Sense

1. fire-bearing, with combustibles tied to them
2. the fire-bearing, who produces plague or fever
3. the priest who kept the sacrificial fire

Examples

• ὡσ καλάμη ἐλογίσθησαν σφῦραι, καταγελᾷ δὲ σεισμοῦ πυρφόρου. (Septuagint, Liber Iob 41:21)
• ἱρέεσ δὲ αὐτοῖσι πολλοὶ ἀποδεδέχαται, τῶν οἱ μὲν τὰ ἱρήια σφάζουσιν, οἱ δὲ σπονδηφορέουσιν, ἄλλοι δὲ πυρφόροι καλέονται καὶ ἄλλοι παραβώμιοι. (Lucian, De Syria dea, (no name) 42:1)
• ἄγ’, ὦ γεραιαί, στείχετε, γλαυκὴν χλόην αὐτοῦ λιποῦσαι, φυλλάδοσ καταστροφῇ θεούσ τε καὶ γῆν τήν τε πυρφόρον θεὰν Δήμητρα θέμεναι μάρτυρ’ ἡλίου τε φῶσ, ὡσ οὐδὲν ἡμῖν ἤρκεσαν λιταὶ θεῶν. (Euripides, Suppliants, episode 5:4)
• εἴθε με πυρφόροσ αἰθέροσ ἀστὴρ ‐ τὸν βάρβαρον ἐξολέσειεν. (Aristophanes, Thesmophoriazusae, Lyric-Scene, lyric13)
• ‐ σοί νιν ἔκγονοι κτίσαν καὶ διώνυμοι θεαί, Περσέφασσα καὶ φίλα Δαμάτηρ θεά, πάντων ἄνασσα, πάντων δὲ Γᾶ τροφόσ, κτήσαντο ‐ πέμπε πυρφόρουσ θεάσ, ἄμυνε τᾷδε γᾷ· (Euripides, Phoenissae, choral, epode3)
• ἀντιτύπᾳ δ’ ἐπὶ γᾷ πέσε τανταλωθεὶσ πυρφόροσ, ὃσ τότε μαινομένᾳ ξὺν ὁρμᾷ βακχεύων ἐπέπνει ῥιπαῖσ ἐχθίστων ἀνέμων. (Sophocles, Antigone, choral, strophe 21)
• οὐδέποτ’ οὐδέποτ’, ἴσθι τόδ’ ἔμπεδον, οὐδ’ εἰ πυρφόροσ ἀστεροπητὴσ βροντᾶσ αὐγαῖσ μ’ εἶσι φλογίζων. (Sophocles, Philoctetes, choral, epode12)
• ἐν δ’ ὁ πυρφόροσ θεὸσ σκήψασ ἐλαύνει, λοιμὸσ ἔχθιστοσ, πόλιν, ὑφ’ οὗ κενοῦται δῶμα Καδμεῖον, μέλασ δ’ Αἵδησ στεναγμοῖσ καὶ γόοισ πλουτίζεται. (Sophocles, Oedipus Tyrannus, episode 2:5)
• ἐν δ’ ὁ πυρφόροσ θεὸσ Τιτὰν Προμηθεύσ· (Sophocles, Oedipus at Colonus, episode 2:21)

Similar forms

• πυρφόρος (9)
• πυρφόρον (7)
• πυρφόροις (6)
• πυρφόρους (6)
• πυρφόροι (6)
• πυρφόρα (3)
• πυρφόρων (2)
• πυρφορεῖς (1)
• πυρφορεῖ (1)
• πυρφόρε (1)
• πυρφόρου (1)
• πυρφόροισιν (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.