κρημνός
Second declension Noun;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
κρημνός
κρημνοῦ
Structure:
κρημν
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- an overhanging bank, the steep bank, edge, a beetling cliff, crag, down from the cliffs
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- καὶ δέκα χιλιάδασ ἐζώγρησαν οἱ υἱοὶ Ἰούδα καὶ ἔφερον αὐτοὺσ ἐπὶ τὸ ἄκρον τοῦ κρημνοῦ καὶ κατεκρήμνιζον αὐτοὺσ ἀπὸ τοῦ ἄκρου τοῦ κρημνοῦ, καὶ πάντεσ διερρήγνυντο. (Septuagint, Liber II Paralipomenon 25:12)
- τὸ μὲν γὰρ τοῦ Θεόγνιδοσ κἂν ἐγὼ μὴ λέγω, τίσ οὐκ οἶδεν, οὐκ ἀπαξιοῦντοσ, καὶ ἐσ βαθυκήτεα πόντον σφᾶσ αὐτοὺσ ῥιπτεῖν καὶ κατὰ κρημνῶν γε ἠλιβάτων, εἰ μέλλει τισ οὕτωσ ἀποδράσεσθαι τὴν πενίαν; (Lucian, Apologia 23:4)
- οἱ δὲ ἰδιῶται νομίζουσι παρθένον τινὰ εἶναι τὴν ἀμειβομένην τοὺσ ᾄδοντασ ἢ βοῶντασ, ἐν μέσοισ που τοῖσ κρημνοῖσ κατοικοῦσαν καὶ λαλοῦσαν ἐκ τῶν πετρῶν ἔνδοθεν. (Lucian, De Domo, (no name) 3:4)
- ἐγὼ δὲ ἔτι ἔμπνουν καὶ ζῶντα τὸν ἄνδρα ἐξαιρεθῆναι κελεύσασ, ὡσ μὴ μιάνειε τὸ ἔργον ἐναποθανών, ἐκεῖνον μὲν ἄταφον κατὰ κρημνῶν ῥίπτειν ἐκέλευσα, καθήρασ δὲ τὸν βοῦν ἀνέπεμψα ὑμῖν ἀνατεθησόμενον τῷ θεῷ. (Lucian, Phalaris, book 1 12:4)
- ἀπόξυροί τε γὰρ αἱ πέτραι καὶ ἀπρόσβατοι πανταχόθεν, ἠρέμα ἐπινενευκυῖαι, καὶ τῷ ποδὶ στενὴν ταύτην ὁ κρημνὸσ ἔχει τὴν ἐπίβασιν, ὡσ ἀκροποδητὶ μόλισ ἑστάναι, καὶ ὅλωσ ἐπικαιρότατοσ ἂν ὁ σταυρὸσ γένοιτο. (Lucian, Prometheus, (no name) 1:6)
- "ἄκρον ἰητρὸν Ἄκρων’, Ἀκραγαντῖνον πατρὸσ Ἄκρου κρύπτει κρημνὸσ ἄκροσ πατρίδοσ ἀκροτάτησ. (Unknown, Elegy and Iambus, Volume I, , 3)
- ἔστι δὲ τὸ χωρίον κρημνὸσ ἐξαίσιοσ, ὅθεν αὐτοῖσ ἔθοσ ἦν βάλλειν τοὺσ ἐπιθανατίουσ. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 35 6:1)
- ἄκρον ἰατρὸν Ἄκρων’ Ἀκραγαντῖνον πατρὸσ Ἄκρου κρύπτει κρημνὸσ ἄκροσ πατρίδοσ ἀκροτάτησ. (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, h, Kef. b'. EMPEDOKLHS 15:4)
- ἔνθα κορυφὴ μέν τισ ὄρουσ εἰσ ἄπειρον ὕψοσ ἀνατείνεται, παρὰ δὲ τὴν ὑπόρειον λαγόνα συνηρεφὲσ ἄντρον ὑπανοίγει, δι’ οὗ βαραθρώδησ κρημνὸσ εἰσ ἀμέτρητον ἀπορρῶγα βαθύνεται πλήθει τε ὕδατοσ ἀσαλεύτου καὶ τοῖσ καθιμῶσίν τι πρὸσ ἔρευναν γῆσ οὐδὲν μῆκοσ ἐξαρκεῖ. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 578:1)