- ἡ μυῖα ἔστι μὲν οὐ τὸ σμικροτάτον τῶν ὀρνέων, ὅσον ἐμπίσι καὶ κώνωψι καὶ τοῖσ ἔτι λεπτοτέροισ παραβάλλειν, ἀλλὰ τοσοῦτον ἐκείνων μεγέθει προὔχει ὅσον αὐτὴ μελίττησ ἀπολείπεται. (Lucian, Muscae Encomium, (no name) 1:1)
(루키아노스, Muscae Encomium, (no name) 1:1)
- καὶ μὴν κἀκεῖνο πρόσεστιν αὐτῇ, τὸ μὴ καθ’ ἡσυχίαν, ἀλλὰ μετ’ ᾠδῆσ πέτεσθαι οὐκ ἀπηνοῦσ οἱά κωνώπων καὶ ἐμπίδων, οὐδὲ τὸ βαρύβρομον τῶν μελιττῶν ἢ τῶν σφηκῶν τὸ φοβερὸν καὶ ἀπειλητικὸν ἐνδεικνυμένησ, ἀλλὰ τοσοῦτόν ἐστι λιγυρωτέρα, ὅσον σάλπιγγοσ καὶ κυμβάλων αὐλοὶ μελιχρότεροι. (Lucian, Muscae Encomium, (no name) 2:2)
(루키아노스, Muscae Encomium, (no name) 2:2)
- ἀμύνεται μέντοι οὐ κατὰ τοὐρροπύγιον ὡσ σφὴξ καὶ μέλιττα, ἀλλὰ τῷ στόματι καὶ τῇ προβοσκίδι, ἣν κατὰ τὰ αὐτὰ τοῖσ ἐλέφασι καὶ αὐτὴ ἔχουσα προνομεύει τε καὶ ἐπιλαμβάνεται καὶ προσφῦσα κατέχει κοτυληδόνι κατὰ τὸ ἄκρον ἐοικυῖαν. (Lucian, Muscae Encomium, (no name) 3:4)
(루키아노스, Muscae Encomium, (no name) 3:4)
- καὶ γὰρ αἱ αἶγεσ αὐτῇ ἀμέλγονται, καὶ ἡ μέλιττα οὐχ ἥκιστα, μυίαισ καὶ ἀνθρώποισ ἐργάζεται, καὶ οἱ ὀψοποιοὶ ταύτῃ τὰ ὄψα ἡδύνουσι, καὶ βασιλέων αὐτῶν προγεύεται καὶ ταῖσ τραπέζαισ ἐμπεριπατοῦσα συνεστιᾶται αὐτοῖσ καὶ συναπολαύει πάντων. (Lucian, Muscae Encomium, (no name) 8:2)
(루키아노스, Muscae Encomium, (no name) 8:2)
- ὦ χρυσοδαίδαλτον ἐμὸν μέλημα, Κύπριδοσ ἔρνοσ, μέλιττα Μούσησ, Χαρίτων θρέμμα, Τρυφῆσ πρόσωπον, ἄνοιξον ἀσπάζου με· (Aristophanes, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe 21)
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe 21)
- οὐκέτι σύνεστιν ‐ ἀλλὰ παρὰ τὴν Σιμίχην, ὦ Μέλιττα, οἴχεται Χαρῖνοσ ‐ δἰ ἣν τοσαύτασ ὀργὰσ τῶν γονέων ἠνέσχετο οὐ βουληθεὶσ τὴν πλουσίαν ἐκείνην γῆμαι πέντε προικὸσ τάλαντα, ὡσ ἔλεγον, ἐπιφερομένην; (Lucian, Dialogi meretricii, 1:4)
(루키아노스, Dialogi meretricii, 1:4)
- δεινά, ὦ Μέλιττα, πέπονθασ. (Lucian, Dialogi meretricii, 2:1)
(루키아노스, Dialogi meretricii, 2:1)
