Ancient Greek-English Dictionary Language

κτείνω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: κτείνω κτενῶ ἔκτεινα ἔκτονα

Structure: κτείν (Stem) + ω (Ending)

Etym.: Root KTEN or KTAN

Sense

  1. to kill, slay

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κτείνω κτείνεις κτείνει
Dual κτείνετον κτείνετον
Plural κτείνομεν κτείνετε κτείνουσιν*
SubjunctiveSingular κτείνω κτείνῃς κτείνῃ
Dual κτείνητον κτείνητον
Plural κτείνωμεν κτείνητε κτείνωσιν*
OptativeSingular κτείνοιμι κτείνοις κτείνοι
Dual κτείνοιτον κτεινοίτην
Plural κτείνοιμεν κτείνοιτε κτείνοιεν
ImperativeSingular κτείνε κτεινέτω
Dual κτείνετον κτεινέτων
Plural κτείνετε κτεινόντων, κτεινέτωσαν
Infinitive κτείνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κτεινων κτεινοντος κτεινουσα κτεινουσης κτεινον κτεινοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κτείνομαι κτείνει, κτείνῃ κτείνεται
Dual κτείνεσθον κτείνεσθον
Plural κτεινόμεθα κτείνεσθε κτείνονται
SubjunctiveSingular κτείνωμαι κτείνῃ κτείνηται
Dual κτείνησθον κτείνησθον
Plural κτεινώμεθα κτείνησθε κτείνωνται
OptativeSingular κτεινοίμην κτείνοιο κτείνοιτο
Dual κτείνοισθον κτεινοίσθην
Plural κτεινοίμεθα κτείνοισθε κτείνοιντο
ImperativeSingular κτείνου κτεινέσθω
Dual κτείνεσθον κτεινέσθων
Plural κτείνεσθε κτεινέσθων, κτεινέσθωσαν
Infinitive κτείνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κτεινομενος κτεινομενου κτεινομενη κτεινομενης κτεινομενον κτεινομενου

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓κτεινα έ̓κτεινας έ̓κτεινεν*
Dual ἐκτείνατον ἐκτεινάτην
Plural ἐκτείναμεν ἐκτείνατε έ̓κτειναν
SubjunctiveSingular κτείνω κτείνῃς κτείνῃ
Dual κτείνητον κτείνητον
Plural κτείνωμεν κτείνητε κτείνωσιν*
OptativeSingular κτείναιμι κτείναις κτείναι
Dual κτείναιτον κτειναίτην
Plural κτείναιμεν κτείναιτε κτείναιεν
ImperativeSingular κτείνον κτεινάτω
Dual κτείνατον κτεινάτων
Plural κτείνατε κτεινάντων
Infinitive κτείναι
Participle MasculineFeminineNeuter
κτεινᾱς κτειναντος κτεινᾱσα κτεινᾱσης κτειναν κτειναντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκτεινάμην ἐκτείνω ἐκτείνατο
Dual ἐκτείνασθον ἐκτεινάσθην
Plural ἐκτεινάμεθα ἐκτείνασθε ἐκτείναντο
SubjunctiveSingular κτείνωμαι κτείνῃ κτείνηται
Dual κτείνησθον κτείνησθον
Plural κτεινώμεθα κτείνησθε κτείνωνται
OptativeSingular κτειναίμην κτείναιο κτείναιτο
Dual κτείναισθον κτειναίσθην
Plural κτειναίμεθα κτείναισθε κτείναιντο
ImperativeSingular κτείναι κτεινάσθω
Dual κτείνασθον κτεινάσθων
Plural κτείνασθε κτεινάσθων
Infinitive κτείνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κτειναμενος κτειναμενου κτειναμενη κτειναμενης κτειναμενον κτειναμενου

Perfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἂν δ’, ὃ γίγνεται μέν, ὀλιγάκισ δέ, διὰ θυμὸν πατὴρ ἢ μήτηρ ὑὸν ἢ θυγατέρα πληγαῖσ ἤ τινι τρόπῳ βιαίῳ κτείνῃ, καθάρσεισ μὲν τὰσ αὐτὰσ τοῖσ ἄλλοισ καθαιρέσθω καὶ ἐνιαυτοὺσ τρεῖσ ἀπενιαυτεῖν, κατελθόντων δὲ τῶν κτεινάντων, ἀπαλλάττεσθαι γυναῖκά τε ἀπ’ ἀνδρὸσ καὶ τὸν ἄνδρα ἀπὸ γυναικόσ, καὶ μή ποτ’ ἔτι κοινῇ παιδοποιήσασθαι, μηδὲ συνέστιον ὧν ἔκγονον ἢ ἀδελφὸν ἀπεστέρηκε γίγνεσθαί ποτε μηδὲ κοινωνὸν ἱερῶν· (Plato, Laws, book 9 96:2)
  • συνίσταται δὲ Ῥωμαίοισ κατὰ τοῦτον τὸν καιρὸν ὁ μέγασ πόλεμοσ Κασσίου καὶ Βρούτου κτεινάντων δόλῳ Καίσαρα κατασχόντα τὴν ἀρχὴν ἐπ’ ἔτη τρία καὶ μῆνασ ἑπτά. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 312:1)

Synonyms

  1. to kill

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION