναι κατ’ ἐνιαυτὸν ἅπαξ τὸ ἱερὸν ἀποστεγάζεσθαι καὶ στεγάζεσθαι πάλιν αὐθημερὸν πρὸ δύσεωσ, ἑκάστησ φορτίον ἐπιφερούσησ· ἧσ δ’ ἂν ἐκπέσῃ τὸ φορτίον, διασπᾶσθαι ταύτην ὑπὸ τῶν ἄλλων· φερούσασ δὲ τὰ μέρη περὶ τὸ ἱερὸν μετ’ εὐασμοῦ μὴ παύεσθαι πρότερον, πρὶν παύσωνται τῆσ λύττησ· ἀεὶ δὲ συμβαίνειν ὥστε τινὰ ἐμπίπτειν τὴν τοῦτο πεισομένην. τούτου δ’ ἔτι μυθωδέστερον εἴρηκεν Ἀρτεμίδωροσ τὸ περὶ τοὺσ κόρακασ συμβαῖνον. λιμένα γάρ τινα τῆσ παρωκεανίτιδοσ ἱστορεῖ δύο κοράκων ἐπονομαζόμενον, φαίνεσθαι δ’ ἐν τούτῳ δύο κόρακασ τὴν δεξιὰν πτέρυγα παράλευκον ἔχοντασ· τοὺσ οὖν περί τινων ἀμφισβητοῦντασ, ἀφικομένουσ δεῦρο ἐφ’ ὑψηλοῦ τόπου σανίδα θέντασ ἐπιβάλλειν ψαιστά, ἑκάτερον χωρίσ· τοὺσ δ’ ὄρνεισ ἐπιπτάντασ τὰ μὲν ἐσθίειν τὰ δὲ σκορπίζειν· οὗ δ’ ἂν σκορπισθῇ τὰ ψαιστά, ἐκεῖνον νικᾶν. ταῦτα μὲν οὖν μυθωδέστερα λέγει, περὶ δὲ τῆσ Δήμητροσ καὶ Κόρησ πιστότερα, ὅτι φησὶν εἶναι νῆσον πρὸσ τῇ Βρεττανικῇ, καθ’ ἣν ὅμοια τοῖσ ἐν Σαμοθρᾴκῃ περὶ τὴν Δήμητρα καὶ τὴν Κόρην ἱεροποιεῖται. καὶ τοῦτο δὲ τῶν πιστευομένων ἐστίν, ὅτι ἐν τῇ Κελτικῇ φύεται δένδρον ὅμοιον συκῇ, καρπὸν δ’ ἐκφέρει παραπλήσιον κιοκράνῳ κορινθιουργεῖ· ἐπιτμηθεὶσ δ’ οὗτοσ ἀφίησιν ὀπὸν θανάσιμον πρὸσ τὰσ ἐπιχρίσεισ τῶν βελῶν. καὶ τοῦτο δὲ τῶν θρυλουμένων ἐστίν, ὅτι πάντεσ Κελτοὶ ἡδόνικοί τέ εἰσι καὶ οὐ νομίζεται παρ’ αὐτοῖσ αἰσχρὸν τὸ τῆσ ἀκμῆσ ἀφειδεῖν τοὺσ νέουσ. Ἔφοροσ δὲ ὑπερβάλλουσάν τε τῷ μεγέθει λέγει τὴν Κελτικήν, ὥστε ἧσπερ νῦν Ἰβηρίασ καλοῦμεν ἐκείνοισ τὰ πλεῖστα προσνέμειν μέχρι Γαδείρων, φιλέλληνάσ τε ἀποφαίνει τοὺσ ἀνθρώπουσ, καὶ πολλὰ ἰδίωσ λέγει περὶ αὐτῶν οὐκ ἐοικότα τοῖσ νῦν. ἴδιον δὲ καὶ τοῦτο· ἀσκεῖν γὰρ αὐτοὺσ μὴ παχεῖσ εἶναι μηδὲ προγάστορασ, τὸν δ’ ὑπερβαλλόμενον τῶν νέων τὸ τῆσ ζώνησ μέτρον ζημιοῦσθαι. ταῦτα μὲν περὶ τῆσ ὑπὲρ τῶν Ἄλπεων Κελτικῆσ.

상위

Geography (지리학)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION