Sense

1. to rouse to anger, rouse to fight, irritate, to provoke to curiosity, to stir, to be provoked, excited, kindled

Examples

• καὶ ἐροῦσι τοῖς ἀνδράσι τῆς πόλεως αὐτῶν. ὁ υἱὸς ἡμῶν οὗτος ἀπειθεῖ καὶ ἐρεθίζει, οὐχ ὑπακούει τῆς φωνῆς ἡμῶν, συμβολοκοπῶν οἰνοφλυγεῖ. (Septuagint, Liber Deuteronomii 21:20)
• καὶ παρεγενήθη Κενδεβαῖος εἰς Ἰάμνειαν καὶ ἤρξατο τοῦ ἐρεθίζειν τὸν λαὸν καὶ ἐμβατεύειν εἰς τὴν Ἰουδαίαν καὶ αἰχμαλωτίζειν τὸν λαὸν καὶ φονεύειν, (Septuagint, Liber Maccabees I 15:40)
• πᾶς, ὃς ἀδελφὸν πτωχὸν μισεῖ, καὶ φιλίας μακρὰν ἔσται. ἔννοια ἀγαθὴ τοῖς εἰδόσιν αὐτὴν ἐγγιεῖ, ἀνὴρ δὲ φρόνιμος εὑρήσει αὐτήν. ὁ πολλὰ κακοποιῶν τελεσιουργεῖ κακίαν, ὃς δὲ ἐρεθίζει λόγους οὐ σωθήσεται. (Septuagint, Liber Proverbiorum 19:5)
• ἄνεμος Βορέας ἐξεγείρει νέφη, πρόσωπον δὲ ἀναιδὲς γλῶσσαν ἐρεθίζει. (Septuagint, Liber Proverbiorum 25:25)
• οὐ γὰρ ἐρεθίζειν προσήκει τὰς τῶν ὄχλων ὀργὰς τοὺς δημηγοροῦντας ἀλλὰ πραϋ´νειν. (Dionysius of Halicarnassus, , chapter 44 1:2)
• τοὶ τέττιγες, ὁρῆτε τὸν αἰπόλον ὡς ἐρεθίζω: (Theocritus, Idylls, 96)
• ἀλλὰ σὺ μὲν κατάλεξαι, ἐγὼ δ ὑπολείψομαι αὐτοῦ, ὄφρα κ ἔτι δμῳὰς καὶ μητέρα σὴν ἐρεθίζω: (Homer, Odyssey, Book 19 9:4)

Similar forms

• ἐρεθίζειν (18)
• ἐρέθισμα (8)
• ἐρεθισμῷ (6)
• ἐρεθίσαι (5)
• ἐρεθίζων (5)
• ἐρεθίζει (5)
• ἐρεθίζεται (5)
• ἐρέθιζε (4)
• ἐρεθίσας (4)
• ἐρεθιζέμεν (4)
• ἐρεθίζετε (3)
• ἐρεθισθεὶς (3)
• ἐρεθιστέον (2)
• ἐρεθιστικὰ (2)
• ἐρεθίζω (2)
• ἐρεθίζῃ (2)
• ἐρεθίσῃ (2)
• ἐρεθίζουσι (2)
• ἐρέθιζον (2)
• ἐρέθισμά (1)
• ἐρεθίζετο (1)
• ἐρεθί- (1)
• ἐρεθίσειν (1)
• ἐρεθισμόν (1)
• ἐρεθιζέσθω (1)
• ἐρεθίζουσα (1)
• ἐρεθίσματα (1)
• ἐρεθισθὲν (1)
• ἐρεθίζει· (1)
• ἐρεθίζηται (1)
• ἐρεθιεῖ‧ (1)
• ἐρεθισμὸς (1)
• ἐρεθίσειας (1)
• ἐρεθισμοῖς (1)
• ἐρεθιστέα (1)
• ἐρεθίζοντα (1)
• ἐρεθίσαντά (1)
• ἐρεθίσμασι (1)
• ἐρεθίξαι (1)
• ἐρεθισμὸν (1)
• ἐρεθιστής (1)
• ἐρέθισε (1)
• ἐρεθισμοί (1)
• ἐρεθισθῶ? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.