뜻

1. 장애, 방해, 저지
2. 예방, 신중, 대비

1. a hindrance, impediment
2. a defence against, precaution

예문

• ἅπαντες γὰρ τῷδ ἐπιτοξάζονται καθάπερ τι κώλυμα καὶ ἐμπόδιον προορώμενοι, καὶ ἕκαστος οἰέται πρῶτος αὐτὸς ἔσεσθαι τὸν κορυφαῖον ἐκεῖνον ἐκπολιορκήσας καὶ τῆς φιλίας ἀποσκευασάμενος. (Lucian, Calumniae non temere credundum, (no name) 12:2)

  (루키아노스, Calumniae non temere credundum, (no name) 12:2)

• καὶ μὴν καὶ τὸν ἱδρῶτα συνέχειν δοκεῖ ἡ κόνις ἀθρόον ἐκχεόμενον ἐπιπαττομένη, καὶ ἐπὶ πολὺ διαρκεῖν ποιεῖ τὴν δύναμιν, καὶ κώλυμα γίγνεται μὴ βλάπτεσθαι ὑπὸ τῶν ἀνέμων ἀραιοῖς τότε καὶ ἀνεῳγόσιν τοῖς σώμασιν ἐμπιπτόντων. (Lucian, Anacharsis, (no name) 29:3)

  (루키아노스, Anacharsis, (no name) 29:3)

• ἕτεροι δέ φασι πρὸς ὑπεξαίρεσιν γεγονέναι τοὔνομα τῶν δυνατῶν, ὡς τοῦ νομοθέτου τὰς δυνατὰς ἐπιτελεῖν ἱερουργίας τοὺς ἱερεῖς κελεύοντος, ἂν δὲ ᾖ τι κώλυμα μεῖζον, οὐ συκοφαντοῦντος. (Plutarch, Numa, chapter 9 2:1)

  (플루타르코스, Numa, chapter 9 2:1)

• ὡς γάρ, εἰ κἂν ταῖς χερσί τινα σιτία κατέχοντες ἀλλήλων ἁρπάζοιμεν, εἰ μὲν ὁμοίως εἰήμεν δεόμενοι, περιγίγνεσθαι τὸν ἰσχυρότερον εἰκός, εἰ δ οὗτος μὲν ἐμπεπλησμένος εἰή καὶ διὰ τοῦτ ἀμελῶς κατέχων τὰ περιττὰ ἢ καί τινι μεταδοῦναι ποθῶν, ὁ δ ἀσθενέστερος ὀρέγοιτο δεινῶς, οὐδὲν ἂν εἰή κώλυμα τοῦ μὴ πάντα λαβεῖν αὐτόν, οὕτω καὶ ἡ γαστὴρ ἐκ τοῦ ἥπατος ἐπισπᾶται Ῥᾳδίως, ὅταν αὐτὴ μὲν ἱκανῶς ὀρέγηται τροφῆς, ἐμπεπλησμένον δ ᾖ τὸ σπλάγχνον. (Galen, On the Natural Faculties., G, section 1318)

  (갈레노스, On the Natural Faculties., G, section 1318)

• καὶ τοῦτο κώλυμα ὀ`ν μέγα τοῦ συμπεσεῖν τὸν ἐμφύλιον πόλεμον ἐκποδὼν ἐγεγόνει: (Plutarch, Pompey, chapter 53 6:2)

  (플루타르코스, Pompey, chapter 53 6:2)

유사 형태

• κωλύει (308)
• κωλύειν (229)
• κωλῦσαι (105)
• κωλύσει (69)
• κωλύοντος (40)
• κωλύων (38)
• κωλυόντων (33)
• κωλύεσθαι (32)
• κωλῦον (26)
• κωλύουσιν (25)
• κωλύῃ (24)
• κώλυμα (24)
• κωλύσας (18)
• κωλύσων (18)
• κωλύουσι (16)
• κωλύσειν (15)
• κωλύοντα (14)
• κωλύοντας (13)
• κώλυσιν (13)
• κωλύετε (12)
• κωλύοι (12)
• κωλυθεὶς (11)
• κωλύοντες (11)
• κωλῦσον (10)
• κωλύσεως (10)
• κωλύεται (10)
• κωλυθῆναι (9)
• κώλυσις (9)
• κωλύσῃ (8)
• κωλύοντι (8)
• κωλύουσα (8)
• κωλῦσαί (8)
• κωλύονται (7)
• κωλύσοντα (6)
• κωλυτὰ (6)
• κωλύσουσι (6)
• κωλύω (6)
• κωλύματα (5)
• κωλυτὴν (5)
• κωλύεις (5)
• κωλύσειεν (5)
• κωλύουσαν (5)
• κωλύσεις (5)
• κωλυθῇ (4)
• κωλύωσι (4)
• κωλύοιεν (4)
• κωλυτὰς (4)
• κωλύομαι (4)
• κωλυθείη (4)
• κωλυέτω (3)
• κωλύσαντα (3)
• κωλύσωσι (3)
• κωλυτικῶν (3)
• κωλύσω (3)
• κωλῦόν (3)
• κωλύηται (3)
• κωλυτικὰ (3)
• κωλύσετε (3)
• κωλύσειε (2)
• κωλύοιμεν (2)
• κωλυόμενα (2)
• κωλύουσαι (2)
• κωλυθήσῃ (2)
• κωλύσατε (2)
• κωλύοιτο (2)
• κωλύσητε (2)
• κωλύει‧ (2)
• κωλύοιντο (2)
• κωλυούσης (2)
• κωλυθῶσι (2)
• κωλῦσαν (2)
• κωλύομεν (2)
• κωλύσαι (2)
• κωλυθέντα (2)
• κωλύσῃς (2)
• κωλύσωσιν (2)
• κώλυσον (2)
• κωλύωνται (2)
• κωλύου (2)
• κωλυτά (2)
• κωλυτὸς (2)
• κωλύοιθ (1)
• κωλύον (1)
• κωλύοντί (1)
• κωλυθὲν (1)
• κωλυθῶσιν (1)
• κωλυτέον (1)
• κωλύωσιν (1)
• κώλυε (1)
• κωλυέσθω (1)
• κώλυμ (1)
• κωλυθεῖς (1)
• κωλύσαιτ (1)
• κωλύσετ (1)
• κωλύσομεν (1)
• κωλυταὶ (1)
• κωλυτικά (1)
• κώλυεν (1)
• κωλύῃ‧ (1)
• κωλύμη (1)
• κωλύουσιν‧ (1)
• κωλυτόν (1)
• κωλύμασιν (1)
• κωλυθεῖσι (1)
• κωλύσειαν (1)
• κωλύσον (1)
• κωλυτέα (1)
• κωλυτικὴν (1)
• κωλύσασιν (1)
• κωλύσεσι (1)
• κωλυταί (1)
• κωλύματι (1)
• κωλύοιτε (1)
• κωλῦον‧ (1)
• κωλύς (1)
• κωλύσαντι (1)
• κωλῦσόν (1)
• κωλυτέος (1)
• κωλυτὸν (1)
• κωλύοιντ (1)
• κωλυθεῖσα (1)
• κωλυθῶμεν (1)
• κωλύσαιτε (1)
• κωλύσωμεν (1)
• κωλυτικὴ (1)
• Κωλυεργία (1)
• κωλύηθ (1)
• κωλύοντά (1)
• κωλυθῆναί (1)
• κωλύσασα (1)
• κωλύσουσα (1)
• κωλυτὴς? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.